اسم امام مهدی
مقدمه
در کتاب "نجم الثاقب" اسامى حضرت مهدى (ع) چنین آمده است: محمد، احمد، مهدى، اصل، اوقیدمو (در تورات)، ایزدشناس و ایزدنشان (در نزد مجوس)، ایستاده (در کتاب شاکمونى)، بقیة الله، بهرام، بنده یزدان (در کتاب ایستاع)، پرویز (در کتاب برزین)، برهان الله، جعفر، جمعه، حاشر (در صحف ابراهیم)، خجسته (در کتاب کندر)، خسرو (در کتاب خسرو مجوس)، خداشناس، راهنما، زندافریس (در کتاب ماریاقین)، سروش ایزد (در کتاب زمزم زردشت)، شماطیل (در کتاب ارماتش)، صمصام الاکبر (در کتاب کندرال)، عصر، غیب، فردوس الاکبر، فیروز (در کتاب فرنگان)، فرخنده (در کتاب اشعیاى نبى)، فیذموا (در تورات)، قاطع، کلمة الحق، کیقباد دوم (در نزد مجوس)، کوکمأ (در کتاب بختا)، لندیطارا (در کتاب هزارنامه هند)، لسان الصدق، ماشع (در تورات عبریه)، مهمید الاخر (در انجیل)، مسیح الزمان (در کتاب فرنگیان)، میزان الحق (در کتاب آژى)، صالح، منصور، عبدالله، مومل، منان، نور آل محمد (ع)، نجم، و هوه‌ل (در تورات)[۱][۲].
در کتاب "ذخیرة الالباب" معروف به "دوائر العلوم" آمده که اسم آن جناب حضرت مهدی (ع) در تورات به لغت ترکوم "اوقیدمو" است[۳][۴].
در کتاب "ذخیرة الالباب" از میرزا محمد نیشابوری آمده است که، نام آن جناب حضرت مهدی (ع) است در نزد مجوس[۵][۶].
در کتاب "ذخیرة الالباب" از محمد نیشابوری نوشته که ایزدنشان، نام حضرت مهدی (ع) در نزد مجوس است. شیخ بهایی نیز در "کشکول" فرموده: فارسیان، آن جناب را ایزدشناس و ایزد نشان گویند[۷][۸].
در کتاب "ذخیرة الالباب" معروف به "دوائر العلوم" از میرزا محمد نیشابوری آمده که: ایستاده، نام آن جناب حضرت مهدی (ع) است در کتاب شاکمونی[۹][۱۰].
برهان الله اسم حضرت مهدی (ع) در کتاب انکلیون است[۱۱][۱۲].
پرویز اسم آن حضرت است در کتاب برزین از رفرس، چنان‌چه در کتاب "ذخیرة الالباب" ذکر شده است[۱۳][۱۴].
راهنما از اسامی حضرت است در کتاب "باتیکل"، که صاحب آن از عظمای کفره است. از آن کتاب، در بشارت به وجود و ظهور آن حضرت کلماتی نقل کرده‌اند[۱۵][۱۶].
زند افریس اسم حضرت است در کتاب "ماریاقین". احتمال داده‌اند که اصل اسم "افریس" باشد و مراد از زند، همان کتاب منسوب به زردشت یا صحف حضرت ابراهیم (ع) یا فصلی از آن باشد[۱۷][۱۸].
صمصام الاکبر نام حضرت است در کتاب "کندرال"[۱۹][۲۰].
شماطیل اسم آن حضرت است در کتاب "ارماتش"[۲۱][۲۲].
اسم امام مهدی در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب‌های مختلف آسمانی و در مصادر شیعه و غیر شیعه، نام‌ها و القاب بسیاری برای حضرت قائم (ع) یاد شده است، مرحوم میرزا محدث نوری در کتاب نجم‌الثاقب برخی از این نام‌ها را گردآوری نموده است. ما در این جا برخی از این نام‌ها را از این کتاب به طور اختصار نقل می‌کنیم: محمد، احمد، عبد الله، اصل، اوقیدمو، ایزد شناس، ایزدن نشان، ایستاده خداشناس، بهرام بنده یزدان، پرویز، برهان الله، باسط، تمام، جابر، حمد، حامد، حاشر، خجسته، راهنما، زند افریس، سروش ایزد، سید، شماطیل، صدق، صراط، ضیاء، ضیاء، غریم، فردوس الأکبر، فیروز، فرخنده، فقیه، کیقباد دوم، لندیطارا، ماشع، مهمید، مسیح الزمان، میزان الحق، منصور، سوشیانس[۲۳].
اوقیدمو در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب ذخیره الألباب معروف به «دوائر العلوم» آمده است: اسم حضرت مهدی (ع) در تورات به زبان ترکوم «اوقیدمو» است[۲۴].
پرویز در فرهنگنامه آخر الزمان
پرویز، این نام نیز برای حضرت در کتاب برزین آمده است[۲۵].
برهان الله در فرهنگنامه آخر الزمان
برهان الله، در کتاب "انکلیون" از اسامی حضرت فرموده‌اند[۲۶].
خجسته در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب "ذخیره" یاد می‌کند که نام حضرت در کتاب "کندر" آل فرنگیان "خجسته" باد شده است[۲۷].
راهنما در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب "باتنکل" که نوشته یکی از برزگ‌ترین علمای غیر مسلمان است، به وجود و ظهور حضرت بشارت‌هایی داده و نام آن جناب را "راهنما" یاد کرده است[۲۸].
زند افریس در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب "ماریاقین" که از کتب زرتشت یا صحف ابراهیم (ع) است، حضرت بدین نام نامیده شده است. برخی نیز "افریس" گفته‌اند[۲۹].
زند افریس در فرهنگنامه آخر الزمان
در کتاب "ذخیره" می‌فرماید که نام حضرت مهدی (ع) در کتاب "ارماتش" شماطیل است[۳۰].
صمصام الاکبر در فرهنگنامه آخر الزمان
به معنای "برترین شمشیر" است. در کتاب ذخیره نقل شده است که صمصام الأکبر یکی از نام‌های حضرت مهدی (ع) است که در کتاب "کندرال" آمده است[۳۱].
سروش ایزد در فرهنگنامه آخر الزمان
سروش ایزد، این نام در کتاب "زمزم" زرتشتیان برای حضرت گفته شده است. «سِدْرَةُ الْمُنْتَهَى، سَنَاء، سَبِيل، سَاعَة». این چهار نام در کتاب هدایة از القاب حضرت یاد شده است. سدرة المنتهی نام درختی است در سوی راست عرش الهی که فرشتگان و مؤمنان برتر از آن نمی‌توانند اوج بگیرند و کسی جز اهل بیت (ع) از ماورای سدرة المنتهی خبر ندارد. سناء به معنای بلندی و برتری و درخشندگی است. سبیل به معنای شاهراه است و حضرت شاهراه رسیدن به حق و حقیقت است، و راهی جز او برای وصول به حق نیست. «ساعة» به معنی هنگام بر انگیخته شدن قیامت یا زمان وقوع ظهور است؛ زیرا در قرآن کریم آیات بسیاری هست که در آن واژه «ساعة» به کار رفته است و است در تأویل این آیات فرموده‌اند که منظور از ساعة حضرت مهدی (ع) و ظهور ایشان است. از جمله آیات ﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴾[۳۲]. ﴿وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ﴾[۳۳]. ﴿هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ﴾[۳۴]. ﴿وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ * يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ﴾[۳۵]. امام صادق (ع) به مفضل فرمود: آنان که در ساعت جدل می‌کنند، کسانی هستند که از روی انکار می‌گویند: قائم (ع) کی متولد شده است؟ چه کسی او را دیده است؟ کی ظهور می‌کند؟ در روایتی امام حسن مجتبی (ع) از رسول خدا پرسید: ای رسول خدا، حضرت قائم اهل بیت (ع) کی قیام خواهد کرد؟ رسول خدا (ص) پاسخ داد: ای حسن! به درستی که ظهور حضرت قائم (ع) همانند ساعت قیامت است که خداوند زمان آن را مخفی داشته است و احدی از اهل آسمان و زمین بدان آگاهی ندارند. هرگاه که ظهور حضرتش فرارسد، بی‌خبر و ناگهانی خواهد آمد[۳۶].
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
- نام اصلی امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آیا بردن نام امام مهدی حرام است؟ (پرسش)
- نام امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش)
- نام‌های امام مهدی چیستند؟ (پرسش)
- آیا در قرآن کریم به امام مهدی اشاره شده است؟ (پرسش)
- چرا نام امام مهدی در قرآن نیامده است؟ (پرسش)
- چرا به امام مهدی شریک القرآن میگوییم؟ آیا این لقب را به ائمه دیگر هم میتوان نسبت داد؟ (پرسش)
- نام امام مهدی در کتاب‌ها و ملل گوناگون چیست؟ (پرسش)
- آیا نام بردن اسم امام مهدی یعنی محمد جایز است؟ (پرسش)
- چرا می‌گویند به زبان آوردن و گفتن اسم واقعی امام مهدی حرام است؟ (پرسش)
- چرا نام امام مهدی برده نمی‌شود و به صورت م ح م د نوشته می‌شود؟ (پرسش)
- علت نهی از ذکر اسم خاص امام مهدی چیست؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ نجم الثاقب، باب دوّم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۴.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۴۰.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۴۸.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۴۹.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۴۹.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۶.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۹۷.
- ↑ بحارالانوار ج ۵۱ص۳۳۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۴۷.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۱.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۵۰.
- ↑ نجم الثاقب، باب دوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۷.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۷۱.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۰.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۱.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۱.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۴.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۴.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۶.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۸.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۹۱.
- ↑ «از تو از برپا شدن رستخیز می‌پرسند که چه هنگام است؟» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.
- ↑ «و دانش رستخیز، تنها نزد اوست» سوره زخرف، آیه ۸۵.
- ↑ «آیا (اینان) جز رستخیز را انتظار دارند که ناگهان سراغ آنها بیاید و آنان بی‌خبر باشند؟» سوره زخرف، آیه ۶۶.
- ↑ «خداوند است که کتاب را به حق و ترازو را فرو فرستاد و تو چه می‌دانی؟ شاید رستخیز نزدیک باشد * آنان که بدان ایمان ندارند آن را به شتاب می‌جویند و مؤمنان از آن در هراسند و می‌دانند که راستین است، آگاه باش! آنان که درباره رستخیز چالش می‌ورزند در گمراهی ژرفند» سوره شوری، آیه ۱۷-۱۸.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۶.