بحث:زیدیه درباره مهدویت چه نظری دارند؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نویسنده: آقای پورانزاب

پاسخ تفصیلی

فرقۀ زیدیه

برخی از نظرات زیدیه دربارۀ مهدویت

  • مهدو‌یت از آغاز شکل‌گیری زیدیه در بین پیروان آن وجود داشته و اصل امامت در این فرقه بسیار مهم است به طوری که برداشت مخصوص آنان از این آموزه شاید نقطۀ آغاز اختلا‌فشان با دیگر فرقه‌‌های شیعی باشد. برخی از نظرات زیدیه دربارۀ مهدویت عبارت‌اند از:
  1. زیدیه برخلاف دو فرقۀ مهم دیگر، یعنی اسماعیلیه و امامیه که امامت را فقط شایستۀ اولاد امام حسین(ع) می‌دانند، معتقدند: هر فاطمیِ دارای فضیلت، خواه از نسل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) باشد و به سیف قیام نماید، امام است و تبعیت از او لازم[۱۳].
  2. مهدی(ع) ـ یکی از فرزندان فاطمه زهرا(س) یا فردی از اهل بیت(ع) ـ ظهور می‌کند و بر پهنۀ گیتی حاکم خواهد شد و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد آن چنان که پر از ظلم و بیداد شده است و او قائم آل محمد است و به مؤمنان و مستضعفانْ عزت و به کافران و ستمگرانْ ذلت خواهد بخشید[۱۴].
  3. زیدیه همانند اهل سنت می‌گویند: مهدی متولد نشده و بنابراین در غیبت نیست او در آینده ـ که در روایات به آخر الزمان توصیف شده است ـ ظهور خواهد کرد. از نظر زیدیه، همچنان که پیامبر بشارت داده است از ذریۀ او مهدی ظهور خواهد کرد؛ اما نام او و زمان ظهور او عیناً معلوم نیست[۱۵].
  4. ابن حمزه، امام زیدیّه، حتّی به ولادت حضرت مهدی(ع) اعتقاد دارد نه اینکه در آخرالزمان متولد می‌شود[۱۶].[۱۷]
  5. زیدیان در مورد انتظار بنابر روایتی قائل‌‌اند انتظار ظهور مهدی(ع) از همان فضیلت و اجر مجاهد فی سبیل الله در صحنۀ پیکار برخوردار است. یحیی بن حسین بن قاسم بن ابراهیم در باب انتظار مهدی(ع) می‌گوید: «هرکس خویشتن را برای داعی ما اهل بیت وقف کند یا در انتظار قائم ما بماند همانند کسی است که در حال قتال در راه خدا به خون خویش غلطیده باشد»[۱۸].[۱۹]
  6. مجد الدین بن محمد بن منصور حسنی مؤیدی از بزرگان علمای زیدیّه در بخشی از کلمات خود می‌گوید: امامان از آل محمد که درودهای خداوند متعال بر آنها باد به حضرت مهدی بشارت می‌دادند و فرج او را از خداوند انتظار می‌کشیدند. اول امامان آخر امامان را به این موضوع وصیت می‌نمودند و سابق آنان به کسانی که بعد از آنها می‌آمدند موضوع حضرت مهدی(ع) را ابلاغ می‌نمودند[۲۰].
  7. قاضی حسین بن ناصر مهلا از علمای زیدیه به اصل قضیه مهدویت تصریح کرده است. او می‌گوید: دربارۀ مهدی(ع) احادیثی است که به حد تواتر رسیده است[۲۱].[۲۲]

نتیجه گیری

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «ای مؤمنان! به دادگری بپاخیزید و برای خداوند گواهی دهید» سوره نساء، آیه ۱۳۵.
  2. علامه امینی، الغدیر، ج ۳، ص ۱۷۰.
  3. ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۵۴ ـ ۲۵۵.
  4. ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۵۴ ـ ۲۵۵.
  5. ر.ک: محمد جعفری، سید حسین، تشیع در مسیر تاریخ، ص۲۹۰ ـ۲۹۳؛ قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۵۶۸.
  6. ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۲۵۴ ـ ۲۵۵.
  7. شخصیت و قیام زید بن علی؛ جنبش زیدیّه در ایران؛ سیره و قیام زید بن علی؛ کریمان، حسین، الامام زید؛ تاریخ الفرقه الزیدیّه، الزیدیّه: نظریة و تطبیق؛ دائرة المعارف تشیّع، ج ۸؛ لغت‌نامۀ دهخدا؛ تاریخ دولتهای اسلامی، ج ۱؛ مقاتل الطالبیین.
  8. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۰۰.
  9. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۵۶۹.
  10. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۱.
  11. خزاز رازی، علی بن محمّد، کفایة الاثر، ص ۳۲۷.
  12. ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامۀ مهدویت، ص۲۵۴ ـ ۲۵۵.
  13. ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۹.
  14. امام یحیی بن الحسین بن القاسم بن ابراهیم، الاحکام فی الحلال و الحرام، ص ۴۶۸ـ۴۷۰.
  15. گونه‌شناسی اندیشۀ منجی موعود در تشیع، ص۴۱۶.
  16. الشافی، ج ۱، ص ۷۹.
  17. ر.ک: رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۱۵۶.
  18. من حبس نفسه لداعینا اهل البیت او کان منتظراً لقائمنا کان کالمتشحط بین سیفه و ترسه فی سبیل الله بدمه؛ لوامع الانوار، ج۱، ص۶۴؛ گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در تشیع، ص۴۲۰.
  19. ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۹.
  20. لوامع الانوار، ج ۱، ص ۵۸.
  21. مطمح الآمال، ص ۱۸۵.
  22. ر.ک: رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۱۵۶.