طول عمر امام مهدی در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۱ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

درباره طول عمر حضرت مهدی(ع) سخن‌های بسیاری گفته‌اند. مهم‌ترین مسأله دخیل در طول عمر حضرت، قدرت الهی است. اگر کسی به کتب آسمانی به‌ویژه قرآن کریم آشنایی داشته باشد، می‌داند که کارهای خارق‌العاده بسیاری در عالَم واقع شده و معجزات بسیاری صادر گردیده که همگی حاکی از قدرت لایزال الهی است؛ از قبیل: توفان نوح[۱]، سرد شدن آتش برای ابراهیم(ع)[۲]، عصای موسی(ع) و تبدیل شدن به اژدها[۳]، بی‌پدر متولد شدن حضرت عیسی(ع)[۴] و سخن گفتن او در گهواره[۵] و امثال اینها. اگر خداوند قادر است چنین کارهای خارق‌العاده را انجام دهد، قادر خواهد بود حجت و ولی خود را نیز سال‌های متمادی نگه دارد[۶].

طول عمر از نظر ادیان

همه ادیان از عمر طولانی جمعی از افراد بشر خبر داده‌اند، به عنوان مثال در اصحاح (سوره) پنجم از سفر تکوین تورات، آیات ۵، ۸، ۱۱، ۱۴، ۱۷، ۲۰، ۲۷، ۳۱ در اصحاح نهم، آیه ۲۹ و اصحاح یازده آیه ۱۰ تا ۱۷ و در موارد دیگر، افرادی را از پیامبران و دیگران نام برده و عمرهای طولانی هریک را که متجاوز از ۴۰۰، ۶۰۰، ۷۰۰، ۸۰۰ و ۹۰۰ سال بوده به صراحت بیان داشته است. ادیان باستانی دیگر مانند زرتشتی، بودایی، برهمایی و... نیز از عمرهای طولانی جمعی از افراد بشر مخصوصا رهبرانشان خبر داده‌اند و همه قائل به طول عمر، بلکه بقای حیات اشخاص تا این زمان هستند[۷] و مسیحی‌ها عموما معتقدند که حضرت عیسی(ع) پس از قتل زنده شده و تاکنون زنده است.

طول عمر از دیدگاه قرآن

با مراجعه به قرآن کریم معلوم می‌شود که بعضی‌ها از عمر طولانی برخوردار بوده و هستند، به عنوان نمونه درباره حضرت نوح(ع) می‌خوانیم که قبل از توفان، ۹۵۰ سال در میان قوم خود بوده[۸] و پس از توفان نیز زنده بود. در تاریخ تا ۲۵۰۰ سال درباره طول عمر آن حضرت نوشته‌اند. همچنین درباره حضرت عیسی(ع) وقتی یهودیان گفتند: ما او را به دار آویخته و کشته‌ایم، قرآن کریم نظر آنان را مردود دانسته و فرمود: خداوند او را به آسمان برده است[۹]؛ لذا در روایات داریم که حضرت عیسی(ع) زنده و در آسمان است و پس از ظهور حضرت مهدی(ع) از آسمان نازل شده و پشت سر حضرت نماز می‌خواند. در مورد زندگی حضرت خضر(ع) گرچه در قرآن ذکر نشده، اما در داستان حضرت موسی(ع)[۱۰]، و پیر مراد و معلم او در روایات آمده که آن رجل الهی حضرت خضر بوده و همچنان زنده است. پس طبق آیات قرآن و روایات، داشتن عمر طولانی امری ممکن و قابل تحقق است.

طول عمر از منظر تاریخ

در بیشتر کتبی که دانشمندان درباره زندگی و وجود امام زمان(ع) نوشته‌اند، بابی را به "معمّرین" اختصاص داده و اسامی افرادی را که عمر طولانی داشته‌اند، ضبط‍‌ کرده‌اند که ما اسامی برخی از آنان را در باب "معمّرین" آورده‌ایم.

طول عمر در تحقیقات جهان پزشکی

از نظر پزشکی، عمر انسان محدود به هفتاد و هشتاد سال نیست، بلکه تمام اعضای بدن انسان، جداگانه برای یک عمر طولانی ساخته شده است. یکی از دانشمندان در مقام مقایسه عمر انسان با سایر موجودات، مطالعات فراوانی نموده و بالاخره ثابت کرد که بدن آدمی برای آن ساخته شده که هزاران سال عمر کند[۱۱]. یکی از پزشکان می‌گوید: برای مدت زندگانی انسان، حدی که تجاوز از آن محال باشد، معین نشده است[۱۲]. یکی دیگر از دانشمندان می‌گوید: اگر می‌توانستیم نیم پایین روده‌ها را از تفاله پاک نگهداریم و نگذاریم بدن از آن ناحیه مسموم شود، مرگ را جواب می‌گفتیم و بعض دیگر این ادعا را درباره جهازات دیگر کرده‌اند[۱۳]. چیزی که تاکنون ثابت شده است، این است که علت اصلی مرگ، امراض و عوارضی است که به یکی از اعضاء، عارض شده، در نتیجه آن عضو را از انجام کار بازمی‌دارد و به‌واسطه ارتباط‍‌ و اتصالی که میان اعضاء برقرار است، از مرگ آن عضو، مرگ سایر اعضاء نیز فرامی‌رسد. امروزه بشر در این فکر است که به کرات دوردست آسمانی که احتمالا صدها و یا هزارها سال وقت می‌خواهد سفر کند، و چون عمر کوتاه انسان با این نوع مسافرت‌های طولانی وفق نمی‌دهد در این صدد برآمده‌اند که برای رسیدن به کرات آسمانی، اول باید عمر انسان را زیادتر کرد؛ لذا امروز در دانشگاه‌های مهم دنیا، کرسی دو علم جدید "ژریاتری" و "جرونتولوژی" به همین منظور مشغول فعالیت است و دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که روزی خواهد رسید که بشر، هم عمر خود را به هزاران سال می‌رساند و هم به کرات دوردست آسمانی سفر می‌کند؛ لذا عمر انسان از نظر علمی حد ثابت و معینی ندارد، بلکه انسان قابلیت آن را دارد که هزاران سال عمر کند[۱۴].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. سوره هود، آیه ۳۸ تا ۴۸.
  2. سوره انبیاء، آیه ۶۹.
  3. سوره قصص، آیه ۳۲ و سوره طه، آیه ۲۰ و سوره شعرا، آیه ۳۲.
  4. سوره انبیاء، آیه ۹۱.
  5. سوره مریم، آیه ۲۷ تا ۳۴.
  6. طاهری، حبیب الله، سیمای آفتاب، ص۹۹.
  7. امامت و مهدویت، ج ۲، ص۳۷۳.
  8. سوره عنکبوت، آیه ۱۴.
  9. سوره نساء، آیه ۱۵۸.
  10. سوره کهف، ۶۵ تا ۸۲.
  11. اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، ج ۲، ص۲۲۰.
  12. مصلح جهانی، ص۶۷.
  13. الهامی، داوود، آخرین امید، ص۳۳۷.
  14. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۷۱-۴۷۳.