ویژگی‌های سفیانی

او مردی است که رنگ صورت او سرخ مایل به سفید و دارای چشمانی کبود است. در روایتی آمده است که صورت او به گونه‌ای است که گمان می‌کنی یک چشم دارد. وی از نسل بنی امیه و ابوسفیان و از پلیدترین مردم روزگار است که خروج خود را از شام آغاز می‌کند و بعد از جنایت‌های بسیار در نهایت به مقابله و جنگ با حضرت مهدی (ع) می‌آید.

مقدمه

در مورد سفیانی چنین آمده است: او مردی است به رنگ سرخ و زرد، با چشم کبود،بی ‌بند و بار، آلوده و پرده در، از نسل بنی امیه و ابوسفیان است. در ظاهر ذکر خدا می‌گوید و همواره ذکر یارب یارب بر زبانش جاری است، ولی از پلیدترین و کثیف ‌ترین مردم روزگار است او با تظاهر به دین ‌داری، گروه زیادی از مردم را فریب می‌دهد، حدود شش ماه قبل از ظهور امام زمان (ع) خروج و قیام خود را از منطقه وادی یابس "احتمالاً جنوب غرب سوریه واقع است" شروع می‌کند^[۱].

برخی از ویژگی‌های جسمانی سفیانی عبارت‌اند از: أزرَق (کبود چشم)؛ اعور (شبیه یک چشم)؛ وحش الوجه (دارای صورت وحشت ‌انگیز)؛ اشقر (سرخ و سفید آن‌ که سرخی بر سفیدی ‌اش غالب باشد)؛ احمر (سرخ ‌روی)؛ جدری (آبله ‌رو)،

ضخم الهامة (بزرگ ‌سر)؛ ربعة (میانه ‌بالا)^[۲].

برخی از روایاتی که در این زمینه آمده عبارت‌اند از:

امام علی (ع) در توصیف سفیانی فرمودند: «... او مردی میانه بالا، با صورتی وحشت ‌انگیز، درشت سر و آبله ‌روست. اگر او را ببینی گمان می‌‌بری یک چشم است»^[۳].
امام صادق (ع) فرمودند: «... او سرخ ‌روی مایل به سفیدی و کبود چشم است.»^[۴].
امام باقر (ع) فرمودند: «سفیانی سرخ رو، بور (سفید پوست) و زاغ چشم است...»^[۵].^[۶]

پرسش مستقیم

ویژگی‌های جسمانی سفیانی چیست؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

مدخل‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ ر.ک: زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ج۲، ص ۲۶۴؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۴۰۴؛ نویسندگان کتاب، آفتاب مهر، ج۱، ص ۲۲۴؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۳۹۰؛ اسماعیلی، اسماعیل، چشم به راه مهدی، ‌بررسی نشانه‌های ظهور، ص ۲۷۳ـ۲۷۵.
↑ ر.ک: آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۳۷ ـ ۱۳۸.
↑ «يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر»، ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۲، ص۶۵۱، ب ۵۷، ح۹؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، ب۴، ف ۱؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰؛ نیلی، منتخب الأنوار المضیئه، ص ۲۸؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵، ح ۳۶.
↑ «إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزرَقَ»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال ‌الدین، ص۶۵۱، ب ۵۷، ح۱۰.
↑ «السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ‏»، نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸.
↑ ر.ک: آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۳۷ ـ ۱۳۸؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۵ ـ ۱۲۶؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۵ـ۴۷.

[1] ر.ک: زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ج۲، ص ۲۶۴؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۴۰۴؛ نویسندگان کتاب، آفتاب مهر، ج۱، ص ۲۲۴؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۳۹۰؛ اسماعیلی، اسماعیل، چشم به راه مهدی، ‌بررسی نشانه‌های ظهور، ص ۲۷۳ـ۲۷۵.

[2] ر.ک: آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۳۷ ـ ۱۳۸.

[3] «يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر»، ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۲، ص۶۵۱، ب ۵۷، ح۹؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، ب۴، ف ۱؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰؛ نیلی، منتخب الأنوار المضیئه، ص ۲۸؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵، ح ۳۶.

[4] «إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزرَقَ»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال ‌الدین، ص۶۵۱، ب ۵۷، ح۱۰.

[5] «السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ‏»، نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸.

[6] ر.ک: آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۳۷ ـ ۱۳۸؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۵ ـ ۱۲۶؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۵ـ۴۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]