باران
- این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدیS است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
یکی از نشانه‌های ظهور حضرت حجتS بارش باران‌هایی عجیب است. باران‌هایی که در فصل خود می‌آیند و باعث رویش گیاهان و طراوت زمین هستند و باران‌هایی که در غیر فصل می‌بارند و سیل‌آسا هستند و باعث خرابی و ویرانی و خراب شدن محصولات می‌شوند. در روایات آمده است در سالی که مهدیS قیام می‌نماید، بیست و چهار باران خواهد بارید که اثر و برکت آن آشکار خواهد بود[۱].
امام صادقS فرمود: هرگاه قائمS قیام کند، چهل روز (از اول ماه جمادی الثانی تا دهم رجب) باران ببارد که مردم پیش از این همانندش را ندیده باشند و خداوند به وسیله این باران بدن مؤمنان را در قبرها رویانده... و از قبرهای خویش بیرون می‌آیند و خاک از سر و روی خود می‌زدایند[۲]. رسول خداa فرمود: زمانی خواهد آمد که خداوند باران را در فصل طبیعی آن نازل نمی‌کند بلکه فقط در غیر فصل آن می‌بارد[۳].
امام صادقS فرمود: پیش از ظهور حضرت قائمS در یک سال باران فروانی می‌بارد، به گونه‌ای که میوه‌ها و خرماها بر درخت می‌پوسند، در چنین زمانی شک و شبهه به خود راه ندهید[۴]. رسول خداa فرمود: امت من در زمان حضرت مهدیS به چنان نعمتی برسند که بر هیچ امتی نازل نشده است، آسمان بارانی پیاپی بر آنان ببارد و زمین تمام گیاهان خود را برویاند... [۵].
در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان در دعای عظم البلاء، یکی از شکایات مؤمنین در زمان غیبت این است که آسمان از ریختن باران منع شده و این رحمت و از این رحمت الهی محرومند «... مُنِعَتِ السَّمَاءُ». رسول خداa فرمود: در آخرالزمان از آسمان باران می‌بارد، اما زمین گیاهی نمی‌رویاند (زیرا باران رحمت نیست بلکه باران عذاب است)[۶].
در حدیثی دیگر فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدیS سه سال آسمان باران نمی‌بارد؛ در سال اول یک سوم، در سال دوم دو سوم، و در سال سوم هیچ بارانی نخواهد بارید؛ زمین نیز سه سال گیاهی نمی‌رویاند، در سال اول یک سوم گیاهانش نخواهد رویید و در سال دوم دو سوم و در سال سوم تمام گیاهان از زمین سبز نمی‌شوند[۷][۸].
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ غیبت طوسی: ۲۶۹ و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲ و یأتی: ص ۱۰۴.
- ↑ ارشاد مفید: ص ۳۶۳.
- ↑ مستدرک: ج ۱۱، ص ۳۷۵.
- ↑ ارشاد مفید: ص ۳۶۱.
- ↑ ملاحم: ص ۷۱.
- ↑ مستدرک حاکم: ج ۴، ص ۵۱۳.
- ↑ کنز العمال: ج ۱۴، ص ۲۳۰ و یأتی: ص ۳۱۵.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان صفحه ۱۳۲.