چگونگی ارتباط امام زمان با شیعیان

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ارتباط امام زمان(ع) با شیعیان در دوران غیبت صغری -از سال ۲۶۰ تا سال ۳۲۹ هجری- با نایبان آن حضرت بوده است (که به نواب اربعه مشهورند). اینان به ترتیب عبارت‌اند از:

شیعیان، پرسش‌های مکتوب و شفاهی خود را از آنها می‌پرسیدند و آنها پاسخ سؤالات را از حضرت به صورت توقیع و یا شفاهی می‌گرفتند و به شیعیان می‌رساندند. در این دوران حضرت، جز با نایبان خاص خود تماس نمی‌گرفتند، مگر در موارد استثنائی. البته امام زمان(ع) وکلای دیگری نیز در مناطق مختلف مانند: بغداد، کوفه، اهواز، همدان، قم، ری، آذربایجان، نیشابور و... داشتند که به واسطه این چهار نفر که در رأس سلسله مراتب وکلای امام بودند، امور مردم را به عرض حضرت می‌رساندند و از سوی امام درباره آنان، توقیع‌هایی صادر می‌شده است^[۱].