غیب در معارف مهدویت
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غیب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
"غیب" از نام‌های حضرت مهدی (ع) است که در قرآن ذکر شده است.
روایت شده است از حضرت صادق (ع) که فرمودند: در آیه شریفه ﴿هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...﴾[۱] متقین شیعیان علی بن ابی طالب (ع) هستند، و اما غیب، او غایب است و شاهد بر این، قول خداوند تبارک و تعالی است که فرمود: ﴿وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ﴾"[۲] یعنی برآمدن آن غیب از آیات خداوندی است[۳].
در تفسیر آیه شریفه ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾ آمده است که غیب سه روز است: روز رجعت، روز قیامت و روز قیام قائم (ع)[۴][۵].
