آیا آیه تبلیغ درباره حکم رجم و قصاص است؟ (پرسش)

آیا آیه تبلیغ درباره حکم رجم و قصاص است؟
آیا آیه تبلیغ درباره حکم رجم و قصاص است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ امامت
مدخل بالاتر	اثبات امامت امام علی در قرآن
مدخل اصلی	آیه تبلیغ
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

آیا آیه تبلیغ درباره حکم رجم و قصاص است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین دکتر فتح‌الله نجارزادگان در کتاب «بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت» در این‌باره گفته‌ است:

«برخی دانشمندان اهل سنت می‌گویند: خداوند به پیامبرش دستور داد آنچه را درباره حکم رجم و قصاص بر وی نازل شده، اعلان کند. در واقع این اعلان برخوردی در برابر موضع یهود بود^[۱] که می‌خواستند به گونه‌ای از حکم رجم زنای محصنه که در کتاب تورات بوده سر باز زنند؛ از این‌رو، افرادی را نزد رسول خدا (ص) فرستادند تا از ایشان حکم زنای محصنه را جویا شوند و به خود گفتند: اگر به شلاق دستور داد، بپذیرید و اگر به رجم امر کرد، زیر بار نروید. چون از حضرت حکم را پرسیدند، جبرائیل بر ایشان نازل شد و حکم آن را از ناحیه خدا، رجم اعلان کرد و حضرت هم حکم خدا را گفتند.... همین ماجرا را درباره قصاص نیز گفته‌اند. برخی از یهودیان می‌خواستند از حکم قصاص که در تورات آمده، فرار کنند، برای این کار نزد رسول خدا (ص) آمدند و ایشان نیز به قصاص حکم کردند.... این افراد از اهل سنت می‌گویند: آیات ۴۱ تا ۴۳ که پیش از آیه مورد بحث در همین سوره قرار دارند، در این باره است. قرآن می‌فرماید: ﴿يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ * سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِنْ جَاءُوكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَإِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئًا وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ* وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِنْدَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَمَا أُولَئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ﴾^[۲]. این قول بدون دلیل و مخالف با اقوال تمام صحابه و متن این آیات در رد آن کافی است؛ زیرا بیان حکم خدا درباره رجم و قصاص که در تورات آمده، پیش از آیه مورد بحث در آیات ۴۵ تا ۵۰ مطرح شده است. یهود هم در زمان نزول این سوره در اواخر بعثت، تار و مار شده، سر جایشان نشسته، در موقعیتی نبودند که بخواهند به حضرت زیانی بزنند تا خداوند وعده به حفظ ایشان دهد»^[۳].

پرسش‌های وابسته

پانویس

↑ ر.ک: بغری، معالم التنزیل، ج۲، ص۵۱؛ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۴۸ و جوزی، به نقل از: عینی، عمدة القاری، ج۱۸، ص۲۰۶.
↑ «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش می‌کنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند * گوش سپارندگان به دروغ و بسیار حرام خوارند پس اگر به نزد تو آمدند میان آنان داوری کن و یا از آنان رو بگردان؛ و اگر از ایشان رو بگردانی هرگز هیچ زیانی به تو نمی‌توانند رساند و اگر میان آنان داوری کردی به داد داوری کن که خداوند دادگران را دوست می‌دارد* چگونه تو را به داوری می‌گیرند در حالی که تورات نزد آنهاست که در آن حکم خداوند (آمده) است! سپس، بعد از آن، روی می‌گردانند و آنان مؤمن نیستند» سوره مائده، آیه ۴۱-۴۳.
↑ نجارزادگان، فتح‌الله، بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت ص ۱۴۸.

[1] ر.ک: بغری، معالم التنزیل، ج۲، ص۵۱؛ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۴۸ و جوزی، به نقل از: عینی، عمدة القاری، ج۱۸، ص۲۰۶.

[2] «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش می‌کنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند * گوش سپارندگان به دروغ و بسیار حرام خوارند پس اگر به نزد تو آمدند میان آنان داوری کن و یا از آنان رو بگردان؛ و اگر از ایشان رو بگردانی هرگز هیچ زیانی به تو نمی‌توانند رساند و اگر میان آنان داوری کردی به داد داوری کن که خداوند دادگران را دوست می‌دارد* چگونه تو را به داوری می‌گیرند در حالی که تورات نزد آنهاست که در آن حکم خداوند (آمده) است! سپس، بعد از آن، روی می‌گردانند و آنان مؤمن نیستند» سوره مائده، آیه ۴۱-۴۳.

[3] نجارزادگان، فتح‌الله، بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت ص ۱۴۸.

[۱]

[۲]

[۳]