القاب امام علی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

لقب، نام ویژه‌ای است که نشانۀ خصوصیاتی در صاحب نام است و مفهوم آن خوبی‌ها و فضایل یک انسان است[۱].

مقدمه

القاب حضرت علی (ع) که در روایات، زیارات، اشعار و ادعیه آمده، بسیار است[۲]. برخی از معروفترین لقب‌های ایشان در عربی و فارسی چنین است:

ابن شهر آشوب نقل می‌کند: وی در قرآن سیصد نام دارد و در روایات، خدا می‌داند[۳]. در کاربرد ادبیات و اشعار فارسی هم تعابیر فراوانی به عنوان لقب خاصّ او رواج دارد، از جمله:

لقب‌های ویژۀ او نزد آسمانیان و زمینیان و در لوح و صحف ابراهیم و نزد حورالعین و در زبان عبری و سریانی، در زبور و انجیل و قرآن، نزد رومیان و عرب و عجم و ترک و دیلم، نزد کاهنان و جنّیان در منابع مکتوب آمده است.[۴]فهرست مفصّلی به ترتیب الفبا نیز از القاب آن حضرت در کتاب«مناقب» نقل شده که خواندنی است.[۵] لقب‌ها و یا اوصاف علی (ع) در احادیث شیعه و سنّی بسیار است.

شهید قاضی نور اللّه شوشتری براساس تتبّع خود در روایات عامّه ۲۴۷ صفت یافته و متن آن احادیث را که مشتمل بر این اوصاف است، از منابع اهل سنت آورده است[۶]، از قبیل:

"کنیه"، غیر از نام اصلی شخص است و اغلب به خاطر داشتن فرزند یا چیزی یا صفتی دارای ستایش یا نکوهش، به کسی گفته می‌شود و با "اب"، "ام"، "ابن" و "بنت" می‌آید، مثل ابو الحسن و امّ لیلا. گاهی کنیه به عنوان تکریم و احترام بر کسی اطلاق می‌شود. از کنیه‌های حضرت علی (ع) می‌توان از:

یاد کرد[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۸۵.
  2. ر.ک: القاب و صفات مولای متقیان علی بن ابی طالب، فرزین ثابت، نشر سبحان، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۳۲۹ تا ۳۸۸، فضائل الخمسة من الصحاح الستّه، ۱ ص ۲۰۲.
  3. مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج ۳ ص ۲۷۵.
  4. مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج ۳ ص ۲۷۶
  5. مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج ۳ ص ۲۷۸تا۲۹۰. بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۴۵ تا ۶۷
  6. احقاق الحق، ج۴و ۱۵.
  7. در اين مورد ر.ک: دانشنامۀ امام على، ج ۱۰ ص ۳۳۷ تا ۳۴۵.
  8. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۸۵.