نام اصلی امام مهدی چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نام اصلی امام مهدی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / آشنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی) / محمد
مدخل اصلیاسم اصلی امام مهدی
تعداد پاسخ۶ پاسخ

نام اصلی امام مهدی (ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

  • نام واقعی آن حضرت چیست؟

پاسخ نخست

عزالدین رضانژاد

حجت الاسلام و المسلمین دکتر عزالدین رضانژاد، در مقاله «حیات امام مهدی» در این‌باره گفته است:

«در منابع اهل سنت و شیعه، حضرت مهدی (ع) هم‌نام جدش رسول الله (ص) معرفی شده است.[۱] این نام را خود پیامبر (ص) برای آن حضرت برگزیده است.[۲] درباره دلیل این هم نامی چنین گفته‌اند: چنان که پیامبر اسلام (ص) تا با طلوع خود، بشر را از گمراهی و نادانی نجات داد، دوازدهمین پیشوای معصوم (ع) که از فرزندان آن حضرت است، نیز با ظهور خود جهانیان را از تاریکی و فساد و ستم نجات می دهد.[۳]»[۴].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛
حجت الاسلام و المسلمین عباس رحیمی، در کتاب «امید فردا» در این‌باره گفته است: «در احادیث بسیاری از پیامبر (ص) نقل شده که نام او، نام من و کنیه او، کنیه من و شکل و قیافه او همانند من است. القاب مقدس او مهدی، حجت، منتظر، صاحب الزمان، صاحب الامر و قائم است»[۵].
۲. حجت الاسلام و المسلمین حسنی؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید نذیر حسنی، در کتاب «مصلح کل» در این‌باره گفته است:

«نگارنده تا آنجا که تحقیق و بررسی کرده، کسی را در حوزه اسلامی نیافته است که درباره این مسئله که نام مهدی "محمد" است، شک داشته باشد، بلکه هم شیعیان و هم اهل تسنن، احادیث بسیاری از پیامبر (ص) و اهل بیت پیامبر (ع) نقل کرده‌اند که همگی صراحتا به این نام اشاره کرده‌اند. برخی از این احادیث عبارتند از: "عبد الله بن مسعود" از پیامبر (ص) نقل کرده که ایشان فرمود: قیامت برپا نمی‌شود مگر آنکه مردی از اهل بیت من که هم نام من است، بر مردم فرمانروایی کند[۶].

"ابن حماد" با سند خود از "أبی الطفیل" نقل قول کرده است که: پیامبر (ص) فرمود: مهدی، هم نام من است[۷]. "ذهبی" با سند خود از "زراز عبد الله" نقل کرده که عبد الله گفت: پیامبر (ص) فرمود: "سیر شب‌ها و روزها به پایان نمی‌رسد مگر آنکه مردی از اهل بیتم که هم‌نام من است، فرمانروای عرب‌ها شود".

ذهبی سپس می‌گوید: ترمذی سند این روایت را تصدیق کرده است[۸].

"سیوطی" در "الدر المنثور" گفته است: ترمذی این حدیث را نقل کرده و این حدیث را که ابو هریره نقل کرده، او تصدیق کرده است. او گفت: پیامبر (ص) فرمود: اگر از دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خداوند قطعا آن روز را آنقدر طولانی می‌کند تا اینکه مردی از اهل بیت من که هم‌نام من است، بیاید. (و زمام امور را در دست گیرد)[۹].

علمای شیعه همگی بر این نام اتفاق نظر دارند و در اینجا لازم نمی‌بینیم، نظریات آنها را در این مورد نقل کنیم، زیرا این مطلب از جمله مطالب روشن و بدیهی در میان شیعیان و اهل تسنن است و این مسئله، از جمله امور تأیید و تأکید شده است که در میان علمای شیعه و اهل سنت، هیچ‌گونه اختلافی در مورد آن وجود ندارد»[۱۰].
۳.حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛
حجت الاسلام و المسلمین قنبر علی صمدی، در کتاب «آخرین منجی» در این‌باره گفته است:
۴. مجتبی تونه‌ای؛
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:

«محمد اسم اصلی و نام اولی الهی آن حضرت است. در اخبار متواتره خاصه و عامه است که رسول خدا (ص) فرمود: "مهدی، همنام من است". در خبر لوح، متواتر معنوی است که جابر برای حضرت باقر (ع) نقل کرد که آن -لوح- را نزد صدیقه طاهره (س) دید. آن را خدای عز و جل برای رسول خدا (ص) هدیه کرده بود و در آن، اسامی اوصیای آن حضرت ثبت بود. به روایت صدوق در "کمال الدین" و "عیون الاخبار" اسامی حضرت مهدی (ع)، این‌چنین ضبط‍‌ شده بود: "ابوالقاسم محمد بن الحسن، هو حجة الله القائم"[۱۴]»[۱۵].

۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛
[[File:|100px|right|بندانگشتی|]]
پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند: «نام اصلی امام زمان (ع) "محمد" و کنیه‌اش "ابوالقاسم" است؛ یعنی حضرت، نام و کنیه پیامبر اکرم (ص) را دارد و از قبل، پیامبر اکرم (ص) وی را با نام و کنیه خود معرفی کرده است»[۱۸].

پرسش‌های وابسته

پانویس

  1. بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲، ۵، ۱۵، ۳۷ و ۳۸
  2. باقر شریف قرشی، حياة الامام المهدی (ع)، ص ۲۷.
  3. ر.ک: بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸
  4. رضانژاد، عزالدین، حیات امام مهدی، ص ۱۱۰.
  5. رحیمی، عباس، امید فردا، ص۱۶.
  6. سنن ابی عمرو الدانی، ۹۴، ۹۵.
  7. الفتن، ابن حماد، ۳۶۸، ۱۰۸۰.
  8. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۱، ص ۴۷۲.
  9. الدرر المنثور، ج ۷، ص ۴۸۴.
  10. حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۵۳.
  11. ر.ک: ینابیع الموده، ص۴۹۱؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۷.
  12. ر.ک: العمده، ص۴۳۳؛ مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۶۷.
  13. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۷۴.
  14. نجم الثاقب، باب دوم.
  15. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۷.
  16. نجم الثاقب، باب دوم.
  17. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۷۹.
  18. مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۶۵.