رشید هجری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رشید هجری در رجال و تراجم]] - [[رشید هجری در تاریخ اسلامی]] - [[رشید هجری در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رشید هجری در رجال و تراجم]] - [[رشید هجری در تاریخ اسلامی]] - [[رشید هجری در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط = }} | ||
[[رُشَیْد هَجَری]] از [[یاران باوفای امام علی]]{{ع}} و از [[دوستان]] صمیمی [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] بود. [[اهل یمن]] بود. پس از [[شهادت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} در [[کوفه]] دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به [[شهادت]] رساندند.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۵.</ref>. | [[رُشَیْد هَجَری]] از [[یاران باوفای امام علی]] {{ع}} و از [[دوستان]] صمیمی [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] بود. [[اهل یمن]] بود. پس از [[شهادت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[کوفه]] دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به [[شهادت]] رساندند.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۵.</ref>. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[رُشَید هَجَری]] از [[فقیهان]]، [[محدثان]] و [[عالمان]] بزرگ [[شیعی]] و از [[یاران خاص امام علی|یاران بیدار دل و استوارگام علی]]{{ع}} است. او را از [[یاران امام حسن]]{{ع}} و [[یاران امام حسین|امام حسین]]{{ع}} نیز شمرده‌اند. [[علی]]{{ع}} رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او "[[رشید بلایا]]" می‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوی ظاهر [[دنیا]] راه یافته بود و از این رو، او را عالم به حوادث گذشته و [[آینده]] دانسته‌اند. [[علی]]{{ع}} روزی به رُشید فرمود: "آن گاه که فرزندْ خوانده [[بنی‌امیه]]، در پی تو فرستد و دست‌ها و پاها و زبانت را [[قطع]] کند، چگونه [[شکیبایی]] خواهی کرد؟". رُشید پرسید که: آیا فرجام آن، [[بهشت]] است؟<ref>الأمالی، طوسی، ص ۱۶۵، ح ۲۷۶.</ref> و بدین‌سان، شکوه [[شکیبایی]] را رقم زد و [[استوارگامی]] در [[عشق علی]]{{ع}} را بیان کرد و چون آن هنگامه رسید و [[زیاد بن ابیه]] چنان کرد، او از [[حق]]، روی برنتافت و شهد [[شهادت]] نوشید و به دار کشیده شد<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۳۷.</ref>. | [[رُشَید هَجَری]] از [[فقیهان]]، [[محدثان]] و [[عالمان]] بزرگ [[شیعی]] و از [[یاران خاص امام علی|یاران بیدار دل و استوارگام علی]] {{ع}} است. او را از [[یاران امام حسن]] {{ع}} و [[یاران امام حسین|امام حسین]] {{ع}} نیز شمرده‌اند. [[علی]] {{ع}} رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او "[[رشید بلایا]]" می‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوی ظاهر [[دنیا]] راه یافته بود و از این رو، او را عالم به حوادث گذشته و [[آینده]] دانسته‌اند. [[علی]] {{ع}} روزی به رُشید فرمود: "آن گاه که فرزندْ خوانده [[بنی‌امیه]]، در پی تو فرستد و دست‌ها و پاها و زبانت را [[قطع]] کند، چگونه [[شکیبایی]] خواهی کرد؟". رُشید پرسید که: آیا فرجام آن، [[بهشت]] است؟<ref>الأمالی، طوسی، ص ۱۶۵، ح ۲۷۶.</ref> و بدین‌سان، شکوه [[شکیبایی]] را رقم زد و [[استوارگامی]] در [[عشق علی]] {{ع}} را بیان کرد و چون آن هنگامه رسید و [[زیاد بن ابیه]] چنان کرد، او از [[حق]]، روی برنتافت و شهد [[شهادت]] نوشید و به دار کشیده شد<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۳۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۵
رشید هجری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رشید هجری در رجال و تراجم - رشید هجری در تاریخ اسلامی - رشید هجری در نهج البلاغه - پرسش مرتبط نداردرُشَیْد هَجَری از یاران باوفای امام علی (ع) و از دوستان صمیمی میثم تمار و حبیب بن مظاهر بود. اهل یمن بود. پس از شهادت علی (ع) در کوفه دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به شهادت رساندند.[۱][۲].
مقدمه
رُشَید هَجَری از فقیهان، محدثان و عالمان بزرگ شیعی و از یاران بیدار دل و استوارگام علی (ع) است. او را از یاران امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز شمرده‌اند. علی (ع) رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او "رشید بلایا" می‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوی ظاهر دنیا راه یافته بود و از این رو، او را عالم به حوادث گذشته و آینده دانسته‌اند. علی (ع) روزی به رُشید فرمود: "آن گاه که فرزندْ خوانده بنی‌امیه، در پی تو فرستد و دست‌ها و پاها و زبانت را قطع کند، چگونه شکیبایی خواهی کرد؟". رُشید پرسید که: آیا فرجام آن، بهشت است؟[۳] و بدین‌سان، شکوه شکیبایی را رقم زد و استوارگامی در عشق علی (ع) را بیان کرد و چون آن هنگامه رسید و زیاد بن ابیه چنان کرد، او از حق، روی برنتافت و شهد شهادت نوشید و به دار کشیده شد[۴].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۵.
- ↑ الأمالی، طوسی، ص ۱۶۵، ح ۲۷۶.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۳۷.