اصلاح در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
(←مقدمه) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اصلاح | | موضوع مرتبط = اصلاح | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = اصلاح | ||
| مداخل مرتبط = [[اصلاح در لغت]] - [[اصلاح در قرآن]] - [[اصلاح در | | مداخل مرتبط = [[اصلاح در لغت]] - [[اصلاح در قرآن]] - [[اصلاح در معارف و سیره علوی]] - [[اصلاح در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[اصلاح در فقه اسلامی]] - [[اصلاح در فقه سیاسی]] - [[اصلاح در سیره معصوم]] - [[اصلاح در معارف و سیره حسینی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
بررسی [[قیام]] و [[نهضت امام حسین]]{{ع}} از زوایای مختلف امری است ممکن و لازم، همان طور که تاکنون بسیاری از نویسندگان و گویندگان بدان پرداخته‌اند. | بررسی [[قیام]] و [[نهضت امام حسین]] {{ع}} از زوایای مختلف امری است ممکن و لازم، همان طور که تاکنون بسیاری از نویسندگان و گویندگان بدان پرداخته‌اند. یکی از ارکان نهضت امام حسین {{ع}} ـ همان‌گونه که در گفتار و روش آن امام همام وجود دارد ـ [[اصلاح‌طلبی]] در [[جامعه دینی]] است. بررسی واژه اصلاح‌طلبی در نهضت امام حسین {{ع}} از آن جهت حائز اهمیت است که بسیاری از افراد امروز با [[شعار]] اصلاح‌طلبی با [[انگیزه‌ها]] و سلیقه‌های شخصی و گروهی در صدد بهره‌برداری از آن برای رواج نوعی [[تسامح]] و [[تساهل]] و به [[فراموشی]] سپردن [[ارزش‌ها]] به ویژه ارزش‌های [[حاکم]] بر [[نهضت]] بزرگ [[اصلاح]] طلب [[کربلا]] هستند<ref>[[محمد سلمانی کیاسری|سلمانی کیاسری، محمد]]، [[امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ (مقاله)|مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص۸۲.</ref>. | ||
یکی از ارکان نهضت امام حسین{{ع}} | |||
==اصلاح‌طلبی== | == اصلاح‌طلبی == | ||
واژه اصلاح‌طلبی بیشتر در جایی به کار گرفته می‌شد که [[انسان]]، [[انحراف]] و [[کج‌روی]] و خلاف [[مصالح مردم]] را در [[جامعه]] ببیند و بر اساس [[مسئولیت]] و نیاز، به تبیین [[اصلاحات]] و [[اقدام عملی]] مبادرت ورزد. | واژه اصلاح‌طلبی بیشتر در جایی به کار گرفته می‌شد که [[انسان]]، [[انحراف]] و [[کج‌روی]] و خلاف [[مصالح مردم]] را در [[جامعه]] ببیند و بر اساس [[مسئولیت]] و نیاز، به تبیین [[اصلاحات]] و [[اقدام عملی]] مبادرت ورزد. | ||
==اصلاح‌طلبی سرآغاز نهضت امام حسین{{ع}}== | اساس کار در امر اصلاح‌طلبی ریشه‌های [[فکری]] و [[باورهای اعتقادی]] است؛ لذا اصلاح‌طلبی در هر جامعه‌ای متوجه [[گرایش]] اصلاح‌طلبان می‌باشد که چرا و چگونه و با کدام ابزار به اصلاح‌طلبی [[اقدام]] می‌کنند؟<ref>[[محمد سلمانی کیاسری|سلمانی کیاسری، محمد]]، [[امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ (مقاله)|مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص ۸۳.</ref> | ||
[[امام حسین]]{{ع}} پس از [[امتناع]] از [[بیعت]] با [[حکومت یزید بن معاویه]] و [[اعتراض]] به [[حکومت]] وی [[عزم]] به خروج از [[مدینه]] نمود. قبل از خروج وصیتی نوشت و به برادرش [[محمد حنفیه]] سپرد. | |||
امام حسین{{ع}} در این | == اصلاح‌طلبی سرآغاز نهضت امام حسین {{ع}} == | ||
[[امام حسین]] {{ع}} پس از [[امتناع]] از [[بیعت]] با [[حکومت یزید بن معاویه]] و [[اعتراض]] به [[حکومت]] وی [[عزم]] به خروج از [[مدینه]] نمود. قبل از خروج وصیتی نوشت و به برادرش [[محمد حنفیه]] سپرد. وصیت‌نامه امام حسین {{ع}} حاوی نکته‌های بسیار عمیق و با ارزشی است که بند بند آن، [[حقیقت]] نهضت امام حسین {{ع}} را روشن می‌سازد. | |||
امام حسین {{ع}} در این وصیت نامه با [[نفی]] هرگونه [[خودخواهی]]، خوش‌گذرانی، [[فساد]] و [[تباهی]] و [[ستمگری]] ـ برای خروج از مدینه و [[مخالفت]] با بیعت و [[حکومت یزید]] ـ انگیزه اولیه‌اش را چنین می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي{{صل}}...}}<ref>«خروج من فقط برای اصلاح‌طلبی در امور امت جدم پیامبر {{صل}} است»مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.</ref>. | |||
با این بیان به خوبی روشن می‌شود: | با این بیان به خوبی روشن می‌شود: | ||
#خروج [[امام]] برای فرار از [[بیعت]] نبوده است؛ | # خروج [[امام]] برای فرار از [[بیعت]] نبوده است؛ | ||
#خروج [[امام]] صرفاً به منزله عدم بیعت و [[اعتراض]] به [[دستگاه خلافت]] [[یزید]] نبوده است؛ | # خروج [[امام]] صرفاً به منزله عدم بیعت و [[اعتراض]] به [[دستگاه خلافت]] [[یزید]] نبوده است؛ | ||
# امام مفسده‌ای را در [[جامعه اسلامی]] [[احساس]] نمود و براساس آن در صدد [[اصلاح]] آن بر آمد و لذا برای جلوگیری و مقابله با [[انحراف]] و [[مفسده]] در [[جامعه دینی]] راه خروج و حرکت از [[مدینه]] را در پیش گرفت؛ | # امام مفسده‌ای را در [[جامعه اسلامی]] [[احساس]] نمود و براساس آن در صدد [[اصلاح]] آن بر آمد و لذا برای جلوگیری و مقابله با [[انحراف]] و [[مفسده]] در [[جامعه دینی]] راه خروج و حرکت از [[مدینه]] را در پیش گرفت؛ | ||
#خط و مشی [[امام حسین]]{{ع}} همان [[سیره پیامبر اکرم]]{{صل}} و روش | # خط و مشی [[امام حسین]] {{ع}} همان [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}} و روش پدر بزرگوارش [[علی بن ابی طالب]] بوده است. بسی روشن است که [[حرکت امام حسین]] {{ع}} در امتداد خط [[اصلاح‌طلبی]] در فرمان پیامبر اکرم {{صل}} و [[علی ابن ابی طالب]] {{ع}} بوده است<ref>[[محمد سلمانی کیاسری|سلمانی کیاسری، محمد]]، [[امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ (مقاله)|مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص۸۳.</ref>. | ||
==[[شعار]] مهم اصلاح‌طلبی امام حسین{{ع}}== | == [[شعار]] مهم اصلاح‌طلبی امام حسین {{ع}} == | ||
امام حسین{{ع}} در حرکت خود به دو نکته مهم اشاره فرمود: | امام حسین {{ع}} در حرکت خود به دو نکته مهم اشاره فرمود: | ||
#{{متن حدیث|أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ{{ع}}}}<ref>مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.</ref>. می‌خواهم برای [[اصلاح جامعه]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] نمایم. | #{{متن حدیث|أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ {{ع}}}}<ref>مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.</ref>. می‌خواهم برای [[اصلاح جامعه]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] نمایم. | ||
#{{متن حدیث|وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}}}}<ref>«به سبک و روش جدم پیامبر اکرم{{صل}} و پدرم علی{{ع}} عمل می‌کنم» مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.</ref>. تأکید بر [[سیره پیامبر]]{{صل}} تضمین‌کننده [[سلامت]] راه و برخورد با کسانی بود که تحت عنوان [[دین]] از [[حقیقت]] دین فاصله و در [[ضلالت]] مهلک [[تحریف]] و [[بدعت]] قرار گرفته بودند. | #{{متن حدیث|وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ {{ع}}}}<ref>«به سبک و روش جدم پیامبر اکرم {{صل}} و پدرم علی {{ع}} عمل می‌کنم» مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.</ref>. تأکید بر [[سیره پیامبر]] {{صل}} تضمین‌کننده [[سلامت]] راه و برخورد با کسانی بود که تحت عنوان [[دین]] از [[حقیقت]] دین فاصله و در [[ضلالت]] مهلک [[تحریف]] و [[بدعت]] قرار گرفته بودند. | ||
عنصر امر به معروف و نهی از منکر نیز به دو رکن مهم [[جامعه]] توجه داشت: | عنصر امر به معروف و نهی از منکر نیز به دو رکن مهم [[جامعه]] توجه داشت: | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
# [[مردم]] و افراد جامعه آن [[زمان]]. | # [[مردم]] و افراد جامعه آن [[زمان]]. | ||
در حقیقت طرح امر به معروف و نهی از منکر امام، جنبه [[اجتماعی]] و [[حکومتی]] داشت، گرچه در برخورد با افراد مطرح آن زمان حقایقی از [[دین و جامعه]] را بیان می‌فرمود. اما اگر به زوایای سخن و | در حقیقت طرح امر به معروف و نهی از منکر امام، جنبه [[اجتماعی]] و [[حکومتی]] داشت، گرچه در برخورد با افراد مطرح آن زمان حقایقی از [[دین و جامعه]] را بیان می‌فرمود. اما اگر به زوایای سخن و کلام امام {{ع}} خوب توجه شود، در می‌یابیم که انگیزه امام {{ع}} [[اصلاح امور جامعه]] و حکومت بوده است. امام حسین {{ع}} در صدد [[دعوت]] به معروف؛ یعنی [[دعوت به دین]] [[خدا]] و پذیرش [[حاکم]] [[عادل]] و امام [[مسلمین]] بود. معروف فراموش شده در آن زمان، [[امامت]] به [[حق]] مسلمین بوده و [[امام]] {{ع}} بارها افراد [[جامعه]] را به [[همراهی]] و توجه به خود [[دعوت]] نمود، اما [[مردم]] با کج‌فهمی، از پذیرش و [[درک]] دعوت به [[حق]] سرباز زدند و گران بهاترین معروف [[الهی]] را در [[مسیر حق]]، تنها و بی‌یاور گذاشتند<ref>[[محمد سلمانی کیاسری|سلمانی کیاسری، محمد]]، [[امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ (مقاله)|مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص ۸۴.</ref> | ||
خلافت | == [[جایگاه مردم]] برای [[اصلاح]] [[حکومت]] == | ||
[[امام حسین]] {{ع}} [[خلافت]] [[آل ابی سفیان]] را [[باطل]] و از سوی دیگر، [[جهل]]، [[سکوت]] و همراهی مردم را عامل مهم این معضل [[اجتماعی]] می‌دانست و دلیل این [[انحراف]] را بی‌توجهی عناصر جامعه به توصیه [[پیامبراکرم]] {{صل}} می‌دانست. امام حسین {{ع}} می‌فرماید: «من از جدم [[رسول الله]]{{صل}} شنیدم که فرمود: [[خلافت]] بر [[خاندان]] [[ابوسفیان]] [[حرام]] است و اگر روزی [[معاویه]] را بر بالای [[منبر]] من دیدید، شکمش را بدرید [او را بکشید]. و مردم مدینه او را بر منبر پیامبر{{صل}} دیدند و او را نکشتند. پس [[خداوند]] [[مردم]] را به یزید [[فاسق]] گرفتار نمود»<ref>{{متن حدیث|وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللَّهِ {{صل}}: الْخِلافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى آلِ أَبِي سُفْيانَ فَإِذا رَأَيْتُمْ مُعاوِيَةَ عَلى مِنْبَرى فَابْقِرُوا بَطْنَهُ وَقَدْ رَآهُ اهْلُ الْمَدينَةَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَلَمْ يَبْقَرُوا فَابْتَلاهُمُ اللَّهُ بِيَزيدِ الْفاسِقِ}}، لهوف، ص۲۰.</ref>. | |||
امام حسین{{ع}} | [[جامعه‌شناسی]] امام حسین {{ع}} بسیار دقیق و روشن است؛ لذا [[نقش مردم]] را در دوره کار آمدن [[یزید]] با [[ادله]] بیان می‌کند. امام حسین {{ع}} برای [[نهی]] مردم از پذیرش حکومت یزید می‌فرماید: «[[مردم]]! [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: هر [[مسلمانی]] با [[سلطان]] [[زورگویی]] مواجه گردد که [[حرام]] [[خدا]] را [[حلال]] نموده و [[پیمان الهی]] را در هم می‌شکند و با [[سنت پیامبر]] [[مخالفت]] می‌کند و در میان [[بندگان خدا]] [[گناه]] و [[دشمنی]] را در پیش می‌گیرد. ولی او در برابر چنین سلطانی با عمل و گفتار خود مخالفت ننماید [[خداوند]] آن شخص را به محل همان [[طاغی]]، در [[آتش جهنم]] داخل می‌کند»<ref>{{متن حدیث|اَيُّهَا النَّاسُ! اِنَّ رَسُولَ اللهِ {{صل}} قَالَ: مَنْ رَأى سُلْطاناً جَائِراً مُسْتَحِلاً لِحُرُمِ [[الله]]، نَاكِثاً لِعَهْدِ الله، مُخَالِفاً لِسُنةِ رَسُولِ اللهِ {{صل}}، يَعْمَلُ فِى عِبادِ اللهِ بِالِاثْمِ وَ الْعُدْوَانِ، فَلَمْ يُغَيِّر عَلَيْهِ بِفِعْل وَ لا قَوْل، كَانَ حَقَّاً عَلَى اللهِ اَنْ يُدْخِلَهُ مُدْخَلَهُ}}، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۰۰.</ref>.<ref>[[محمد سلمانی کیاسری|سلمانی کیاسری، محمد]]، [[امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ (مقاله)|مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص۸۶.</ref> | ||
{{ | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۶۵: | خط ۵۰: | ||
[[رده:اصلاح]] | [[رده:اصلاح]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصلاح است. اصلاح از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اصلاح در لغت - اصلاح در قرآن - اصلاح در معارف و سیره علوی - اصلاح در جامعه‌شناسی اسلامی - اصلاح در فقه اسلامی - اصلاح در فقه سیاسی - اصلاح در سیره معصوم - اصلاح در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بررسی قیام و نهضت امام حسین (ع) از زوایای مختلف امری است ممکن و لازم، همان طور که تاکنون بسیاری از نویسندگان و گویندگان بدان پرداخته‌اند. یکی از ارکان نهضت امام حسین (ع) ـ همان‌گونه که در گفتار و روش آن امام همام وجود دارد ـ اصلاح‌طلبی در جامعه دینی است. بررسی واژه اصلاح‌طلبی در نهضت امام حسین (ع) از آن جهت حائز اهمیت است که بسیاری از افراد امروز با شعار اصلاح‌طلبی با انگیزه‌ها و سلیقه‌های شخصی و گروهی در صدد بهره‌برداری از آن برای رواج نوعی تسامح و تساهل و به فراموشی سپردن ارزش‌ها به ویژه ارزش‌های حاکم بر نهضت بزرگ اصلاح طلب کربلا هستند[۱].
اصلاح‌طلبی
واژه اصلاح‌طلبی بیشتر در جایی به کار گرفته می‌شد که انسان، انحراف و کج‌روی و خلاف مصالح مردم را در جامعه ببیند و بر اساس مسئولیت و نیاز، به تبیین اصلاحات و اقدام عملی مبادرت ورزد.
اساس کار در امر اصلاح‌طلبی ریشه‌های فکری و باورهای اعتقادی است؛ لذا اصلاح‌طلبی در هر جامعه‌ای متوجه گرایش اصلاح‌طلبان می‌باشد که چرا و چگونه و با کدام ابزار به اصلاح‌طلبی اقدام می‌کنند؟[۲]
اصلاح‌طلبی سرآغاز نهضت امام حسین (ع)
امام حسین (ع) پس از امتناع از بیعت با حکومت یزید بن معاویه و اعتراض به حکومت وی عزم به خروج از مدینه نمود. قبل از خروج وصیتی نوشت و به برادرش محمد حنفیه سپرد. وصیت‌نامه امام حسین (ع) حاوی نکته‌های بسیار عمیق و با ارزشی است که بند بند آن، حقیقت نهضت امام حسین (ع) را روشن می‌سازد.
امام حسین (ع) در این وصیت نامه با نفی هرگونه خودخواهی، خوش‌گذرانی، فساد و تباهی و ستمگری ـ برای خروج از مدینه و مخالفت با بیعت و حکومت یزید ـ انگیزه اولیه‌اش را چنین می‌فرماید: «إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي(ص)...»[۳].
با این بیان به خوبی روشن می‌شود:
- خروج امام برای فرار از بیعت نبوده است؛
- خروج امام صرفاً به منزله عدم بیعت و اعتراض به دستگاه خلافت یزید نبوده است؛
- امام مفسده‌ای را در جامعه اسلامی احساس نمود و براساس آن در صدد اصلاح آن بر آمد و لذا برای جلوگیری و مقابله با انحراف و مفسده در جامعه دینی راه خروج و حرکت از مدینه را در پیش گرفت؛
- خط و مشی امام حسین (ع) همان سیره پیامبر اکرم (ص) و روش پدر بزرگوارش علی بن ابی طالب بوده است. بسی روشن است که حرکت امام حسین (ع) در امتداد خط اصلاح‌طلبی در فرمان پیامبر اکرم (ص) و علی ابن ابی طالب (ع) بوده است[۴].
شعار مهم اصلاح‌طلبی امام حسین (ع)
امام حسین (ع) در حرکت خود به دو نکته مهم اشاره فرمود:
- «أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ (ع)»[۵]. می‌خواهم برای اصلاح جامعه امر به معروف و نهی از منکر نمایم.
- «وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع)»[۶]. تأکید بر سیره پیامبر (ص) تضمین‌کننده سلامت راه و برخورد با کسانی بود که تحت عنوان دین از حقیقت دین فاصله و در ضلالت مهلک تحریف و بدعت قرار گرفته بودند.
عنصر امر به معروف و نهی از منکر نیز به دو رکن مهم جامعه توجه داشت:
در حقیقت طرح امر به معروف و نهی از منکر امام، جنبه اجتماعی و حکومتی داشت، گرچه در برخورد با افراد مطرح آن زمان حقایقی از دین و جامعه را بیان می‌فرمود. اما اگر به زوایای سخن و کلام امام (ع) خوب توجه شود، در می‌یابیم که انگیزه امام (ع) اصلاح امور جامعه و حکومت بوده است. امام حسین (ع) در صدد دعوت به معروف؛ یعنی دعوت به دین خدا و پذیرش حاکم عادل و امام مسلمین بود. معروف فراموش شده در آن زمان، امامت به حق مسلمین بوده و امام (ع) بارها افراد جامعه را به همراهی و توجه به خود دعوت نمود، اما مردم با کج‌فهمی، از پذیرش و درک دعوت به حق سرباز زدند و گران بهاترین معروف الهی را در مسیر حق، تنها و بی‌یاور گذاشتند[۷]
جایگاه مردم برای اصلاح حکومت
امام حسین (ع) خلافت آل ابی سفیان را باطل و از سوی دیگر، جهل، سکوت و همراهی مردم را عامل مهم این معضل اجتماعی می‌دانست و دلیل این انحراف را بی‌توجهی عناصر جامعه به توصیه پیامبراکرم (ص) می‌دانست. امام حسین (ع) می‌فرماید: «من از جدم رسول الله(ص) شنیدم که فرمود: خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است و اگر روزی معاویه را بر بالای منبر من دیدید، شکمش را بدرید [او را بکشید]. و مردم مدینه او را بر منبر پیامبر(ص) دیدند و او را نکشتند. پس خداوند مردم را به یزید فاسق گرفتار نمود»[۸].
جامعه‌شناسی امام حسین (ع) بسیار دقیق و روشن است؛ لذا نقش مردم را در دوره کار آمدن یزید با ادله بیان می‌کند. امام حسین (ع) برای نهی مردم از پذیرش حکومت یزید می‌فرماید: «مردم! پیامبر خدا(ص) فرمود: هر مسلمانی با سلطان زورگویی مواجه گردد که حرام خدا را حلال نموده و پیمان الهی را در هم می‌شکند و با سنت پیامبر مخالفت می‌کند و در میان بندگان خدا گناه و دشمنی را در پیش می‌گیرد. ولی او در برابر چنین سلطانی با عمل و گفتار خود مخالفت ننماید خداوند آن شخص را به محل همان طاغی، در آتش جهنم داخل می‌کند»[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ سلمانی کیاسری، محمد، مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص۸۲.
- ↑ سلمانی کیاسری، محمد، مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص ۸۳.
- ↑ «خروج من فقط برای اصلاح‌طلبی در امور امت جدم پیامبر (ص) است»مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.
- ↑ سلمانی کیاسری، محمد، مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص۸۳.
- ↑ مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.
- ↑ «به سبک و روش جدم پیامبر اکرم (ص) و پدرم علی (ع) عمل می‌کنم» مقتل خوارزمی، ج۱، ص۱۸۸.
- ↑ سلمانی کیاسری، محمد، مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص ۸۴.
- ↑ «وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللَّهِ (ص): الْخِلافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى آلِ أَبِي سُفْيانَ فَإِذا رَأَيْتُمْ مُعاوِيَةَ عَلى مِنْبَرى فَابْقِرُوا بَطْنَهُ وَقَدْ رَآهُ اهْلُ الْمَدينَةَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَلَمْ يَبْقَرُوا فَابْتَلاهُمُ اللَّهُ بِيَزيدِ الْفاسِقِ»، لهوف، ص۲۰.
- ↑ «اَيُّهَا النَّاسُ! اِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) قَالَ: مَنْ رَأى سُلْطاناً جَائِراً مُسْتَحِلاً لِحُرُمِ الله، نَاكِثاً لِعَهْدِ الله، مُخَالِفاً لِسُنةِ رَسُولِ اللهِ (ص)، يَعْمَلُ فِى عِبادِ اللهِ بِالِاثْمِ وَ الْعُدْوَانِ، فَلَمْ يُغَيِّر عَلَيْهِ بِفِعْل وَ لا قَوْل، كَانَ حَقَّاً عَلَى اللهِ اَنْ يُدْخِلَهُ مُدْخَلَهُ»، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۰۰.
- ↑ سلمانی کیاسری، محمد، مقاله «امام حسین اصلاح‌طلب بزرگ»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص۸۶.