ابو عمرو نهشلی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ابو عمرو نهشلی | |||
| عنوان مدخل = ابو عمرو نهشلی | |||
| مداخل مرتبط = [[ابو عمرو نهشلی در تاریخ اسلامی]] - [[ابو عمرو نهشلی در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
ابوعمرو<ref>وی را، ابوعامر نیز گفتهاند. (اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۰؛ انصار الحسین، ص۱۱۵، الدار الاسلامیة.)</ref> مردی [[شبزندهدار]] و [[نمازگزار]]، [[متّقی]] و [[پرهیزگار]] بود. ابننما به نقل از مهران، [[غلام]] [[بنیکاهل]]، میگوید: [[روز عاشورا]] در [[کربلا]] حضور داشتم، مردی را دیدم که حملات سنگین و [[سختی]] میکرد و به هر گروه از [[دشمن]] که میرسید آنها را متفرّق و پراکنده میساخت، سپس به سوی [[حسین]]{{ع}} میشتافت و اینچنین [[رجز]] میخواند: | ابوعمرو<ref>وی را، ابوعامر نیز گفتهاند. (اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۰؛ انصار الحسین، ص۱۱۵، الدار الاسلامیة.)</ref> مردی [[شبزندهدار]] و [[نمازگزار]]، [[متّقی]] و [[پرهیزگار]] بود. ابننما به نقل از مهران، [[غلام]] [[بنیکاهل]]، میگوید: [[روز عاشورا]] در [[کربلا]] حضور داشتم، مردی را دیدم که حملات سنگین و [[سختی]] میکرد و به هر گروه از [[دشمن]] که میرسید آنها را متفرّق و پراکنده میساخت، سپس به سوی [[حسین]] {{ع}} میشتافت و اینچنین [[رجز]] میخواند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''إِبْشِرْ هُدیتَ الرُّشْدَ تَلْقی احْمَدا''|2=''في جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُدا''}} | {{ب|''إِبْشِرْ هُدیتَ الرُّشْدَ تَلْقی احْمَدا''|2=''في جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُدا''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
:مژده باد تو را که به [[راه رشد]] و کمال [[هدایت]] شدی و [[پیغمبر]]{{صل}} را در درجات بالای [[بهشت]] [[دیدار]] میکنی و بالا میروی. | :مژده باد تو را که به [[راه رشد]] و کمال [[هدایت]] شدی و [[پیغمبر]] {{صل}} را در درجات بالای [[بهشت]] [[دیدار]] میکنی و بالا میروی. | ||
مهران گوید: پرسیدم این شخص کیست؟ گفتند که: [[ابوعمرو نهشلی]] (یا خثعمی) است. در همین هنگام [[عامر بن نهشل تمیمی]] از [[طایفه]] [[بنیاللّات]]، بر وی تاخت و او را به [[شهادت]] رساند و سرش را از [[بدن]] جدا کرد<ref>مثیر الاحزان، (ابن نما)، ص۵۷؛ بحارالانوار، ص۴۵، ص۳۰؛ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۷؛ قمقام، ص۴۲۵؛ جلاء اعیون (تاریخ چهارده معصوم علامه مجلسی) ص۶۷۳؛ رمز المصیبة، ج۲، ص۱۳۵.</ref> | مهران گوید: پرسیدم این شخص کیست؟ گفتند که: [[ابوعمرو نهشلی]] (یا خثعمی) است. در همین هنگام [[عامر بن نهشل تمیمی]] از [[طایفه]] [[بنیاللّات]]، بر وی تاخت و او را به [[شهادت]] رساند و سرش را از [[بدن]] جدا کرد<ref>مثیر الاحزان، (ابن نما)، ص۵۷؛ بحارالانوار، ص۴۵، ص۳۰؛ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۷؛ قمقام، ص۴۲۵؛ جلاء اعیون (تاریخ چهارده معصوم علامه مجلسی) ص۶۷۳؛ رمز المصیبة، ج۲، ص۱۳۵.</ref><ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۸۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
*[[عامر بن نهشل تمیمی]] (قاتل) | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[عامر بن نهشل تمیمی]] (قاتل) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۴
مقدمه
ابوعمرو[۱] مردی شبزندهدار و نمازگزار، متّقی و پرهیزگار بود. ابننما به نقل از مهران، غلام بنیکاهل، میگوید: روز عاشورا در کربلا حضور داشتم، مردی را دیدم که حملات سنگین و سختی میکرد و به هر گروه از دشمن که میرسید آنها را متفرّق و پراکنده میساخت، سپس به سوی حسین (ع) میشتافت و اینچنین رجز میخواند:
إِبْشِرْ هُدیتَ الرُّشْدَ تَلْقی احْمَدا | في جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُدا |
- مژده باد تو را که به راه رشد و کمال هدایت شدی و پیغمبر (ص) را در درجات بالای بهشت دیدار میکنی و بالا میروی.
مهران گوید: پرسیدم این شخص کیست؟ گفتند که: ابوعمرو نهشلی (یا خثعمی) است. در همین هنگام عامر بن نهشل تمیمی از طایفه بنیاللّات، بر وی تاخت و او را به شهادت رساند و سرش را از بدن جدا کرد[۲][۳]
جستارهای وابسته
- عامر بن نهشل تمیمی (قاتل)
منابع
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ وی را، ابوعامر نیز گفتهاند. (اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۰؛ انصار الحسین، ص۱۱۵، الدار الاسلامیة.)
- ↑ مثیر الاحزان، (ابن نما)، ص۵۷؛ بحارالانوار، ص۴۵، ص۳۰؛ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۷؛ قمقام، ص۴۲۵؛ جلاء اعیون (تاریخ چهارده معصوم علامه مجلسی) ص۶۷۳؛ رمز المصیبة، ج۲، ص۱۳۵.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۸۷.