نماز جمعه: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
*نماز جمعه در زمان [[پیامبر]] و دوران [[حضور امام]] [[معصوم]]، [[واجب]] است، ولی در [[دوران غیبت]]، [[انسان]] میان [[خواندن نماز]] ظهر و [[جمعه]] مخیر است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۲۳۶.</ref>. | *نماز جمعه در زمان [[پیامبر]] و دوران [[حضور امام]] [[معصوم]]، [[واجب]] است، ولی در [[دوران غیبت]]، [[انسان]] میان [[خواندن نماز]] ظهر و [[جمعه]] مخیر است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۲۳۶.</ref>. | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
* [[نماز]] | * [[نماز]] | ||
* [[آداب نماز]] | * [[آداب نماز]] |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۸
نماز جمعه در قرآن - نماز جمعه در حدیث - نماز جمعه در نهج البلاغه - نماز جمعه در معارف دعا و زیارات - نماز جمعه در فقه اسلامی - نماز جمعه در فقه سیاسی - نماز جمعه در معارف مهدویت
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نماز جمعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- نماز جمعه: یکی از عبادتهای هفتگی مسلمانان که روزهای جمعه برگزار میشود و دو رکعت است و پیش از برپایی آن، امام جمعه دو سخنرانی میکند که "خطبه" نام دارد. اولین نماز جمعهای را که پیامبر اسلام(ص) برگزار کرد، هنگام هجرت به مدینه و قبل از ورود به این شهر بود. در خطبههای این نماز، غیر از موعظه و دعوت نمازگزاران به تقوا و پاکی، مسائل اجتماعی و سیاسی مسلمانان نیز مطرح میشود. از این رو نماز جمعه یکی از مظاهر و عوامل آگاهی مسلمانان و رمز همبستگی آنان است.
- در قرآن سورهای به نام "جمعه" است که در آن مسلمانان را به شرکت در این نماز تشویق میکند.
- نماز جمعه در زمان پیامبر و دوران حضور امام معصوم، واجب است، ولی در دوران غیبت، انسان میان خواندن نماز ظهر و جمعه مخیر است[۱].
جستارهای وابسته
- نماز
- آداب نماز
- نماز آیات
- نماز باران
- نماز تسبیح
- نماز جماعت
- نماز حاجت
- نماز خواندن
- نماز سیاسی
- نماز شب
- نماز عید
- نماز نافله
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۲۳۶.