قطع رحم در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*به‌معنای بریدن پیوند خویشاوندی است. این امر در روایات، بسیار مورد نکوهش قرار گرفته و مذمّت شده است. در روایتی آمده است که [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از ظهور، خطاب به مردم می‌گوید: "بیایید به سوی آن‌چه که برای آن قطع رحم کردید، خون‌ها ریختید و مرتکب گناه شدید. آن‌گاه آن‌چنان عطایای کلان به آن‌ها می‌دهد که هرگز در تاریخ بشری سابقه نداشته است"<ref>منتخب الأثر، ص ۴۳۰.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} قطع رحم را از نشانه‌های اهل [[آخر الزمان]] معرفی می‌کند و می‌فرماید: "... هنگامی که پیوند خویشاوندی را قطع کنند، ثروت‌ها در دست اشرار قرار می‌گیرد"<ref>تحف العقول، ص ۴۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۶.</ref>.
* به‌معنای بریدن پیوند خویشاوندی است. این امر در روایات، بسیار مورد نکوهش قرار گرفته و مذمّت شده است. در روایتی آمده است که [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از ظهور، خطاب به مردم می‌گوید: "بیایید به سوی آن‌چه که برای آن قطع رحم کردید، خون‌ها ریختید و مرتکب گناه شدید. آن‌گاه آن‌چنان عطایای کلان به آن‌ها می‌دهد که هرگز در تاریخ بشری سابقه نداشته است"<ref>منتخب الأثر، ص ۴۳۰.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} قطع رحم را از نشانه‌های اهل [[آخر الزمان]] معرفی می‌کند و می‌فرماید: "... هنگامی که پیوند خویشاوندی را قطع کنند، ثروت‌ها در دست اشرار قرار می‌گیرد"<ref>تحف العقول، ص ۴۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۶.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۱

مقدمه

  • به‌معنای بریدن پیوند خویشاوندی است. این امر در روایات، بسیار مورد نکوهش قرار گرفته و مذمّت شده است. در روایتی آمده است که حضرت مهدی (ع) پس از ظهور، خطاب به مردم می‌گوید: "بیایید به سوی آن‌چه که برای آن قطع رحم کردید، خون‌ها ریختید و مرتکب گناه شدید. آن‌گاه آن‌چنان عطایای کلان به آن‌ها می‌دهد که هرگز در تاریخ بشری سابقه نداشته است"[۱]. پیامبر (ص) قطع رحم را از نشانه‌های اهل آخر الزمان معرفی می‌کند و می‌فرماید: "... هنگامی که پیوند خویشاوندی را قطع کنند، ثروت‌ها در دست اشرار قرار می‌گیرد"[۲][۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. منتخب الأثر، ص ۴۳۰.
  2. تحف العقول، ص ۴۳.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۶۶.