روش حکومت امام مهدی چگونه است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| موضوع فرعی = روش حکومت امام مهدی چگونه است؟ | | موضوع فرعی = روش [[حکومت امام مهدی]] چگونه است؟ | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
'''روش حکومت امام مهدی چگونه است؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''روش [[حکومت امام مهدی]] چگونه است؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این [[سؤال]] و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== پاسخ نخست== | == پاسخ نخست== | ||
[[پرونده:1368171.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد صدر]]]] | |||
::::::[[آیت الله]] [[شهید]] '''[[سید محمد صدر]]''' در کتاب ''«[[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«می‌توان دو توجیه را برای این [[امر]] بیان کرد: | |||
:::::#از جمله اصول کلی در نزد [[پیشوایان دین]]، مجاز بودن کشتن مجروحان [[دشمن]] در جبهه [[جنگ]]، تعقیب شخصی فراری از میدان [[نبرد]] و کشتن اسیر و ... می‌باشد؛ جز آن که [[پیشوایان]] نخستین به [[دلیل]] شرایط عصر خویش به آن عمل نمی‌کردند. [[امام علی]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: {{عربی|"وَ لَكِنْ تَرَكْتُ ذَلِكَ لِلْعَاقِبَةِ مِنْ أَصْحَابِي إِنْ جُرِحُوا لَمْ يُقْتَلُوا..."}}؛ ولی این کار را به منظور رعایت حال یارانم ترک کردم تا اگر آنها نیز زخمی شدند، کشته نشوند ... . مسلما این [[مصلحت‌اندیشی]] در زمان [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} وجود نخواهد داشت. | |||
:::::#اصل کلی برای [[پیشوایان دین]]، نکشتن مجروح و تعقیب نکردن [[دشمن]] فراری و ... می‌باشد و آن بزرگواران به [[دلیل]] مجاز نبودن این اعمال، آنها را به کار نبسته‌اند اما همین اقدامات برای [[حضرت]] در زمان [[فتح]] [[جهان]]، جایز می‌گردد "و او بر اساس کتابی که نزد اوست، [[مأمور]] اجرای این کار است" و این تنها یک استثناست و پس از [[پیروزی]] جهانی، دیگر مجاز نخواهد بود. در آن مرحله است که "نه خونی می‌ریزد و نه خفته‌ای را بیدار می‌سازد". سر این تفاوت (با هر کدام از دو توجیه بالا) در [[اختلاف]] سطح بسیار زیاد [[جامعه]] [[صدر اسلام]] با [[جامعه مهدوی]] است. | |||
::::::مهم‌ترین ویژگی [[جامعه]] [[مسلمانان]] در [[صدر اسلام]] آن است که [[ایمان]] و [[کفر]] در آن دوره، [[ایمان]] و [[کفر]] پیش از [[امتحانات الهی]] است؛ آن اجتماع هم چون [[جامعه]] [[پیش از ظهور]] نیست که از کوره آزمایش‌های طاقت فرسا گذشته باشد. [[ایمان]] و [[کفر]] در [[جامعه مهدوی]]، [[ایمان]] و [[کفر]] پس از [[امتحان]] و ابتلائات عظیم الهی است. عبور آن [[مردم]] از این دوره، چیز ساده و ناچیزی نیست بلکه کافی است بیندیشیم که در [[صدر اسلام]] [[امتحانات الهی]] شامل [[مؤمن]] [[قاتل]] و [[کافر]] مقتول نمی‌شده است و از این رو [[درک]] آنها از اهمیت آن پیکار و نتایجش، نسبت به زمانی که آنها نیز از گذرگاه ابتلائات عظیم الهی گذشته باشند، بسیار اندک بوده است؛ زیرا اگر چنین بود، اهمیت [[ایمان]] در [[دل]] [[مؤمن]] و [[جایگاه]] [[کفر]] در [[دل]] [[کافر]] یا شخص [[منحرف]]، عمق و ژرفای بیشتری می‌یافت و افق [[اندیشه]] و بینش آنها تا [[میزان]] بسیار زیادی گسترش پیدا می‌کرد. | |||
::::::کافری که در مرحله پیش از ابتلائات الهی قرار دارد، به [[دلیل]] سادگی و عدم پیچیدگی‌اش و نیز سطح نازل شخصیتی، [[شایسته]] چنین [[رفتار]] [[قاطع]] نظامی نیست اما [[کافر]] پس از دوره [[آزمایش‌های الهی]]، آن [[قدر]] [[کفر]] پیچیده‌ای دارد که کمترین مجازاتش، [[جنگ]] با اوست؛ زیرا او همواره در دوران [[امتحانات الهی]] با کمال هوشیاری و [[آگاهی]] به ستیز کینه‌توزانه با [[حق]] و [[عدل]] پرداخته است. از این رو رواست که پاسخی مناسب و همسان با [[رفتار]] خشن و لجاجت‌آمیز خود دریافت دارد: {{عربی|"لاَ يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}»<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۳۵۱، ۳۵۲.</ref>. | |||
==پاسخ‌های دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}} | |||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | |||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«از [[روایات]] و قرائن مختلف، ثابت می‌شود که روش حکومتی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به طور دقیق همان روش حکومتی [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[امام علی]]{{ع}} و دیگر [[امامان]]{{عم}} است. البته نباید از نگاه دور داشت که، [[پیامبر]]{{صل}} و [[ائمه]]{{عم}} به جهت محدودیت‌ها و موانع تحمیل شده فراوان، نتوانستند تمام اهداف خود را تحقق بخشند. آنگونه که از سخنان نورانی [[معصومین]]{{عم}} استفاده می‌شود: تمام محدودیت‌ها و موانع که تا آن زمان از برپایی حکومتی جامع و جهانی جلوگیری می‌کرده است، از سر راه [[امام مهدی]]{{ع}} برداشته می‌شود و آن [[حضرت]] اهداف [[معصومین]]{{عم}} را تحقق خواهد بخشید. در این رابطه دو دسته [[روایت]] وجود دارد: | |||
::::#روایاتی که می‌گوید روش آن [[حضرت]]، همان [[سیره]] و روش [[پیامبر]]{{صل}} و [[ائمه]]{{عم}} است. این [[روایات]] ناظر بر روش ایشان در امور اجرایی است. | |||
::::#روایاتی که سخن از تفاوت روش و [[سیره]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} با [[سیره]] [[پیامبر]]{{صل}}، [[امام علی]]{{ع}} و [[ائمه]]{{عم}} به میان آورده است. | |||
:::::*برخی از [[روایات]] دسته نخست عبارت‌اند از: | |||
:::::*[[عبد اللّه بن عطا]] گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} پرسیدم: هنگامی که [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند، به کدام روش در میان [[مردم]] [[رفتار]] خواهد کرد؟ آن [[حضرت]] فرمود: "... آنچه را [[بدعت]] و پیرایه پیش از او بوده، از اساس ویران خواهد کرد، چنانکه [[رسول خدا]]{{صل}} عمل کرد، و او [[اسلام]] را از نو آغاز خواهد فرمود" <ref>{{عربی|" يَهْدِمُ مَا قَبْلَهُ كَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} وَ يَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِيداً"}}؛ الغیبة، ص ۳۳۵، ح ۱۷؛ ر. ک: تهذیب، ج ۶، ص ۱۵۴؛ روضة الواعظین، ص ۲۶۵.</ref> | |||
:::::*[[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: "چرا به فرا رسیدن [[خروج قائم]] شتاب می‌کنید؟ به [[خدا]] قسم [[لباس]] او جز جامه درشت و خشن نخواهد بود و غذایش جز خوراک ناگوار و ناخوش نباشد و جز [[شمشیر]] برای [[دشمنان]] چیزی در کار نبوده و [[مرگ]] زیر سایه [[شمشیر]] او خواهد بود". <ref>{{عربی|" مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِخُرُوجِ الْقَائِمِ فَوَ اللَّهِ مَا لِبَاسُهُ إِلَّا الْغَلِيظُ وَ لَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ وَ مَا هُوَ إِلَّا السَّيْفُ وَ الْمَوْتُ تَحْتَ ظِلِ السَّيْفِ"}}؛ الغیبة، ص ۳۳۶، ح ۲۰.</ref>. همچنین آن [[حضرت]] فرمود: "همانا [[قائم]] ما [[اهل بیت]] آنگاه که [[قیام]] فرماید [[لباس علی]] را بر تن خواهد داشت و بر [[سیره]] او عمل خواهد کرد" <ref>{{عربی|" أَنَ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ {{عم}} إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِيَابَ عَلِيٍّ {{ع}} وَ سَارَ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ {{ع}}"}}؛ کافی، ج ۱، ص ۴۱۱، ح ۴؛ ج ۶، ص ۴۴۴، ح ۱۵.</ref>. از این [[روایت‌ها]] به روشنی استفاده می‌شود که روش آن [[حضرت]] مطابق روش پدران خود است. | |||
:::::*پاره‌ای از [[روایات]] دسته دوم عبارتند از: [[زراره]] گوید: "به [[امام باقر]]{{ع}} عرض کردم: صالحی از [[صالحان]] را برایم نام ببر- و منظورم [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} بود- پس فرمود: اسم او اسم من است. عرض کردم: آیا همچون [[پیامبر خاتم|محمّد]]{{صل}} [[رفتار]] می‌کند؟ فرمود: هرگز! هرگز! ای [[زراره]] [[رفتار]] او را پیش نمی‌گیرد، عرض کردم: فدایت شوم، برای چه؟! فرمود: همانا [[رسول خدا]]{{صل}} در [[امت]] خود چنان [[رفتار]] می‌کرد که توأم با [[بخشش]] بود و دلهای [[مردم]] را به خود جذب می‌کرد؛ ولی [[رفتار]] [[قائم]] به جهت [[ستم]] فراوانی که [[جهان]] را فرا گرفته با [[خشونت]] و [[کشتار]] است؛ زیرا در کتابی که به همراه دارد، [[مأمور]] شده است که با [[کشتار]] [[رفتار]] کند و از کسی [[توبه]] نپذیرد. وای بر کسی که با او [[دشمنی]] کند و به ستیز برخیزد!". <ref> الغیبة، ص ۳۳۴، ح ۱۴.</ref>. | |||
:::::*[[ابو خدیجه]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: "همانا [[امام علی]]{{ع}} فرمود: مرا چنین اختیاری بود که فراریان از جبهه [[جنگ]] را بکشم و کار مجروحان را یکسره سازم؛ لکن من به ملاحظه [[آینده‌نگری]] برای [[یاران]] خود این کار را نکردم که چون مجروح شدند کشته نشوند. اما برای [[قائم]] مقرر است آنان را که از [[جنگ]] می‌گریزند، بکشد و کار زخمی‌ها را یکسره سازد". <ref> الغیبة، ص ۳۳۴، ح ۱۵.</ref> | |||
:::::*همچنین از [[امام صادق]]{{ع}} [[سؤال]] شد: آیا [[سیره]] [[قائم]] برخلاف [[سیره]] و روش [[امام علی]]{{ع}} است؟ [[حضرت]] فرمود: بلی! به جهت آنکه [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} سیره‌اش از روی منّت و گذشت بود؛ چون می‌دانست که شیعیانش زود مغلوب خواهند شد. اما [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} چون [[قیام]] کند، با [[شمشیر]] و اسیر گرفتن است؛ چون می‌داند شیعیانش هرگز مغلوب نخواهند شد". <ref> کافی، ج ۵، ص ۳۳، ح ۴؛ تهذیب، ج ۶، ص ۱۵۴؛ علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۴۹؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۹، ح ۱۱۲۶.</ref>. | |||
:::::*کوتاه سخن اینکه [[سیره]] و روش آن [[حضرت]] در جهت اجرای تمام [[احکام]] و [[حدود الهی]] است که با توجّه به شرایط خاصّ آن [[حضرت]]، تمام آن ها تحقق خواهد یافت.<ref> ر. ک: تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۳۵۱، ح ۱۱۴.</ref>. | |||
:::::*صرف نظر از صحیح بودن و یا صحیح نبودن اسناد [[روایات]] دسته دوم، وجه جمع بین این دو دسته [[روایت]]، اینگونه قابل ذکر است که بر فرض اگر روش آن [[حضرت]] با [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} تفاوت کند، تنها به خاطر شرایطی است که در آن [[حکومت جهانی]] فراهم می‌آید. و این شرایط به دلیل‌هایی برای دیگر [[امامان]] فراهم نشده بود. فراموش نشود آنچه از آن به عنوان سختگیری‌های [[حضرت]] یاد شده فقط در مرحله آغازین [[ظهور]] و پس از [[اتمام حجّت]] بر تمام انسانها و برای نابودی [[ستمگران]] است وگرنه [[روایات]] فراوانی در دست است که مراحل بعدی [[حکومت]] را، سرشار از [[صلح]] و [[صفا]] و [[صمیمیت]] دانسته، سخن از [[رضایت]] همگانی از آن [[حاکمیت جهانی]] به میان آمده است. | |||
:::::*[[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} در این باره فرمود: "[[بشارت]] باد بر شما به [[مهدی]]! در هنگام [[اختلاف]] مردمان و [[زلزله‌ها]]، در [[امت]] من برانگیخته می‌شود. [[زمین]] را آکنده از [[عدل و قسط]] می‌کند آنگونه که پر از [[ظلم]] وجور شده باشد. از او ساکنان [[آسمان]] و [[زمین]] [[راضی]] خواهند شد". <ref>{{عربی|" أُبَشِّرُكُمْ بِالْمَهْدِيِ يُبْعَثُ فِي أُمَّتِي عَلَى اخْتِلَافٍ مِنَ النَّاسِ وَ زِلْزَالٍ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ"}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۷۸.</ref> چه اینکه ساکن [[آسمان]] را [[فرشتگان الهی]] بدانیم و یا اینکه آنها را انسان‌هایی بدانیم که بر اثر [[پیشرفت]] خارق العاده [[علم]] و [[دانش در عصر ظهور]] در کرات آسمانی ساکن شده‌اند، که هردو، حکایت از [[گزینش]] [[بهترین]] روش در [[حاکمیت]] توسط آن [[حضرت]] است. اما اینکه [[فرشتگان]] و ساکنان آسمان‌ها و مردگان از [[ظهور]] [[امام]]{{ع}} خوشحال می‌شوند به خاطر این است که [[کفر]] و [[ستم]] و [[بیداد]] و [[گناه]] از ابتدای [[آفرینش]] آنها را [[آزار]] داده و اندوهگین نموده است و وقتی می‌بینند که [[ظهور]] [[امام]]{{ع}} با [[مرگ]] [[باطل]] و زنده شدن [[حق]] و خاموش شدن [[آتش]] [[کفر]] و [[شرک]] و گسترش [[ایمان]] و [[توحید]] همراه است خوشحال می‌شوند، و بلکه می‌توان گفت به این خاطر، همه چیز در [[آسمان]] و [[زمین]] از [[ظهور]] آن [[حضرت]] مسرور می‌شوند. افزون بر این مطالب، چون [[امام]] واسطه [[نزول]] [[فیض]] [[پروردگار]] بر تمام موجودات [[عالم هستی]] است و ###[[313]]### [[پروردگار]] در اصل وجود اشیاء و کمّ و کیف و دیگر وجوه عنایات الهی، به موجودات، از راه [[امام]] محقق می‌شود، بنابراین بین [[امام]]{{ع}} و دیگر موجودات رابطه‌ای معنوی برقرار است که وقتی [[امام]] به [[مصیبت]] و اندوهی مبتلا شود آنها اندوهگین و هرگاه مسرور باشد آنها مسرور می‌شوند<ref> علی سعادت پرور، ظهور نور، ص ۲۰۹.</ref> و شکی نیست که آن [[حضرت]] نیز همچون دیگر موجودات از [[ظهور]] [[اراده الهی]] در تحقق [[عدل]] و [[عدالت]] در نهایت خوشحالی خواهد بود»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص: ۲۷۷- ۲۸۱.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۲. آقای تونه‌ای (پزوهشگر معارف مهدویت)؛}} | |||
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | ||
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: قائم بر طبق شیوه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} رفتار می‌کند و آنچه از نشانه‌های جاهلیت باقی باشد را از میان برمی‌دارد و پس از ریشه‌کن ساختن | ::::::«[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: [[قائم]] بر طبق شیوه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[رفتار]] می‌کند و آنچه از نشانه‌های [[جاهلیت]] باقی باشد را از میان برمی‌دارد و پس از ریشه‌کن ساختن [[بدعت‌ها]]، [[اسلام]] را از نو پیاده می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۲؛ منتخب الاثر، ص ۳۰۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۴۶.</ref>. | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
| خط ۴۰: | خط ۶۸: | ||
[[رده:پرسش‌های مهدویت]] | [[رده:پرسش‌های مهدویت]] | ||
[[رده:پرسش‌های مهدویت]] | [[رده:پرسش‌های مهدویت]] | ||
[[رده:( | [[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]] | ||
[[رده:( | [[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]] | ||
[[رده: اتمام لینک داخلی]] | |||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۱
| روش حکومت امام مهدی چگونه است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری |
| مدخل اصلی | آثار انتظار |
| مدخل وابسته | ؟ |
روش حکومت امام مهدی چگونه است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت الله شهید سید محمد صدر در کتاب «تاریخ پس از ظهور» در این‌باره گفته است:
- «می‌توان دو توجیه را برای این امر بیان کرد:
- از جمله اصول کلی در نزد پیشوایان دین، مجاز بودن کشتن مجروحان دشمن در جبهه جنگ، تعقیب شخصی فراری از میدان نبرد و کشتن اسیر و ... می‌باشد؛ جز آن که پیشوایان نخستین به دلیل شرایط عصر خویش به آن عمل نمی‌کردند. امام علی (ع) در این باره می‌فرماید: "وَ لَكِنْ تَرَكْتُ ذَلِكَ لِلْعَاقِبَةِ مِنْ أَصْحَابِي إِنْ جُرِحُوا لَمْ يُقْتَلُوا..."؛ ولی این کار را به منظور رعایت حال یارانم ترک کردم تا اگر آنها نیز زخمی شدند، کشته نشوند ... . مسلما این مصلحت‌اندیشی در زمان حضرت ولی عصر (ع) وجود نخواهد داشت.
- اصل کلی برای پیشوایان دین، نکشتن مجروح و تعقیب نکردن دشمن فراری و ... می‌باشد و آن بزرگواران به دلیل مجاز نبودن این اعمال، آنها را به کار نبسته‌اند اما همین اقدامات برای حضرت در زمان فتح جهان، جایز می‌گردد "و او بر اساس کتابی که نزد اوست، مأمور اجرای این کار است" و این تنها یک استثناست و پس از پیروزی جهانی، دیگر مجاز نخواهد بود. در آن مرحله است که "نه خونی می‌ریزد و نه خفته‌ای را بیدار می‌سازد". سر این تفاوت (با هر کدام از دو توجیه بالا) در اختلاف سطح بسیار زیاد جامعه صدر اسلام با جامعه مهدوی است.
- مهم‌ترین ویژگی جامعه مسلمانان در صدر اسلام آن است که ایمان و کفر در آن دوره، ایمان و کفر پیش از امتحانات الهی است؛ آن اجتماع هم چون جامعه پیش از ظهور نیست که از کوره آزمایش‌های طاقت فرسا گذشته باشد. ایمان و کفر در جامعه مهدوی، ایمان و کفر پس از امتحان و ابتلائات عظیم الهی است. عبور آن مردم از این دوره، چیز ساده و ناچیزی نیست بلکه کافی است بیندیشیم که در صدر اسلام امتحانات الهی شامل مؤمن قاتل و کافر مقتول نمی‌شده است و از این رو درک آنها از اهمیت آن پیکار و نتایجش، نسبت به زمانی که آنها نیز از گذرگاه ابتلائات عظیم الهی گذشته باشند، بسیار اندک بوده است؛ زیرا اگر چنین بود، اهمیت ایمان در دل مؤمن و جایگاه کفر در دل کافر یا شخص منحرف، عمق و ژرفای بیشتری می‌یافت و افق اندیشه و بینش آنها تا میزان بسیار زیادی گسترش پیدا می‌کرد.
- کافری که در مرحله پیش از ابتلائات الهی قرار دارد، به دلیل سادگی و عدم پیچیدگی‌اش و نیز سطح نازل شخصیتی، شایسته چنین رفتار قاطع نظامی نیست اما کافر پس از دوره آزمایش‌های الهی، آن قدر کفر پیچیده‌ای دارد که کمترین مجازاتش، جنگ با اوست؛ زیرا او همواره در دوران امتحانات الهی با کمال هوشیاری و آگاهی به ستیز کینه‌توزانه با حق و عدل پرداخته است. از این رو رواست که پاسخی مناسب و همسان با رفتار خشن و لجاجت‌آمیز خود دریافت دارد: "لاَ يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"»[۱].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۲. آقای تونه‌ای (پزوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
 پرسش‌های وابستهمنبعشناسی جامع مهدویتپانویس
|