رمز موفقیت حکومت امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

  • اگر بخواهیم راز و رمز موفقیت آن حضرت را در پیاده کردن حکومت عدل در پهنه زندگی آگاه شویم باید بدانیم که در آن روز، هم فاعلیت فاعل تام است و هم قابلیت محل تکمیل، زیرا برای انجام هر کاری فاعلیت فاعل و قابلیت محل لازم است.
  1. نظام امامت یا نظام قسط و عدل: در مجموع می‌توان گفت نظام امامت که عهده‌دار اجرای حق و عدالت است، عبارت است از: نظام فکری و اعتقادی و منطقی و معقول، نظام متعادل اخلاقی، نظام متوازن اقتصادی و مالی، نظام عدل اجتماعی، نظام صحیح سیاست و اداره حکومت، نظام معتدل ارضاء و اشباع غرایز، نظام صحیح آموزش و پرورش و نظامات دیگر. به عبارت دیگر، نظام امامت، نظام اجرای تمام این نظامات است، و شخص امام که در رأس آن نظام قرار دارد، نمونه اعلا و نمایش عملی و تجسم ظهور تمام برنامه‌ها و نظامات اسلامی است و اگر این عبارت کوتاه نباشد، همانند آینه در برابر آفتاب که حاکی از آفتاب است، وجود امام نیز حاکی از حقیقت اسلام و معارف و نظامات اسلام است. امامت یگانه نظامی است که استثمار، استکبار، استعمار و استفاده‌های نامشروع را که موجب فاصله و تقسیم‌بندیها و توزیع ناعادلانه است، از بین می‌برد و قسط و عدل را برقرار می‌سازد و افراط و تفریط جلوگیری می‌نماید. در این نظام، هم قوانینی که در آن اساس عمل است، به عدل، حق و برقراری توازن و تعادل نظر دارد و هم حاکم و نظام حکومت و قوه مجریه‌ای که اجرای این قواینن را بر عهده دارد، از طریق عدل منحرف نمی‌شود. این یکی از مشخصات و معرف این رژیم است که استقرار آن، عدل مطلق و خیر و احسان برقرار می‌کند و اموال و مواد مورد نیاز و مشاغل و مناصب را به قسط و عدل توزیع و تقسیم می‌نماید و غرایز فطری و جسمی انسان را اشباع و طغیان و سرکشی آنها را مهار می‌کند. آیه شریفه قرآن به همین معنا نظر دارد که می‌فرماید: ﴿الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ[۱]. و علی (ع) فرمود: "خدا را به خدا و رسول را به رسالت و امامان را به امر به معروف و نهی از منکر و عدل و احسان بشناسید"[۲]؛ نظام امامت استضعاف را به هر صورت و شکلی که باشد، خواه استثمار صنعتی، یا استثمار سرمایه‌داری، یا استثمار فردی و جمعی و یا به هر شکل دیگر، از میان برمی‌دارد و با هر نظام استضعاف‌گر اعلان جنگ می‌دهد، چنانکه علی (ع) فرمود: "در نزد من عزیز است تا حق او را بگیرم و قوی در نزد من ضعیف است تا حق ضعیف را نزد او بستانم"[۳]؛ به هر حال، نظام امامت نظامی است که به تمام معنا در اجرای حق و عدالت کوشیده و خوتد را موظف به آن می‌داند. این نظام خوشبختانه در حکومت امام زمان با قدرت کامل و تأییدات ربانی و سرانجام تهیه همه نوع امکانات، همراه است، لذا برای پیاده شدن آن هیچ منعی وجود ندارد، تنها سؤال این است که مردم چگونه عموماً حکومت عدل مهدی (ع) را می‌پذیرند؟ پاسخ این سخن در گرو بیان رکن دوم آن است که در مطلب بعدی مطرح می‌شود.
  2. تکمیل عقول بشر و پذیرش نظام عدل: عامل دوم برای موفقیت حضرت مهدی (ع) در گسترش عدل، تکامل عقول بشر در آن عصر است. کسانی با عدل و داد درگیرند که عقلشان کامل نیست و وقتی که مردمی از لحاظ عقلی ضعیف باشند، زیر بار حکومت عدل نمی‌روند، زیرا عدل طبق احادیث وارده ازجنود عقل به شمار می‌آید و جور از جنود جهل[۴]، عصر حضرت مهدی عصر شکوفایی علم و پیشرفت سریع علوم در تمام زمینه‌هاست و روایتی جالب و زیبا از امام باقر (ع) نقل شده که فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند خداوند دستش را بر سر بندگانش می‌گذارد و بدین وسیله عقول آنها کامل و افکارشان را پرورش می‌دهد[۵].

رمز موفقیت امام مهدی در موعودشناسی

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. سوره حج، آیه ۴۱.
  2. "اعْرِفُوا اللَّهَ‏ بِاللَّهِ‏ وَ الرَّسُولَ‏ بِالرِّسَالَةِ وَ أُولِي الْأَمْرِ بِالْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ الْعَدْلِ وَ الْإِحْسَانِ"؛ کافی، ج ۱، ص ۸۵.
  3. "الذَّلِيلُ‏ عِنْدِي‏ عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ وَ الْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ"؛ نهج البلاغه، خطبه ۳۷.
  4. اصول کافی، ج ۱، کتاب العقل و الجهل، حدیث ۱۴.
  5. "إِذَا قَامَ‏ قَائِمُنَا وَضَعَ‏ اللَّهُ‏ يَدَهُ‏ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ"؛بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸.
  6. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۳۳۴ - ۳۳۶.
  7. کافی، ج ‌۱، کتاب العقل و الجهل، ح ‌۱۴
  8. إذا قام قآئمنا وضع اللَّه یده علی رؤوس العباد، فجمع بها عقولهم وکملت بها أحلامهم؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸. و اصول کافی، ج ‌۱ / کتاب العقل و الجهل، ح ۲‌۱
  9. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۶۲۱.