توابین
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل توابین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در تاریخ به گروهی از شیعیان کوفه گفته می‌شود که پس از واقعه کربلا و کشته شدن امام حسین(ع) در عاشورا، از کوتاهی خویش در یاری کردن امام، پشیمان شده، توبه کردند و توبه خود را به صورت تشکیل یک گروه چند هزار نفری مسلّح و قیام بر ضدّ امویان و انتقام گرفتن از قاتلان امام حسین(ع) به ظهور رساندند.
- رهبر این گروه، "سلیمان بن صرد خزاعی" بود که از اصحاب پیامبر به شمار می‌‌رفت و ۹۳ سال داشت. آنان در سال ۶۱ هجری هم پیمان و هم قسم شدند و چهار سال بعد در کوفه قیام کردند و با سپاه بنی‌امیّه که از شام آمده بودند درگیر شدند. سلیمان، رهبر گروه و جمعی دیگر از فرماندهان و انقلابیون به شهادت رسیدند و بقیّه نیز صحنه را ترک کردند.
- شعار قیام‌کنندگان «يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ» بود که مفهوم آن دعوت به قیام برای خونخواهی امام حسین(ع) است[۱].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۵۹.