وظیفه مسلمانان در هنگام خروج یمانی چیست؟ (پرسش)

وظیفه مسلمانان در هنگام خروج یمانی چیست؟
وظیفه مسلمانان در هنگام خروج یمانی چیست؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی / قیام یمانی
	v; t; e;

الگو:پرسش غیرنهایی

وظیفه مسلمانان در هنگام خروج یمانی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

آیت‌الله نجم‌الدین طبسی، در کتاب «تا ظهور ج۱» در این‌باره گفته است:

«در این خصوص روایات، چند دسته‌اند: شاید گویاترین آنها روایتی است که نعمانی نقل کرده است: ابو بصیر از امام باقر(ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود:....خروج سفیانی‌ و یمانی‌ و خراسانی‌ در یک سال و یک ماه و یک روز واقع خواهد شد با نظام و ترتیبی همچون نظام یک رشته که به بند کشیده شده هر یک از پی دیگری؛و جنگ قدرت و هیبت از هر سوی فراگیر شود،وای بر کسی که با آنان دشمنی و ستیز کند؛ در میان پرچم‌ها راهنماتر از پرچم یمانی‌ نباشد که آن پرچم هدایت است زیرا دعوت به صاحب شما می‌کند، و هنگامی که یمانی‌ خروج کند خرید و فروش سلاح برای مردم و هر مسلمانی ممنوع است و چون یمانی‌ خروج کرد به سوی او بشتاب که همانا پرچم او پرچم هدایت است، هیچ مسلمانی را روا نباشد که با آن پرچم مقابله نماید، پس هر کس چنین کند او از اهل آتش است، زیرا او به سوی حقّ‌ و راه مستقیم فرا می‌خواند^[۱]»^[۲].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین مهدی‌پور؛

حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مهدی‌پور، در کتاب «در آستانه ظهور» در این‌باره گفته است:

«در احادیث فراوان از یمانی ستایش شده و تصریح شده که در میان پرچم‌هایی که در آن روز در اهتزاز خواهد بود، پرچمی هدایت یافته‌تر از پرچم یمانی وجود ندارد و در برخی از آنها بر ضرورت یاری کردن او تأکید شده امام باقر(ع) در ضمن یک حدیث بسیار طولانی می‌فرماید: "هنگامی که یمانی خروج کند فروختن اسلحه بر مردمان، حتی دیگر مسلمانان جایز نیست، چون یمانی خروج کند به سویش بشتاب، زیرا پرچم او پرچم هدایت است، بر هیچ مسلمانی جایز نیست که بر او بتازد، زیرا او به سوی حق و به راه راست فرا می‌خواند"^[۳]؛ یمانی در احادیث ملاحم و فتن جایگاه بسیار رفیعی دارد، ما به همین مقدار بسنده می‌کنیم و دامن از شرح و بسط بیشتر فرا می‌چینیم، فقط اشاره می‌کنیم که بر اساس روایتی که فضل بن شاذان با سند صحیح از امام رضا(ع) روایت کرده، سفیانی و پسر سفیانی به دست یمانی کشته می‌شوند^[۴] و این منافات ندارد با احادیثی که ذبح آنها را توسط حضرت بقیة الله(ع) بیان کرده‌اند، زیرا حضرت فرمان صادر می‌کند و یمانی اجرا می‌کند و در نتیجه به هر دو نسبت داده می‌شود »^[۵].

۲. آقای کریمی (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

آقای محمد علی کریمی، در کتاب «آیا ظهور نزدیک است» در این‌باره گفته است:

«هر چند این مطلب در یک روایت، بیشتر نیامده ولی از آن جا که در روایات متعددی به شخصیت مثبت و اصلاح‌طلبانه جنبش او دلالت دارد، لزوم همکاری و مساعدت با او بر اساس موازین دینی اثبات می‌شود، البته به نظر نمی‌رسد که حمایت از یمانی که وظیفه همه مؤمنان است، لزوماً به معنای پیوستن به سپاه یمانی باشد؛ زیرا در روایات متعددی به مؤمنان سفارش شده که تا زمان قیام سفیانی که با قیام یمانی هم‌زمان است، برای یاری امام مهدی(ع) به سوی مکه بشتابند. از جمله اینکه در روایت معتبری امام باقر(ع) فرموده‌اند: "سفیانی برای عذاب دشمنان شما بس است... شیعیانی که میخواهند از دست سفیانی بگریزند، به مدینه یا مکه یا دیگر شهرها بروند. سپس فرمودند: به مدینه نروید؛ زیرا سپاه مرد فاسق (سفیانی) به آنجا حمله خواهد کرد، بلکه به شما باد مکه، زیرا آنجا محل اجتماع شماست"^[۶]. بر این اساس، حمایت مادی و معنوی و تقویت حرکت یمانی وظیفه همه مؤمنان است، ولی پیوستن به سپاه یمانی را نمی‌توان وظیفه همه مؤمنان دانست، بلکه این مسئولیت برعهده کسانی است که در مناطقی حضور دارند که حوزه فعالیت یمانی است؛ چرا که اگر یمانی زمان ظهور را درک کند او نیز برای یاری امام مهدی(ع) به سمت مکه خواهد شتافت، مؤمنانی که در مناطق تحت نفوذ او حضور دارند، با پیوستن به یمانی و حرکت دسته‌جمعی برای یاران امام مهدی(ع) در مکه معظمه، هم وظیفه حرکت به سمت مکه برای یاری امام را انجام داده‌اند و هم مسئولیت حمایت از یمانی را»^[۷].]]]]

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

↑ " خُرُوجُ اَلسُّفْيَانِيِّ وَ اَلْيَمَانِيِّ وَ اَلْخُرَاسَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ وَ فِي شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ وَ نِظَامٍ كَنِظَامِ اَلْخَرَزِ يَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضاً فَيَكُونُ اَلْبَأْسُ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُمْ وَ لَيْسَ فِي اَلرَّايَاتِ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ اَلْيَمَانِيِّ هِيَ رَايَةُ هُدًى لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى صَاحِبِكُمْ فَإِذَا خَرَجَ اَلْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ اَلسِّلاَحِ عَلَى اَلنَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ اَلْيَمَانِيُّفَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لاَ يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ اَلنَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى اَلْحَقِّ وَ إِلىٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ ‏‏"؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۵۵، ب ۱۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۲.
↑ طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.
↑ " فَإِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ السِّلَاحِ عَلَى النَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ فَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى‏ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ "؛ نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۶، ب ۱۴، ح ۱۳.
↑ فضل بن شاذان، اثبات الرجعه، مخطوط، "مختصر اثبات الرجعه"، تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۵، ح ۱۶؛ میرلوحی، کفایه المهتدی، ص ۲۶۲؛ خاتون آبادی، کشف الحق، ص ۱۶۹.
↑ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص.
↑ نعمانی، الغیبه، باب ۱۸، ح۳، ص۳۱۱.
↑ کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۶۸-۶۹.

[1] " خُرُوجُ اَلسُّفْيَانِيِّ وَ اَلْيَمَانِيِّ وَ اَلْخُرَاسَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ وَ فِي شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ وَ نِظَامٍ كَنِظَامِ اَلْخَرَزِ يَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضاً فَيَكُونُ اَلْبَأْسُ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُمْ وَ لَيْسَ فِي اَلرَّايَاتِ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ اَلْيَمَانِيِّ هِيَ رَايَةُ هُدًى لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى صَاحِبِكُمْ فَإِذَا خَرَجَ اَلْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ اَلسِّلاَحِ عَلَى اَلنَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ اَلْيَمَانِيُّفَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لاَ يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ اَلنَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى اَلْحَقِّ وَ إِلىٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ ‏‏"؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۵۵، ب ۱۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۲.

[2] طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.

[3] " فَإِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ السِّلَاحِ عَلَى النَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ فَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى‏ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ "؛ نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۶، ب ۱۴، ح ۱۳.

[4] فضل بن شاذان، اثبات الرجعه، مخطوط، "مختصر اثبات الرجعه"، تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۵، ح ۱۶؛ میرلوحی، کفایه المهتدی، ص ۲۶۲؛ خاتون آبادی، کشف الحق، ص ۱۶۹.

[5] مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص.

[6] نعمانی، الغیبه، باب ۱۸، ح۳، ص۳۱۱.

[7] کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۶۸-۶۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]