آیا امام باقر از امامت امام مهدی خبر داده است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
آیا امام باقر از امامت امام مهدی خبر داده است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / امامت و ولایت امام مهدی / امامت امام مهدی / دلایل اثبات امامت امام مهدی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

آیا امام باقر (ع) از امامت امام مهدی (ع) خبر داده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

پاسخ نخست

سید محمد کاظم قزوینی

آیت‌الله سید محمد کاظم قزوینی، در کتاب «امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور» در این‌باره گفته است:

«احادیث امام باقر (ع)، راجع به امام زمان زیاد می‌باشد و دانشمندانی- که شاگرد ایشان بوده‌اند- همگی آنها را ثبت و ضبط کرده‌اند نمی‌توانیم، همه آنها را بیان کنیم، تعدادی از آنها را یادآوری می‌کنیم:

  1. ابوحمزه ثمالی گفت: روزی در محضر امام باقر (ع) بودم، وقتی همگان رفتند، امام باقر (ع) فرمود: "ای ابوحمزه! از جریاناتی که خداوند، وقوع آن را حتمی در نظر گرفته، قیام قائم ما (ع) می‌باشد؛ پس هر کس درباره آن شک کند، خداوند را در حال کفر ملاقات می‌کند". در ادامه فرمود: "پدرم و مادرم فدای او- که همنام و هم کنیه من است و هفتمین امام، بعد از من می‌باشد! پدرم، فدای کسی که زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همان طور که پر از ظلم و جور شده است!‌ای ابوحمزه! هر کس او را درک نمود و همان طور که تسلیم پیامبر (ص) و علی (ع) است، تسلیم او شد بهشت بر او واجب خواهد گشت و هر کس که فرمانبردار او نباشد؛ خداوند بهشت را بر او حرام می‌کند و جایگاهش جهنم خواهد بود و چه بد جایگاهی است، جایگاه ظالمان"[۱].
  2. ام هانی گفت: هنگام صبح نزد سرورم، امام باقر (ع) رفتم و به ایشان گفتم: ای سرورم! آیه‌ای از قرآن، فکرم را به خودش مشغول کرده، خواب را از چشمانم برده است. فرمود: ای‌ام هانی! بپرس. گفتم این آیه: "سوگند به ستارگانی که باز می‌گردند و حرکت می‌کنند و از چشم‌ها مستور می‌مانند"[۲]. فرمود: چه مسئله خوبی را از من سؤال کردی ای‌ ام هانی! او مولود در آخر الزمان است، او مهدی (ع) و از خاندان پیامبر (ص) می‌باشد؛ برای او غیبت و سرگردانی می‌باشد که عده‌ای از مردم در آن گمراه و عده‌ای هدایت می‌شوند؛ پس خوشا به حالت! اگر او را درک کنی و خوشا به حال کسی که او را درک خواهد نمود"[۳]»[۴].

پرسش‌های وابسته

پانویس

  1. "عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ (ع) ذَاتَ يَوْمٍ فَلَمَّا تَفَرَّقَ مَنْ كَانَ عِنْدَهُ قَالَ لِي يَا بَا حَمْزَةَ مِنَ الْمَحْتُومِ الَّذِي لَا تَبْدِيلَ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ قِيَامُ قَائِمِنَا فَمَنْ‏ شَكَ‏ فِيمَا أَقُولُ‏ لَقِيَ‏ اللَّهَ‏ وَ هُوَ بِهِ‏ كَافِرٌ وَ لَهُ جَاحِدٌ ثُمَ‏ قَالَ بِأَبِي وَ أُمِّي الْمُسَمَّى بِاسْمِي وَ الْمُكَنَّى بِكُنْيَتِي السَّابِعُ مِنْ بَعْدِي بِأَبِي مَنْ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ قَالَ‏ يَا بَا حَمْزَةَ مَنْ أَدْرَكَهُ فَلَمْ يُسَلِّمْ لَهُ فَمَا سَلَّمَ لِمُحَمَّدٍ (ص) وَ عَلِيٍّ (ع) وَ قَدْ ﴿حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۲۴، ص ۲۴۱ و الغیبه.
  2. تفسیر این آیه به این معنی است که ستارگان بعد از پنهان شدن، آشکار می‌گردند، امام زمان نیز چنین است. قندوزی حنفی در ینابیع المودة می‌گوید: این آیه در شأن حضرت مهدی عج نازل شده است.
  3. "عَنْ أُمِّ هَانِئٍ الثَّقَفِيَّةِ قَالَتْ‏ غَدَوْتُ عَلَى سَيِّدِي مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ (ع) فَقُلْتُ لَهُ يَا سَيِّدِي آيَةٌ فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَرَضَتْ بِقَلْبِي‏ فَأَقْلَقَتْنِي‏ وَ أَسْهَرَتْ‏ لَيْلِي‏ قَالَ فَسَلِي يَا أُمَّ هَانِئٍ قَالَتْ قُلْتُ يَا سَيِّدِي قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ ﴿فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْكُنَّسِ ‏ قَالَ نِعْمَ الْمَسْأَلَةُ سَأَلْتِينِي يَا أُمَّ هَانِئٍ هَذَا مَوْلُودٌ فِي آخِرِ الزَّمَانِ هُوَ الْمَهْدِيُّ مِنْ هَذِهِ الْعِتْرَةِ تَكُونُ لَهُ حَيْرَةٌ وَ غَيْبَةٌ يَضِلُّ فِيهَا أَقْوَامٌ وَ يَهْتَدِي فِيهَا أَقْوَامٌ فَيَا طُوبَى لَكِ إِنْ أَدْرَكْتِيهِ وَ يَا طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَهُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کمال الدین؛ صدوق؛ ج ۱، ص ۳۳۰ و بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۱، ص ۱۳۷.
  4. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۸۰-۷۲.