آیا امام حسین از امامت امام مهدی خبر داده است؟ (پرسش)

آیا امام حسین از امامت امام مهدی خبر داده است؟
آیا امام حسین از امامت امام مهدی خبر داده است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / امامت و ولایت امام مهدی / امامت امام مهدی / دلایل اثبات امامت امام مهدی
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

آیا امام حسین (ع) از امامت امام مهدی (ع) خبر داده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

پاسخ نخست

آیت‌الله سید محمد کاظم قزوینی، در کتاب «امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور» در این‌باره گفته است:

«امام حسین (ع) نیز در همان روزگار سخت، پرخفقان و دردناک، بلکه بدتر از آن زندگی می‌کرد که برادرش امام حسن (ع) نیز، زندگی کرده بود. امام حسین (ع) بعد از برادرش، ۱۰ سال زندگی کرد و در آن دوران، سختی‌ها و بلاهای زیادی را تحمل نمود و این مشکلات مدت زمان طولانی ادامه داشت؛ ولی با این اوصاف، امام حسین (ع) هیچ فرصتی را از دست نمی‌داد؛ بلکه اخبار و روایاتی درباره امام زمان (ع) را نقل می‌کرد، برای مثال آن حضرت به عبدالله بن عمر فرمود:

"اگر از دنیا، فقط یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را آن قدر طولانی می‌کند تا اینکه مردی از فرزندانم ظهور می‌کند و زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همان طور که پر از ظلم و جور شده بود؛ این مطلب را از پیامبر (ص) شنیده‌ام"^[۱].
امام حسین (ع) به یکی از مردان قبیله همدان (قبیله‌ای در یمن) فرمود: "قائم این امت، نهمین نواده من و صاحب غیبت است و اموال او را ظالمانه می‌برند در حالی که زنده است"^[۲].
"اگر مهدی (ع) قیام کند، مردم منکر او می‌شوند؛ چون او برمی‌گردد به سوی آنها در حالی که جوان است و حال آنکه گمان می‌کردند، او کهنسال است"^[۳].
"از ما اهل بیت (ع) است دوازده هدایت کننده که اولین آنها امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع) و آخرین آنها، نهمین نواده من خواهد بود؛ او امامی است که برای حق، قیام می‌کند و خداوند، زمین را بعد از مرگش زنده می‌کند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز می‌گرداند هر چند مشرکان، خوششان نیاید؛ او در غیبتی به سر خواهد برد که در آن، عده‌ای دچار انحراف و ارتداد می‌شوند و عده دیگری بر عقیده و دینشان ثابت قدم، باقی می‌مانند و اذیت‌هایی در این راه می‌بینند و به آنها گفته می‌شود، اگر راست می‌گویید، این وعده کی خواهد بود؟"^[۴]»^[۵].

پرسش‌های وابسته

پانویس

↑ "لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي يَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً كَذَلِكَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۱، ص ۱۳۳.
↑ " قَائِمُ‏ هَذِهِ‏ الْأُمَّةِ هُوَ التَّاسِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِي‏ وَ هُوَ صَاحِبُ‏ الْغَيْبَةِ وَ هُوَ الَّذِي‏ يُقْسَمُ‏ مِيرَاثُهُ‏ وَ هُوَ حَي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۱، ص ۱۳۳.
↑ "لَوْ قَدْ قَامَ الْمَهْدِيِّ لَأَنْكَرَهُ النَّاسِ، لِأَنَّهُ يَرْجِعَ إِلَيْهِمْ شَابّاً وَ هُمْ يحسبونه شَيْخاً كَبِيراً ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ غایه المرام، سید هاشم بحرانی، ج ۷، ص ۱۱۵.
↑ "مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ الْإِمَامُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ يُحْيِي اللَّهُ‏ ﴿بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها﴾ وَ يُظْهِرُ بِهِ دِيْنَ الْحَقِ‏ ﴿عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏﴾ لَهُ‏ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ‏ وَ يَثْبُتُ‏ فِيهَا عَلَى‏ الدِّينِ‏ آخَرُونَ‏ فَيُؤْذَوْنَ‏ وَ يُقَالُ لَهُمْ‏ ﴿مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِين﴾ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کمال الدین، شیخ صدوق، ص ۳۱۷.
↑ قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۷۴-۷۵.

[1] "لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي يَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً كَذَلِكَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۱، ص ۱۳۳.

[2] " قَائِمُ‏ هَذِهِ‏ الْأُمَّةِ هُوَ التَّاسِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِي‏ وَ هُوَ صَاحِبُ‏ الْغَيْبَةِ وَ هُوَ الَّذِي‏ يُقْسَمُ‏ مِيرَاثُهُ‏ وَ هُوَ حَي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۱، ص ۱۳۳.

[3] "لَوْ قَدْ قَامَ الْمَهْدِيِّ لَأَنْكَرَهُ النَّاسِ، لِأَنَّهُ يَرْجِعَ إِلَيْهِمْ شَابّاً وَ هُمْ يحسبونه شَيْخاً كَبِيراً ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ غایه المرام، سید هاشم بحرانی، ج ۷، ص ۱۱۵.

[4] "مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ الْإِمَامُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ يُحْيِي اللَّهُ‏ ﴿بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها﴾ وَ يُظْهِرُ بِهِ دِيْنَ الْحَقِ‏ ﴿عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏﴾ لَهُ‏ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ‏ وَ يَثْبُتُ‏ فِيهَا عَلَى‏ الدِّينِ‏ آخَرُونَ‏ فَيُؤْذَوْنَ‏ وَ يُقَالُ لَهُمْ‏ ﴿مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِين﴾ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کمال الدین، شیخ صدوق، ص ۳۱۷.

[5] قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۷۴-۷۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]