بحث:امامت امام علی
ادله امامت امام علی
دلیل عقلی
افضلیت
حکم عقل به قبح تقدیم مفضول بر فاضل
ادله افضلیت امام علی
- آیات قرآن کریم
- آیه هل اتی علی الانسان
- آیه من المؤمنین رجال
- آیه لیلة المبیت
- آیه خیر البریة
- آیه والنجم اذا هوی
- آیه فی بیوت اذن الله ان ترفع
- آیه اذان
- آیه اذن واعیه
- آیه اطعام
- آیه انفاق
- آیه بینه و شاهد
- آیه سقایة الحاج
- آیه صالح مؤمنین
- آیه مؤذن
- آیه محسنین
- آیه مسابقه
- آیه نجوی
- آیه نصرت الهی
- آیه اهدنا الصراط المستقیم
- آیه لکل قوم هاد
- روایات نبوی
- حدیث معیت با قرآن
- حدیث معیت با حق
- حدیث طیر مشوی
- حدیث رایت
- حدیث خاصف النعل
- حدیث علی خیر البشر
- حدیث اخوت
- حدیث سدالابواب
- حدیث ابوین امت
- اولین مسلمان
- حدیث ردالشمس
- حدیث علی اعلم الناس
- حدیث علی اشجع الناس
- حدیث علی اعدل الناس
- حدیث مدینة العلم
- حدیث سلونی
- حدیث باب حکمة النبی
- حدیث فاروق اعظم و صدیق اکبر
- حدیث علی منی و انا منه
- بت‌شکنی امام علی
- حدیث رد شمس
- حدیث ما احصوا فضائل علی
- حدیث هدایت
- حوض کوثر
- لا فتی إلا علی
- ضربة علی یوم الخندق
دلایل نقلی
دلایل قرآنی
آیات عام
آیات خاص
دلایل روایی
احادیث عام
- حدیث سفینه
- حدیث خلفائی اثنی عشر
- حدیث ثقلین
- حدیث معرفت امام
- حدیث امان
احادیث خاص
- حدیث یوم دار
- حدیث منزلت
- حدیث غدیر
- حدیث ولایت
- حدیث نور
- حدیث تشبیه
- حدیث وصایت
- حدیث وزارت
- حدیث انت امام امتی
نصوص جلی بر امامت امام علی (ع)
نصوص امامت علی (ع) دوگونه‌اند: نصوص عام و نصوص خاص.
نصوص عام به امامت وی اختصاص ندارند، بلکه امامت دیگر امامان اهل بیت را نیز اثبات می‌کنند، مانند آیه ﴿كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ﴾[۱] و آیه ﴿أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾[۲]، حدیث ثقلین و حدیث سفینه و مانند آنها[۳].
نصوص خاص که به امامت امیرمؤمنان اختصاص دارند دو گونه‌اند: نصوص جلی و نصوص خفی:
- نصوص جلی موردی‌اند که در آنها واژگانی چون خلافت، امامت و امارت به کار رفته است. در نتیجه دلالت آنها بر امامت آشکار است و تأویل نمی‌پذیرد،
- نصوص خفی اموری‌اند که صراحت بر امامت ندارند و مجال تأویل در آنها وجود دارد و دلالت آنها بر امامت در گرو تأمل و توجه به قراین و شواهد است. استدلال به نصوص جلی بر امامت علی (ع) در عموم کتاب‌های کلامی مهم شیعه آمده است[۴].
برخی از این نصوص عبارت‌اند از:
- بر علی (ع) به عنوان امیر و فرمانروای مؤمنان سلام کنید[۵]؛
- این (علی) جانشین من در میان شما پس از من می‌باشد، فرمان او را بشنوید و از او اطاعت کنید [۶]؛
- این (علی) برادر و وصی و جانشین من پس از من و وارث من است، سخن او را بشنوید و از او اطاعت کنید[۷].[۸]
پانویس
- ↑ «با راستگویان باشید!» سوره توبه، آیه ۱۱۹.
- ↑ «از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.
- ↑ حلبی، ابوالصلاح، تقریب المعارف، ص۱۲۳- ۱۲۶؛ حلی، حسن بن یوسف، کشف المراد، ص۵۰۳.
- ↑ نمونه‌هایی از این کتاب‌ها عبارتند از: سید مرتضی، علی بن الحسین، الشافی فی الامامة، ج۲، ص۶۷؛ تلخیص الشافی، ج۲، ص۵۶؛ طوسی، محمد بن حسن، الإقتصاد فیما یتعلق بالإعتقاد، ص۳۲۶؛ سید مرتضی، علی بن الحسین، الذخیرة فی علم الکلام، ص۳۶۳؛ رازی حمصی، سدیدالدین محمود، المنقذ من التقلید، ج۲، ص۳۱۰؛ فاضل مقداد، جمال الدین، اللوامع الإلهیة، ص۳۳۵؛ فاضل مقداد، جمال الدین، ارشاد الطالبین، ص۳۳۹؛ حلی، حسن بن یوسف، کشف المراد، ص۴۹۸؛ بحرانی، ابن میثم، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۸۷؛ لاهیجی، عبدالرزاق، گوهر مراد، ص۵۱۱؛ مظفر، محمد حسن، دلائل الصدق، ج۲، ص۳۵۹- ۳۷۱.
- ↑ «سَلِّمُوا عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِينَ»
- ↑ «هَذَا خَلِيفَتِي فِيكُمْ مِنْ بَعْدِي فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوهُ»
- ↑ «هَذَا أَخِي وَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي مِنْ بَعْدِي وَ وَارِثِي فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا»
- ↑ ربانی گلپایگانی، علی، امامت امام علی، دانشنامه کلام اسلامی ج۱، ص ۴۴۵.