سیره عملی و روش شخصی امام مهدی بعد از ظهور چگونه است؟ (پرسش)
| سیره عملی و روش شخصی امام مهدی بعد از ظهور چگونه است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / شنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی) |
| مدخل اصلی | سیره امام مهدی |
| مدخل وابسته | ؟ |
سیره عملی و روش شخصی امام مهدی (ع) بعد از ظهور چگونه است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آیت الله سید منذر حکیم در کتاب «پیشوایان هدایت» در این باره گفته است:
- «احادیث چنین دلالت می‌کنند که روش آن حضرت همان روش جدش رسول خدا (ص) است؛ همو که فرمود: «بُعثت بین جاهلیتین لُاخراهما شر من أولاهما»؛ من در میان دو جاهلیت مبعوث شدم که آخرینشان بدتر از اولین آنها است".[۱] و بسیاری از مظاهر جاهلیت دوم که بدترین است را برای امت خود بیان فرمود.
مهدی (ع) نیز: همان کاری را می‌کند که رسول خدا (ص) انجام داد، وی چنانکه که رسول خدا (ص) آنچه قبل از او بود ویران کرد. آنچه قبل از او است ویران می‌کند و اسلامی جدید را از ابتدا بنیاد می‌نهد.[۲] پیامبر اکرم (ص) خود نیز بسیار از غربت اسلام پس از خود، سخن گفته و مسلمانان این احادیث را از حضرتش نقل کرده اند[۳].
پس حضرت مهدی (ع) چنانکه جدش جاهلیت اول را نابود کرد، جاهلیت دوم را نابود کرده اسلام را که دوباره گرد غربت بر سرو رو گرفته از نو بنا می‌نهد. اما به دلیل تفاوت شرایط و خصوصیات زمانی میان پیامبر اکرم (ص) و حضرت مهدی (ع) به ناچار تفاوت‌هایی میان سیره آن دو بزرگوار نیز یافت می‌شود. و این ویژگی‌های زمانی است که این تفاوت‌ها را تفسیر می‌کند که بعضی از آنها را در سیاست‌های نظامی، قضایی، اداری، دینی و ... آن حضرت می‌توان ملاحظه کرد. به همین دلیل تفاوت‌هایی از این دست نمی‌تواند به یکی بودن سیره این دو بزرگوار خدشه‌ای وارد کند
- احیای سنت و آثار پیامبر (ص): حرکت مصلحانه بزرگ حضرت مهدی (ع) بر اساس احیای سنت محمدی و اقامه آن، که قوام همه ارزش‌های اسلامی به آن می‌باشد استوار است. پیامبر اکرم (ص) نیز فرموده‌اند: مردی از عترت من برای سنت من مبارزه می‌کند چنانکه من برای وحی مبارزه کردم.[۴] و او کاملًا پا جای پای من می‌گذارد.[۵] و اومردی از من است، نامش نام من بوده، و خداوند مرا در او حفظ می‌کند و او به سنت من عمل می‌کند.[۶]
پس او آثار پیامبر را آشکار می‌کند.[۷] وی مردمان را به سنة رسول الله (ص) فرا می‌خواند. پس او تجدید کننده آن است همان گونه که مجدد اسلام است و آنچه از آن پوشیده یا پوشانیده شده است را آشکار می‌سازد. وی "مهدی" نامیده شده است زیرا مردم را به "امری پنهان مانده که اکثریت مردم جامعه از آن غافل مانده‌اند" هدایت می‌کند[۸].
- سختگیری آن حضرت با خود و نرمخویی او با امت: سیره حضرت مهدی (ع) در باره خود و امتش دقیقاً تجسم عینی حاکم نمونه اسلامی است که حکومت برای او تنها وسیله‌ای برای خدمت به مردم و هدایت آنان است نه منبعی برای کسب درآمدهای کلان، ستمگری، سوء استفاده از اموال عمومی و به بردگی کشیدن مردم. آن بزرگوار تصویر همان حاکمی را احیا می‌کند که پیش از او دو جد گرامیش یعنی پیامبر اکرم (ص) و جانشینش حضرت علی (ع) آن را به بهترین شکل پیاده کرده‌اند.
سیره آن حضرت نسبت به خود این گونه است: لباسش جز لباس خشن و خوراکش جز نان جو خشک و خالی نیست.[۹] و او کسی است که "از خداوند می‌ترسد، سنگی بر سنگ نمی‌گذارد و جز برای اقامه حد الهی در حکومتش تازیانه‌ای بر کسی نواخته نمی‌گردد"[۱۰] اما با امت خود "رئوف و مهربان" است و او را به این صفت خوانده‌اند که: "گویا فقیران را از اموال و عطایا بی‌نیاز می‌کند"[۱۱]، وی دارای سعه صدر بسیار بوده امت او را پناهگاه و منجی خود می‌دانند و چون زنبورهای عسل که به ملکه خود پناه می‌برند بدو پناهنده می‌شوند.[۱۲] یا همچون زنبورهایی که به خانه خود پناه می‌برند[۱۳].»[۱۴].
پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
| ۱. آیت الله امینی؛ |
|---|
| ۲. آقای رضوانی؛ |
|---|
| ۳. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
| ۴. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛ |
|---|
پانویس
- ↑ امالی شجری ۲، ۷۷.
- ↑ غیبت نعمانی، ۲۳۲، مقدسی شافعی، عقد الدرر، ۲۲۷، تهذیب الاحکام ۶، ۱۵۴.
- ↑ مسند احمد ۱، ۱۸۴، صحیح مسلم ۱، ۱۳۰، سنن ابن ماجة ۲، ۱۳۱۹، ترمذی ۵، ۱۸.
- ↑ ابن حماد، فتن، ۱۰۲، ابن حجر، القول المختصر، ۷، متقی، برهان، ۹۵.
- ↑ القول المختصر، ۱۰، ابن عربی، الفتوحات المکیة ۳، ۳۳۲.
- ↑ اثبات الهداة ۳، ۴۹۸.
- ↑ اثبات الهداة ۳، ۴۵۴.
- ↑ سنن دارمی، ۱۰۱، فتن ابن حماد، ۹۸، عقد الدرر، ۴۰، اثبات الهداة ۳، ۵۲۷.
- ↑ ر.ک: کافی ۱، ۴۱۱، اثبات الهداة ۳، ۵۱۵.
- ↑ ملاحم ابن طاووس: ۱۳۲.
- ↑ فتن ابن حماد، ۹۸، عقد الدرر، ۲۲۷.
- ↑ ابن حماد، ۹۹، سیوطی، الحاوی ۲، ۷۷.
- ↑ متقی هندی، برهان، ۷۸.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص ۲۹۳-۲۹۵.
- ↑ "ابو سعید الخدری قال قال رسول الله (ص): یخرج رجل من اهل بیتی و یعمل بسنتی"؛ بحار، ج ۵۱، ص ۸۲.
- ↑ "قال رسول الله (ص): القائم من ولدی اسمه اسمی و کنیته کنیتی و شمائله شمائلی و سنته سنتی یقیم الناس علی طاعتی و شریعتی و یدعوهم الی کتاب ربی"؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۵۲.
- ↑ "قال النبی (ص): فی حدیث؛ و ان الثانی عشر من ولدی یغیب حتی لا یری. و یأتی علی امتی بزمن لا یبقی من الاسلام الا اسمه و لا یبقی من القرآن الا رسمه فحینئذ یأذن الله تبارک و تعالی بالخروج فیظهر الله الاسلام به و یجدده"؛ منتخب الاثر، ص ۹۸.
- ↑ "قال النبی (ص): المهدی رجل من عترتی یقاتل علی سنتی کما قاتلت انا علی الوحی"؛ ینابیع المودة، ج ۲، ص ۱۷۹.
- ↑ "قال الصادق (ع): اذا قام القائم سار بسیرة رسول الله الا انه یبین آثار محمد"؛ بحار، ج ۵۲، ص ۳۴۷.
- ↑ "فضیل بن یسار قال سمعت ابا جعفر (ع) یقول: ان قائمنا اذا قام استقبل من جهل الناس اشد مما استقبله رسول الله من جهال الجاهلیة. قلت: و کیف ذاک قال: ان رسول الله (ص) اتی الناس و هم یعبدون الحجارة و الصخور و العیدان و الخشب المنحوتة و ان قائمنا اذا قام اتی الناس و کلهم یتأول علیه کتاب الله و یحتج علیه به. ثم قال: اما و الله لیدخلن علیهم عدله جوف بیوتهم کما یدخل الحر و القره" اثبات الهداة، ج ۷، ص ۸۶.
- ↑ "قال ابو عبد الله (ع) اذا قام القائم دعی الناس الی الاسلام جدیدا و هداهم الی امر قد دثر فضل عنه الجمهور. و انما سمی القائم مهدیا لانه یهدی الی امر مضلول عنه و سمی بالقائم لقیامه بالحق" کشف الغمة، ج ۳، ص ۲۵۴ و ارشاد مفید، ص ۳۴۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶.
- ↑ امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، ص ۳۲۵-۳۲۸.
- ↑ «به چه جهت درباره خروج قائم عجله دارید؟ به خدا سوگند! او جامه ای درشت می‌پوشد، و خوراک خشک و ناگوار می‌خورد ...» الغیبه، نعمانی، ص ۲۳۳
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۶۲۲.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۹۰.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۲.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۱.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹.
- ↑ منتخب الاثر، فصل ۶، باب ۱۱، ح ۴، ص ۵۸۱.
- ↑ " أَنَ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ لَبِسَ لِبَاسَ عَلِيٍ وَ سَارَ بِسِيرَتِهِ "؛ کافی، ج ۶، باب اللباس، ح ۱۵، ص ۴۴۴.
- ↑ " الْإِمَامُ الْأَنِيسُ الرَّفِيقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِيقُ وَ الْأَخُ الشَّقِيقُ وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِيرِ وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِي الدَّاهِيَةِ النَّآدِ "؛ کافی، ج ۱، کتاب الحجه، باب نادر جامع فی فضل الامام و صفاته، ح ۱، ص ۲۰۰.
- ↑ منتخب الاثر، فصل ۷، باب ۷، ح ۲، ص ۵۹۸.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۲۳۳ - ۲۳۴.