عمرو بن حریث مخزومی در تاریخ اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عمرو بن حریث مخزومی است. عمرو بن حریث مخزومی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمرو بن حریث مخزومی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
عمرو بن حریث مخزومی از اعوان و انصار بنی‌امیه به شمار می‌رفت. تولد او در ایام جنگ بدر[۱] و به روایتی پیش از هجرت اتفاق افتاد.[۲] ابا سعید[۳] دوازده ساله بود که پیامبر اکرم (ص) از دنیا رفت.[۴] پس از بنای کوفه به این شهر آمد و در آن سکونت ورزید. ابن‌حریث در زمان امارت سعید بن عاص-عامل وقت عثمان در کوفه- به عنوان جانشین او در کوفه به خدمت پرداخت. نقل شده که در پی شورش مردم علیه سعید، او با سخنرانی‌اش سعی در آرام کردن مردم ناراضی داشت که با اعتراض مردم معترض روبرو شد.[۵]
با آغاز امارت زیاد بن ابیه در کوفه، به جمع یاران او پیوست و در غیاب او عهده‌دار اداره امور کوفه گردید.[۶] بی‌تردید حوادث و اتفاقات فی ما بین او و حجر بن عدی از مهمترین حوادث و وقایع زندگی عمرو بن حریث در زمان جانشینی زیاد بن ابیه در امارت کوفه به شمار می‌رود. روایت شده که او همواره به عملکرد حجر و یارانش در ذم معاویه و زیاد بن ابیه اعتراض می‌کرد؛[۷] اما حجر به اعتراض او توجهی نکرده همچنان در پی کار خویش بود. تا اینکه در روز جمعه‌ای که عمرو بن حریث جهت اقامه نماز جمعه وارد مسجد شد و به منبر رفت و رؤسای شهر نیز حضور داشتند، صدای همهمه حجر و یارانش برخاست عمرو بن حریث گفت: «این صداهای بلند و این سخنان آزار دهنده چیست؟» حجر و یارانش برخاسته او را شماتت کرده سنگبارانش کردند.[۸] عمرو از منبر پایین آمده وارد قصر شد آنگاه به زیاد نامه نوشت که جز دارالاماره بر جای دیگر از شهر تسلط ندارد[۹] و تأکید کرد که اگر به کوفه نیاز داری شتاب کن.[۱۰] برخی از منابع او را از گواهی‌دهندگان علیه حجر معرفی کرده‌اند.[۱۱]
پس از مرگ زیاد بن ابیه، او به عبیدالله بن زیاد پیوست و در اداره امور بصره و کوفه با او همکاری می‌کرد و در غیاب او اداره امور این شهرها را به عهده می‌گرفت.[۱۲]
عمرو بن حریث، در سرکوب قیام مسلم بن عقیل تلاش‌های بسیاری از خود نشان داد. نقل شده ابن‌زیاد پس از اطلاع از مخفیگاه مسلم به عمرو بن حریث دستور داد تا شصت یا هفتاد و به نقلی سیصد نفر از مردم قبیله قیس را با محمد بن اشعث همراه کند و او را به سوی مسلم بفرستد.[۱۳]
از دیگر حوادث پیش از شهادت امام حسین (ع) در کوفه، که نام عمرو بن حریث در آن به ثبت رسیده است، جریان حمایت او از مختار بن ابی عبید ثقفی است. نقل شده که پس از شهادت مسلم بن عقیل مختار که برای آوردن کمک، به خارج از شهر کوفه رفته بود [۱۴] به کوفه بازگشت. عمرو بن حریث از ورود مختار آگاه شد، پس برای او پیغام فرستاد و او را به تسلیم شدن ترغیب کرد و برای تسلیم شدنش ضرب الاجل تعیین کرد.[۱۵] مختار پس از دریافت وعده حمایت و دستگیری عمرو بن حریث از او در مقابل ابن زیاد، تسلیم شد و زیر پرچم امان عمال حکومتی در مسجد کوفه قرار گرفت.[۱۶] فردای آن روز مختار را نزد ابن‌زیاد بردند ابن‌زیاد با دیدن مختار بر او نهیب زد که «تو بودی که با یارانت آمده بودی تا پسر عقیل را یاری کنی؟» مختار این خبر را انکار کرد و مدعی شد که تا صبح زیر پرچم عمرو بن حریث در مسجد کوفه بوده است.[۱۷] در این هنگام عمرو بن حریث گفته مختار را تأیید کرد و بر بی‌گناهی او شهادت داد. بواسطه این شهادت، ابن‌زیاد از کشتن او صرف نظر کرد پس مختار را به زندان افکندند و او همچنان در زندان بود تا اینکه امام حسین (ع) به شهادت رسید.[۱۸]
شهادت میثم تمار
از جنایات بزرگ عمرو بن حریث در زمان امارت عبیدالله بن زیاد بر کوفه، شرکت در شهادت میثم تمار است. روزی میثم بر امام علی (ع) وارد شد امام (ع) از شهادت میثم در آینده سخن به میان آوردند و چگونگی شهادت میثم را برایش تشریح کردند. روزی در زمان امارت عبیدالله بن زیاد در کوفه عده‌ای از بازاریان شهر، نزد میثم آمدند و از او خواستند تا جهت شکایت از رئیس بازار کوفه نزد عبیدالله بروند تا او را از سمتش عزل کند و دیگری را به جای او بگمارد. میثم با آن گروه همراه شد بیان شیوا و ایجاز کلامش عبیدالله را به شگفتی انداخت عمرو بن حریث به عبیدالله گفت: «امیر میدانی او کیست؟»
ابن‌زیاد گفت: «او کیست؟»
عمرو بن حریث گفت: «او میثم تمار کذاب است، غلام علی بن ابیطالب (ع) کذاب».
میثم متوجه سخنان ابن‌حریث با عبیدالله بن زیاد شد، پس نزد عبیدالله رفت گفت: «پسر حریث چه می‌گفت؟» عبیدالله جریان را گفت.
میثم گفت: «امیر خداوند کارت را به صلاح آورد، دروغ می‌گوید، بلکه من راستگو غلام راستگو علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (ع) به حق هستم».
ابن‌زیاد به میثم گفت: «از علی (ع) تبری بجو و معایب و ضعف‌های او را بیان کن و از عثمان و محاسنش بگو وگرنه دست و پایت را قطع می‌کنم و تو را به دار می‌آویزم».
در این زمان میثم گریست. ابن‌زیاد گفت: «هنوز کاری انجام ندادم با شنیدن سخنم به گریه افتادی؟»
میثم گفت: «به خدا قسم که به خاطر گفته یا عمل تو گریه نمی‌کنم من از اینکه به سخنان مولایم شک کردم، گریه می‌کنم روزی بر آقا و سرورم علی (ع) وارد شدم، پس آنچه را که گفتی به من خبر داد».
عبیدالله گفت: «علی (ع) چه گفت؟» میثم خبر چگونگی شهادتش را که از امام علی (ع) شنیده بود بازگفت.
عبیدالله گفت: «برای اینکه پیش بینی علی بن ابی طالب (ع) دروغ از کار در بیاید من دست و پایت را قطع می‌کنم؛ اما زبانت را وا می‌گذاریم».
پس میثم دستور داد تا میثم را به دار کشیدند. میثم در بالای دار به مدح و ستایش و نقل احادیث امام علی (ع) برای مردم پرداخت. خبر به عمرو بن حریث رسید، پس به محل دار زدن میثم رفت و چون از جریان با خبر شد نزد عبیدالله آمد و جریان را باز گفت پس ابن‌زیاد دستور داد تا زبان میثم را نیز ببرند.[۱۹]
سرانجام
عمرو بن حریث پس از شهادت امام حسین (ع) و یارانش نیز، همچنان در خدمت امویان بود تا اینکه یزید به هلاکت رسید. پس از مرگ یزید و در پی قیام توابین عمرو بن حریث از شهر بیرون رانده شد.[۲۰]
پس از کشته شدن مصعب بن زبیر و سلطه عبدالملک بن مروان بر عراق عمرو بن حریث در کوفه مورد استقبال و اکرام عبدالملک قرار گرفت[۲۱] و از سوی او عهده‌دار امور کوفه در غیاب فرمانداران این شهر گردید.[۲۲]
سرانجام عمرو بن حریث مخزومی پس از عمری خدمت به دودمان بنی‌امیه، در سال هشتاد و پنج[۲۳] و به نقلی در سال هفتاد و هشت هجری[۲۴] در کوفه[۲۵] و به روایت دیگر در مکه در گذشت.[۲۶]
عمرو از اصحاب رسول خدا (ص)[۲۷] و از اصحاب امام علی (ع) برشمرده می‌شد.[۲۸] او از پیامبر اکرم (ص)، امام علی (ع)، ابوبکر، عمر، ابن‌مسعود و دیگران روایت نقل کرده و پسرش جعفر، حسن العرنی و مغیرة بن بسیع و ولید بن سریع و عبدالملک بن عمیر و اسماعیل بن ابی خالد و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند. خلف بن خلیفه هم از جمله راویان اوست[۲۹].[۳۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌حبان؛ الثقات، حیدرآباد، چاپخانه مجلس دائرة المعارف العثمانیه، مؤسسه الکتب الثقافیه، بی‌تا، ج۳، ص۲۷۲ و العسقلانی، ابن‌حجر؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ج۴، ص۵۱۰.
- ↑ العسقلانی، ابن‌حجر؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ج۴، ص۵۱۰.
- ↑ کنیه عمرو بن حریث بود. ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰، ج۶، ص۱۰۰؛ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۱۰، ص۲۱۶ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۱۱، ص۵۲۷.
- ↑ ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، ج۶، ص۱۰۰؛ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۱۰، ص۲۱۶؛ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۱۱، ص۵۲۷ و ابن‌عبدالبر؛ الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲، ج۳، ص۱۱۷۲.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۴، ص۳۳۲ و ابن‌اثیر؛ اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۹، ج۳، ص۱۴۸.
- ↑ ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، خامسه۱، ص۱۰۰؛ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۲۵۶؛ الدینوری، ابوحنیفه احمد بن داوود؛ الاخبار الطوال، تحقیق عبدالمنعم عامر مراجعه جمال الدین شیال، قم، منشورات رضی، ۱۳۶۸ش، ص۲۳۳ و البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۵، ص۲۱۰.
- ↑ ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، خامسه۱، ص۲۴۲؛ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷،، ج۵، ص۲۴۵؛ الاصفهانی، ابوالفرج؛ الاغانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵،ص۹۱؛ الدینوری، ابوحنیفه احمد بن داوود؛ الاخبار الطوال، تحقیق عبدالمنعم عامر مراجعه جمال الدین شیال، قم، منشورات رضی، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۳؛ ثقفی الکوفی، ابراهیم بن محمد؛ الغارات، تحقیق جلال الدین حسینی ارموی، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۳۵۳ش، ج۲، ص۸۰۹ و ابن‌اثیر؛ اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۹، ج۳، ص۴۷۳.
- ↑ الدینوری، ابوحنیفه احمد بن داوود؛ الاخبار الطوال، تحقیق عبدالمنعم عامر مراجعه جمال الدین شیال، قم، منشورات رضی، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۳؛ الاصفهانی، ابوالفرج؛ الاغانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵، ص۹۱ و البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷،، ج۵، ص۲۴۵.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷،، ج۵، ص۲۴۶ و الاصفهانی، ابوالفرج؛ الاغانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵، ص۹۲.
- ↑ ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، خامسه۱، ص۲۴۲؛ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷،، ج۵، ص۲۴۶ و الدینوری، ابوحنیفه احمد بن داوود؛ الاخبار الطوال، تحقیق عبدالمنعم عامر مراجعه جمال الدین شیال، قم، منشورات رضی، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۳.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷،، ج۵، ص۲۵۴.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۱۷۹ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۵۸.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۳۷۳ و ابن اعثم؛ الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ص۱۹۹۱، ج۵، ص۵۳.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۳۷۶ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۶۹.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۳۷۷ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۷۰.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۳۷۷ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۷۰.
- ↑ ابن اعثم؛ الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ص۱۹۹۱، ج۵، ص۱۴۴ و البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۳۷۷.
- ↑ ابن اعثم؛ الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ص۱۹۹۱، ج۵، ص۱۴۵ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۷۰.
- ↑ کشی، محمد بن عمر؛ رجال الکشی، مشهد، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش، صص۸۵-۸۷ و فتال نیشابوری، محمد بن حسن؛ روضة الواعظین، قم، انتشارات رضی، بی‌تا، ج۲، صص۲۸۸-۲۸۹.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۶، ص۳۶۷؛ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۵، ص۵۶۰؛ ابن اعثم؛ الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ص۱۹۹۱، ج۶، ص۲۰۶ و ابن‌اثیر؛ اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۹، ج۳، ص۱۶۳.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۶، ص۱۶۷ و ابن‌اثیر؛ اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۹، ج۴، ص۳۳۲.
- ↑ مسکویه، ابوعلی؛ تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۵۲؛ خلیفة بن خیاط؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، تحقیق فواز، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ص۱۸۶ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۶، ص۱۹۴.
- ↑ ابن‌حبان؛ الثقات، حیدرآباد، چاپخانه مجلس دائرة المعارف العثمانیه، مؤسسه الکتب الثقافیه، بی‌تا، ج۳، ص۲۷۲؛ ابن‌سعد؛ الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، ج۶، ص۱۰۰؛ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۱۰، ص۲۱۶ و الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۱۱، ص۵۲۷.
- ↑ خلیفة بن خیاط؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، تحقیق فواز، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ص۱۷۴.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ج۱۱، ص۵۲۷.
- ↑ ابن‌حبان؛ الثقات، حیدرآباد، چاپخانه مجلس دائرة المعارف العثمانیه، مؤسسه الکتب الثقافیه، بی‌تا، ج۳، ص۲۷۲.
- ↑ ابن‌عبدالبر؛ الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲، ج۳، ص۱۱۷۳؛ ابن‌اثیر؛ اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۹، ج۳، ص۷۱۰ و العسقلانی، ابن‌حجر؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ج۴، ص۵۱۰.
- ↑ ابن داود؛ رجال، تهران، دانشگاه تهران، ۱۲۸۳ق. ، ص۵۵۱
- ↑ العسقلانی، ابن‌حجر؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵، ج۴، ص۵۱۰.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۱۰»، پایگاه پژوهه.