تفسیر عصر تابعین: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تفسیر | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[تفسیر عصر تابعین در علوم قرآنی]] - [[تفسیر عصر تابعین در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[تفسیر عصر تابعین در علوم قرآنی]] - [[تفسیر عصر تابعین در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
با نگاهی به کتاب‌های [[علوم قرآنی]]، مانند [[البرهان زرکشی]] و [[الاتقان سیوطی]] و [[کتاب‌های تفسیری]] و [[روایی]] و رجالی [[شیعه]] و [[سنّی]]، پی می‌بریم که در [[عصر حضور]] [[امامان معصوم]]{{عم}} [[مفسران]] زیادی بوده‌اند که با توجه به ویژگی‌های آنان، می‌توان آنان را در چهار دسته قرار داد:
با نگاهی به کتاب‌های [[علوم قرآنی]]، مانند [[البرهان زرکشی]] و [[الاتقان سیوطی]] و [[کتاب‌های تفسیری]] و [[روایی]] و رجالی [[شیعه]] و [[سنّی]]، پی می‌بریم که در عصر حضور [[امامان معصوم]] {{عم}} [[مفسران]] زیادی بوده‌اند که با توجه به ویژگی‌های آنان، می‌توان آنان را در چهار دسته قرار داد:
#[[تفسیر مأثور از معصوم]]؛
# [[تفسیر مأثور از معصوم]]؛
#[[تفسیر صحابه]]؛
# [[تفسیر صحابه]]؛
#[[تفسیر تابعین]]؛
# [[تفسیر تابعین]]؛
#[[تفسیر عصر پس از تابعین]].<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۵۵.</ref>
# [[تفسیر عصر پس از تابعین]].<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۵۵.</ref>


==تلاش‌های تفسیری عصر تابعین==
== تلاش‌های تفسیری عصر تابعین ==
[[تفسیر]] عصر [[تابعین]] را باید سومین مرحله از [[مراحل تفسیر]] دانست. در این عصر که از پایان [[عهد]] [[صحابه]] آغاز می‌شود، [[فتوحات اسلامی]] گسترش یافت و بسیاری از صحابه در سرزمین‌های مختلف [[اسلامی]] پراکنده شدند؛ مثلاً [[ابن‌عباس]] به [[مکه]] و [[ابن‌مسعود]] به [[کوفه]] روانه شدند. این صحابه بزرگوار به [[تعلیم]] [[قرآن]] و [[حدیث]] به تابعین - که پیرامونشان گرد آمده بودند - پرداختند و به این طریق، سه مدرسه معروف [[تفسیری]] مکه، کوفه و [[مدینه]] شکل گرفت.
[[تفسیر]] عصر [[تابعین]] را باید سومین مرحله از مراحل تفسیر دانست. در این عصر که از پایان [[عهد]] [[صحابه]] آغاز می‌شود، فتوحات اسلامی گسترش یافت و بسیاری از صحابه در سرزمین‌های مختلف [[اسلامی]] پراکنده شدند؛ مثلاً [[ابن‌عباس]] به [[مکه]] و [[ابن‌مسعود]] به [[کوفه]] روانه شدند. این صحابه بزرگوار به [[تعلیم]] [[قرآن]] و [[حدیث]] به تابعین - که پیرامونشان گرد آمده بودند - پرداختند و به این طریق، سه مدرسه معروف [[تفسیری]] مکه، کوفه و [[مدینه]] شکل گرفت.


مصادر [[تفسیر در عصر تابعین]] عبارت بود از: [[قرآن کریم]]؛ [[سنت نبوی]]؛ اقوال صحابه؛ [[قوه]] [[فهم]] و [[قدرت]] [[استدلال]].
مصادر [[تفسیر در عصر تابعین]] عبارت بود از: [[قرآن کریم]]؛ [[سنت نبوی]]؛ اقوال صحابه؛ قوه فهم و [[قدرت]] [[استدلال]].


ویژگی‌های تفسیر در عصر تابعین:
ویژگی‌های تفسیر در عصر تابعین:
#وارد شدن [[اسرائیلیات در تفسیر]] قرآن، به دلیل گرویدن بسیاری از [[اهل‌کتاب]] در این دوران به [[اسلام]].
# وارد شدن [[اسرائیلیات در تفسیر]] قرآن، به دلیل گرویدن بسیاری از [[اهل‌کتاب]] در این دوران به [[اسلام]].
#[[استوار]] بودن تفسیر بر مدار برداشت شخصی [[مفسر]]. هر مفسری تفسیر خویش را از یک [[صحابی]] می‌گرفت.
# [[استوار]] بودن تفسیر بر مدار برداشت شخصی [[مفسر]]. هر مفسری تفسیر خویش را از یک [[صحابی]] می‌گرفت.
#جدا شدن حدیث از تفسیر در این دوره.
# جدا شدن حدیث از تفسیر در این دوره.
#فزونی [[اختلاف]] در تفسیر بین تابعین در مقایسه با عصر صحابه. گرچه همین اختلاف [[فهم]] نسبت به بعد از دوره تابعین اندک بود.
# فزونی [[اختلاف]] در تفسیر بین تابعین در مقایسه با عصر صحابه. گرچه همین اختلاف فهم نسبت به بعد از دوره تابعین اندک بود.
#پیدا شدن [[اختلافات]] [[کلامی]] پیدا شد و به تبع آن، استفاده از [[تفسیر قرآن]] برای [[اثبات]] [[حقانیت]] [[مذاهب]] و آرای کلامی.
# پیدا شدن [[اختلافات]] [[کلامی]] پیدا شد و به تبع آن، استفاده از [[تفسیر قرآن]] برای [[اثبات]] حقانیت [[مذاهب]] و آرای کلامی.
#نگه داشتن آنچه تفسیر می‌شد به حسب ترتیب [[مصحف]]؛ هر چند لازم نبود یک مفسر همه قرآن را تفسیر کند<ref>عک، خالد عبد الرحمان،الفرقان والقرآن،صفحه (۳۴۵-۳۴۹)؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر،صفحه (۳۷-۹۷)؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون،جلد۱،صفحه (۱۰۳-۱۳۵)؛ معرفت، محمد هادی، التفسیروالمفسرون فی ثوبه القشیب،جلد۱،صفحه ۳۱۱</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۸۹.</ref>
# نگه داشتن آنچه تفسیر می‌شد به حسب ترتیب [[مصحف]]؛ هر چند لازم نبود یک مفسر همه قرآن را تفسیر کند<ref>عک، خالد عبد الرحمان، الفرقان والقرآن، صفحه (۳۴۵-۳۴۹)؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر، صفحه (۳۷-۹۷)؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون، جلد۱،صفحه (۱۰۳-۱۳۵)؛ معرفت، محمد هادی، التفسیروالمفسرون فی ثوبه القشیب، جلد۱،صفحه ۳۱۱.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۸۹.</ref>


== مفسران عصر تابعین ==
== مفسران عصر تابعین ==
{{فهرست اثر}}
{{فهرست اثر}}
#[[میثم تمار]]
# [[میثم تمار]]
#[[علقمة بن قیس]]
# [[علقمة بن قیس]]
#[[مسروق بن اجدع]]
# [[مسروق بن اجدع]]
#[[عمرو بن شرحبیل همدانی]]
# [[عمرو بن شرحبیل همدانی]]
#[[عبیدة بن قیس سلمانی کوفی]]
# [[عبیدة بن قیس سلمانی کوفی]]
#[[مرة بن شراحیل همدانی]]
# [[مرة بن شراحیل همدانی]]
#[[زر بن حبیش اسدی کوفی]]
# [[زر بن حبیش اسدی کوفی]]
#[[ابوالعالیه ریاحی ]]
# [[ابوالعالیه ریاحی]]
#[[ زید بن وهب جهنی]]
# [[زید بن وهب جهنی]]
#[[ سعید بن مسیب]]
# [[سعید بن مسیب]]
#[[سعید بن جبیر ]]
# [[سعید بن جبیر]]
#[[ابراهیم نخعی ]]
# [[ابراهیم نخعی]]
#[[ ابوصالح میزان بصری]]
# [[ابوصالح میزان بصری]]
#[[ضحاک بن مزاحم هلالی ]]
# [[ضحاک بن مزاحم هلالی]]
#[[جابر بن زید ازدی ]]
# [[جابر بن زید ازدی]]
#[[ مجاهد بن جبر مکی]]
# [[مجاهد بن جبر مکی]]
#[[طاووس بن کیسان یمانی ]]
# [[طاووس بن کیسان یمانی]]
#[[عکرمة بن عبدالله بربری ]]
# [[عکرمة بن عبدالله بربری]]
#[[عامر بن شراحیل شعبی کوفی ]]
# [[عامر بن شراحیل شعبی کوفی]]
#[[حسن بن ابی الحسن یسار بصری]]
# [[حسن بن ابی الحسن یسار بصری]]
#[[ عطیة بن سعد عوفی جدلی کوفی]]
# [[عطیة بن سعد عوفی جدلی کوفی]]
#[[عطاء بن ابی رباح قریشی ملکی]]
# [[عطاء بن ابی رباح قریشی ملکی]]
#[[قتادة بن دعامه سدوسی بصری]]
# [[قتادة بن دعامه سدوسی بصری]]
#[[محمد بن کعب قرظی]]
# [[محمد بن کعب قرظی]]
#[[زید بن علی بن الحسین هاشمی مدنی]]
# [[زید بن علی بن الحسین هاشمی مدنی]]
#[[اسماعیل بن عبدالرحمن سدی کوفی]]
# [[اسماعیل بن عبدالرحمن سدی کوفی]]
#[[جابر بن یزید جعفی]]
# [[جابر بن یزید جعفی]]
#[[یحیی بن یعمر بصری]]
# [[یحیی بن یعمر بصری]]
#[[عطاء بن ابی‌مسلم خراسانی]]
# [[عطاء بن ابی‌مسلم خراسانی]]
#[[ربیع بن انس بکری بصری خراسانی]]
# [[ربیع بن انس بکری بصری خراسانی]]
#[[داوود بن ابی‌هند قشیری سرخسی بصری]]
# [[داوود بن ابی‌هند قشیری سرخسی بصری]]
#[[ابان بن تغلب بن رباح کوفی جُریری بکری ربعی کندی]]
# [[ابان بن تغلب بن رباح کوفی جُریری بکری ربعی کندی]]
#[[محمد بن سائب کلبی]]
# [[محمد بن سائب کلبی]]
#[[ثابت بن دینار ثمالی کوفی]]
# [[ثابت بن دینار ثمالی کوفی]]
#[[زیاد بن منذر همدانی کوفی]]
# [[زیاد بن منذر همدانی کوفی]]
#[[عطیة بن حارث همدانی کوفی]]
# [[عطیة بن حارث همدانی کوفی]]
{{پایان فهرست اثر}}
{{پایان فهرست اثر}}


خط ۱۶۹: خط ۱۶۸:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:تفسیر عصر تابعین]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۵

مقدمه

با نگاهی به کتاب‌های علوم قرآنی، مانند البرهان زرکشی و الاتقان سیوطی و کتاب‌های تفسیری و روایی و رجالی شیعه و سنّی، پی می‌بریم که در عصر حضور امامان معصوم (ع) مفسران زیادی بوده‌اند که با توجه به ویژگی‌های آنان، می‌توان آنان را در چهار دسته قرار داد:

  1. تفسیر مأثور از معصوم؛
  2. تفسیر صحابه؛
  3. تفسیر تابعین؛
  4. تفسیر عصر پس از تابعین.[۱]

تلاش‌های تفسیری عصر تابعین

تفسیر عصر تابعین را باید سومین مرحله از مراحل تفسیر دانست. در این عصر که از پایان عهد صحابه آغاز می‌شود، فتوحات اسلامی گسترش یافت و بسیاری از صحابه در سرزمین‌های مختلف اسلامی پراکنده شدند؛ مثلاً ابن‌عباس به مکه و ابن‌مسعود به کوفه روانه شدند. این صحابه بزرگوار به تعلیم قرآن و حدیث به تابعین - که پیرامونشان گرد آمده بودند - پرداختند و به این طریق، سه مدرسه معروف تفسیری مکه، کوفه و مدینه شکل گرفت.

مصادر تفسیر در عصر تابعین عبارت بود از: قرآن کریم؛ سنت نبوی؛ اقوال صحابه؛ قوه فهم و قدرت استدلال.

ویژگی‌های تفسیر در عصر تابعین:

  1. وارد شدن اسرائیلیات در تفسیر قرآن، به دلیل گرویدن بسیاری از اهل‌کتاب در این دوران به اسلام.
  2. استوار بودن تفسیر بر مدار برداشت شخصی مفسر. هر مفسری تفسیر خویش را از یک صحابی می‌گرفت.
  3. جدا شدن حدیث از تفسیر در این دوره.
  4. فزونی اختلاف در تفسیر بین تابعین در مقایسه با عصر صحابه. گرچه همین اختلاف فهم نسبت به بعد از دوره تابعین اندک بود.
  5. پیدا شدن اختلافات کلامی پیدا شد و به تبع آن، استفاده از تفسیر قرآن برای اثبات حقانیت مذاهب و آرای کلامی.
  6. نگه داشتن آنچه تفسیر می‌شد به حسب ترتیب مصحف؛ هر چند لازم نبود یک مفسر همه قرآن را تفسیر کند[۲].[۳]

مفسران عصر تابعین

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۵۵.
  2. عک، خالد عبد الرحمان، الفرقان والقرآن، صفحه (۳۴۵-۳۴۹)؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر، صفحه (۳۷-۹۷)؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون، جلد۱،صفحه (۱۰۳-۱۳۵)؛ معرفت، محمد هادی، التفسیروالمفسرون فی ثوبه القشیب، جلد۱،صفحه ۳۱۱.
  3. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۸۹.