تفسیر مزجی

مقدمه

تفسیر مزجی به تفسیری گفته می‌شود که مفسر مطالب تفسیری خود را بسیار کوتاه و موجز در اثنای کلام الهی ذکر می‌کند؛ مانند:

آن‌چه از ابن‌عباس نقل شده است:لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ^[۱] "في موسم الحج"؛
آن‌چه از ابن‌مسعود نقل شده است:فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ^[۲] "متتابعات"؛
آن‌چه سیوطی از ابن‌زبیر نقل می‌کند: وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ^[۳] "و يستعينون بالله على ما اصابهم".

و نمونه‌های فراوان دیگری که در منابع آمده است.

روشن است که این گونه تفسیر قرآن که با خود آن ممزوج است، در صدر اسلام مایه اختلاف قرائات می‌شد و در نگاه اول برای برخی چنین به ذهن می‌آمد که تفسیر آیه، جزء آیه و قرآن به شمار می‌آید؛ لذا دانشمندان علوم قرآنی تفسیر مزجی را از عوامل اختلاف قرائات شمرده‌اند^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

فرهنگ‌نامه علوم قرآنی

پانویس

↑ «بر شما گناهی نیست که (در ایام حج) بخششی از پروردگار خود بخواهید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.
↑ «هر که (هیچ‌یک را) نیابد (کفاره آن) سه روز روزه است» سوره مائده، آیه ۸۹.
↑ «و باید از میان شما گروهی باشند که (مردم را) به نیکی فرا می‌خوانند و به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند و اینانند که رستگارند» سوره آل عمران، آیه ۱۰۴.
↑ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، جلد۱، صفحه (۳۳۶-۳۳۷)؛ کمالی دزفولی، علی، شناخت قرآن، صفحه ۱۳۵؛ عاملی، جعفر مرتضی، حقایق هامة حول القرآن الکریم، صفحه (۲۴۱-۲۷۰)
↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۸۳۲.

[1] «بر شما گناهی نیست که (در ایام حج) بخششی از پروردگار خود بخواهید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.

[2] «هر که (هیچ‌یک را) نیابد (کفاره آن) سه روز روزه است» سوره مائده، آیه ۸۹.

[3] «و باید از میان شما گروهی باشند که (مردم را) به نیکی فرا می‌خوانند و به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند و اینانند که رستگارند» سوره آل عمران، آیه ۱۰۴.

[4] زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، جلد۱، صفحه (۳۳۶-۳۳۷)؛ کمالی دزفولی، علی، شناخت قرآن، صفحه ۱۳۵؛ عاملی، جعفر مرتضی، حقایق هامة حول القرآن الکریم، صفحه (۲۴۱-۲۷۰)

[5] فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۸۳۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]