عرب: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۵۹

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عرب در قرآن | عرب در حدیث | عرب در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عرب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

روایات مربوط‍‌ به شرکت عرب‌ها در قیام حضرت مهدی(ع) بر دو دسته‌اند: برخی بر عدم شرکت آنان در انقلاب حضرت دلالت دارد و تعدادی از روایات، برخی از شهرها و کشورهای عربی را نام می‌برد که از آنجا افرادی به پشتیبانی از حضرت قیام می‌کنند.

امام صادق(ع) می‌فرماید: "از عرب‌ها بپرهیزید؛ زیرا آینده بد و خطرناکی در پیش دارند؛ مگر نه این است که کسی از آنان همراه حضرت مهدی(ع) قیام نمی‌کند."^[۱].

شیخ حر عاملی می‌گوید: شاید مراد از این سخن امام صادق(ع)، آغاز قیام حضرت است یا کنایه از کمی شرکت آنان دارد.

رسول خدا(ص) می‌فرماید: "بزرگان و انسان‌های شریفی از سرزمین شام (سوریه) به حضرت مهدی(ع) می‌پیوندند و نیز کسانی که از قبایل و سرزمین‌های گوناگون اطراف شام هستند؛ آنان پارسایان شب و شیران روزند"^[۲].

امام باقر(ع) می‌فرماید: سی صد و سیزده نفر، به عدد یاران جنگ بدر، در میان رکن و مقام (در کعبه) با حضرت مهدی(ع) بیعت می‌کنند. در میان آنان بزرگانی از مردم مصر و نیکانی از شام و نیکانی از مردم عراق به چشم می‌خورند. حضرت فرمان‌روایی خواهد کرد، آن مقدار که خدا بخواهد"^[۳].

نیز امام باقر(ع) درباره شهر کوفه می‌فرماید: "هنگامی که حضرت قائم(ع) ظهور کند و به کوفه بیاید، خداوند از پشت کوفه (نجف) هفتاد هزار انسان صدیق را بر می‌انگیزد. آنان از یاران و اصحاب حضرتش خواهند بود"^[۴].^[۵].

پرسش مستقیم

آیا در میان اصحاب امام مهدی عرب وجود ندارد؟ (پرسش)

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.
↑ غیبة طوسی، ص ۴۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۸.
↑ ملاحم ابن طاووس، ص ۴۳؛ ینابیع المودة، ج ۲، ص ۴۳۵ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی(ع)، نجم الدین طبسی، ص ۱۰۱.).
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۸۵.

[1] غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷.

[2] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.

[3] غیبة طوسی، ص ۴۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۸.

[4] ملاحم ابن طاووس، ص ۴۳؛ ینابیع المودة، ج ۲، ص ۴۳۵ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی(ع)، نجم الدین طبسی، ص ۱۰۱.).

[5] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۸۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-* [[روایات]] مربوط‍‌ به شرکت [[عرب‌ها]] در [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} بر دو دسته‌اند: برخی بر عدم شرکت آنان در [[انقلاب]] [[حضرت]] دلالت دارد و تعدادی از [[روایات]]، برخی از [[شهرها]] و کشورهای [[عربی]] را نام می‌برد که از آنجا افرادی به [[پشتیبانی]] از [[حضرت]] [[قیام]] می‌کنند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "از [[عرب‌ها]] بپرهیزید؛ زیرا [[آینده]] بد و خطرناکی در پیش دارند؛ مگر نه این است که کسی از آنان همراه [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] نمی‌کند."<ref>غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷.</ref>. [[شیخ حر عاملی]] می‌گوید: شاید مراد از این سخن [[امام صادق]]{{ع}}، آغاز [[قیام]] [[حضرت]] است یا کنایه از کمی شرکت آنان دارد.
+[[روایات]] مربوط‍‌ به شرکت [[عرب‌ها]] در [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} بر دو دسته‌اند: برخی بر عدم شرکت آنان در [[انقلاب]] [[حضرت]] دلالت دارد و تعدادی از [[روایات]]، برخی از [[شهرها]] و کشورهای [[عربی]] را نام می‌برد که از آنجا افرادی به [[پشتیبانی]] از [[حضرت]] [[قیام]] می‌کنند.
-* [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "بزرگان و انسان‌های شریفی از [[سرزمین]] [[شام]] ([[سوریه]]) به [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌پیوندند و نیز کسانی که از [[قبایل]] و سرزمین‌های گوناگون اطراف [[شام]] هستند؛ آنان [[پارسایان]] [[شب]] و شیران روزند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: سی [[صد]] و سیزده نفر، به عدد [[یاران]] [[جنگ بدر]]، در میان [[رکن و مقام]] (در [[کعبه]]) با [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] می‌کنند. در میان آنان بزرگانی از [[مردم مصر]] و نیکانی از [[شام]] و نیکانی از [[مردم]] [[عراق]] به چشم می‌خورند. [[حضرت]] فرمان‌روایی خواهد کرد، آن مقدار که [[خدا]] بخواهد"<ref>غیبة طوسی، ص ۴۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۸.</ref>. نیز [[امام باقر]]{{ع}} درباره [[شهر کوفه]] می‌فرماید: "هنگامی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] کند و به [[کوفه]] بیاید، [[خداوند]] از [[پشت کوفه]] ([[نجف]]) هفتاد هزار [[انسان]] [[صدیق]] را بر می‌انگیزد. آنان از [[یاران]] و [[اصحاب]] حضرتش خواهند بود"<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۴۳؛ ینابیع المودة، ج ۲، ص ۴۳۵ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی{{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۱۰۱.).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۸۵.</ref>.
+[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "از [[عرب‌ها]] بپرهیزید؛ زیرا [[آینده]] بد و خطرناکی در پیش دارند؛ مگر نه این است که کسی از آنان همراه [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] نمی‌کند."<ref>غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷.</ref>.
+[[شیخ حر عاملی]] می‌گوید: شاید مراد از این سخن [[امام صادق]]{{ع}}، آغاز [[قیام]] [[حضرت]] است یا کنایه از کمی شرکت آنان دارد.
+[[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "بزرگان و انسان‌های شریفی از [[سرزمین]] [[شام]] ([[سوریه]]) به [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌پیوندند و نیز کسانی که از [[قبایل]] و سرزمین‌های گوناگون اطراف [[شام]] هستند؛ آنان [[پارسایان]] [[شب]] و شیران روزند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.</ref>.
+[[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: سی [[صد]] و سیزده نفر، به عدد [[یاران]] [[جنگ بدر]]، در میان [[رکن و مقام]] (در [[کعبه]]) با [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] می‌کنند. در میان آنان بزرگانی از [[مردم مصر]] و نیکانی از [[شام]] و نیکانی از [[مردم]] [[عراق]] به چشم می‌خورند. [[حضرت]] فرمان‌روایی خواهد کرد، آن مقدار که [[خدا]] بخواهد"<ref>غیبة طوسی، ص ۴۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۸.</ref>.
+نیز [[امام باقر]]{{ع}} درباره [[شهر کوفه]] می‌فرماید: "هنگامی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] کند و به [[کوفه]] بیاید، [[خداوند]] از [[پشت کوفه]] ([[نجف]]) هفتاد هزار [[انسان]] [[صدیق]] را بر می‌انگیزد. آنان از [[یاران]] و [[اصحاب]] حضرتش خواهند بود"<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۴۳؛ ینابیع المودة، ج ۲، ص ۴۳۵ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی{{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۱۰۱.).</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۸۵.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==