امام مهدی درباره جلوه‌های مهربانی خود چه فرموده‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

امام مهدی درباره جلوه‌های مهربانی خود چه فرموده‌اند؟
امام مهدی درباره جلوه‌های مهربانی خود چه فرموده‌اند؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
	v; t; e;

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۲

امام مهدی(ع) درباره جلوه‌های مهربانی خود چه فرموده‌اند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفته‌اند:

«یکی از زوایای ناشناختۀ امام عصر(ع)، مهر و محبّت آن بزرگوار به انسان‌ها و به ویژه شیعیان است. متأسفانه از گذشتۀ دور چنین بوده است که امام را تنها با شمشیر و خونریزی و قهر و انتقام معرفی کرده و چهره‌ای خشن از آن حضرت نشان داده‌اند؛ حال آنکه آن حضرت مظهر رحمت بی‌کران الهی و پدر مهربان امّت و همدمی دلسوز و همراهی خیرخواه است. بجاست پیش از هر کلامی، از زبان او و پاکانی که دربارۀ او فرموده‌اند بشنویم: در حدیث قدسی در پایانِ ذکر امامان آمده است:" وَ أُكْمِلُ‏ ذَلِكَ‏ بِابْنِهِ‏ م‏ح‏م‏د رَحْمَةً لِلْعَالَمِين‏‏ "^[۱]. و در سخنی از خود حضرت آمده است:" أَنَ‏ رَحْمَةَ رَبِّكُمْ‏ وَسِعَتْ‏ كُلَ‏ شَيْ‏ءٍ وَ أَنَا تِلْكَ‏ الرَّحْمَة‏‏ "^[۲]. و در بیان معصومان (ع) چنین توصیف شده است:" وَ أَشْفَقَ‏ عَلَيْهِمْ‏ مِنْ‏ آبَائِهِمْ‏ وَ أُمَّهَاتِهِمْ‏ ‏‏ "^[۳]؛ " أَوْسَعُكُمْ‏ كَهْفاً وَ أَكْثَرُكُمْ‏ عِلْماً وَ أَوْصَلُكُمْ‏ رَحِما"^[۴] آری، اما تجلّی رحمت خدا است که در وسعت سینۀ او، کران تا کران عشق به انسان‌ها موج می‌زند و گر قهر دارد بر گروهی اندک است که نه انسان، بلکه گرگ‌هایی انسان نمایند که زندگی بشریت را با درنده خوئی خود زشت و سیاه کرده‌اند^[۵] و روشن است که قهر با اینان، عین مِهر است با مردمان وگرنه او میر مهر است نه امیر قهر. امام زمان(ع) مربی بزرگ و معلم دلسوز انسان و پدر مهربان مردم است و در همه اوقات و لحظات صلاح حالِ ایشان را رعایت می‌کند و در عین بی‌نیازی از ایشان، بیشترین لطف و عنایت نثارشان می‌سازد؛ چنانکه خود فرمود:" لَوْ لَا مَا عِنْدَنَا مِنْ مَحَبَّةِ صَلَاحِكُمْ وَ رَحْمَتِكُمْ وَ الْإِشْفَاقِ عَلَيْكُمْ لَكُنَّا عَنْ مُخَاطَبَتِكُمْ فِي شُغُلٍ "^[۶]. بنابراین امام زمان(ع) گرچه غایب است، ولی ابر رحمتی است که پیوسته می‌بارد و کویر تفتیدۀ مردم را حیات و نشاط می‌بخشد و محروم کسی است که از این کانون مهر، مهربانی‌ها را نچشد و محبت‌ها را حس نکند. " اللَّهُم‏ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ‏ وَ رَحْمَتَهُ‏ وَ دُعَاءَهُ‏ وَ خَيْرَهُ‏ "^[۷]»^[۸].

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

↑ و تکمیل می‌کنم [سلسله امامان] را به فرزندش (م ح م د) به عنوان رحمتی برای همه جهانیان؛ کافی، ج ۱، ص ۵۲۸.
↑ همانا رحمت پروردگارتان همه چیز را فرا گرفته و من آن رحمت بیکران الهی هستم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۱.
↑ [امام] دلسوزتر است بر مردم از پدران و مادرانشان؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۱۶.
↑ حضرت مهدی(ع)] از همۀ شما، مردم را بیشتر پناه می‌دهد و از همۀ شما علمش افزون‌تر و رحمت و لطفشاز همه فراگیرتر است؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۵.
↑ و تجلّی این قهر الهی، در زمان ظهور آن مظهر عدالت است؛ یعنی آن زمان که حقوق مظلومان از ظالمان در طول تاریخ گرفته خواهد شد. بنابراین مقصود از مهر و محبّت امام نه آن است که امام، قهر و خشونت ندارد، بلکه او با دشمنان خدا و بشریّت با شدّت و قهر برخورد خواهد کرد.
↑ اگر این گونه نبود که ما دوستدار اصلاح کار شما هستیم و به شما نظر لطف و رحمت داریم؛ از توجه و التفات به شما [به دلیل کارهای ناپسندتان] احتراز می‌کردیم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸.
↑ خدایا مهربانی و رحمت و دعا و نیکی امام را به ما کرامت فرما. (مفاتیح الجنان، دعای ندبه)
↑ بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۱۲۶ - ۱۲۷.

[1] و تکمیل می‌کنم [سلسله امامان] را به فرزندش (م ح م د) به عنوان رحمتی برای همه جهانیان؛ کافی، ج ۱، ص ۵۲۸.

[2] همانا رحمت پروردگارتان همه چیز را فرا گرفته و من آن رحمت بیکران الهی هستم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۱.

[3] [امام] دلسوزتر است بر مردم از پدران و مادرانشان؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۱۶.

[4] حضرت مهدی(ع)] از همۀ شما، مردم را بیشتر پناه می‌دهد و از همۀ شما علمش افزون‌تر و رحمت و لطفشاز همه فراگیرتر است؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۵.

[5] و تجلّی این قهر الهی، در زمان ظهور آن مظهر عدالت است؛ یعنی آن زمان که حقوق مظلومان از ظالمان در طول تاریخ گرفته خواهد شد. بنابراین مقصود از مهر و محبّت امام نه آن است که امام، قهر و خشونت ندارد، بلکه او با دشمنان خدا و بشریّت با شدّت و قهر برخورد خواهد کرد.

[6] اگر این گونه نبود که ما دوستدار اصلاح کار شما هستیم و به شما نظر لطف و رحمت داریم؛ از توجه و التفات به شما [به دلیل کارهای ناپسندتان] احتراز می‌کردیم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸.

[7] خدایا مهربانی و رحمت و دعا و نیکی امام را به ما کرامت فرما. (مفاتیح الجنان، دعای ندبه)

[8] بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۱۲۶ - ۱۲۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 }}
 '''[[امام مهدی]]{{ع}} درباره جلوه‌های [[مهربانی]] خود چه فرموده‌اند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
-==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
 == پاسخ نخست ==
-[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
+[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|راست|]]
 ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
-«یکی از زوایای ناشناختۀ [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}}، مهر و [[محبّت]] آن بزرگوار به [[انسان‌ها]] و به ویژه [[شیعیان]] است. متأسفانه از گذشتۀ دور چنین بوده است که [[امام]] را تنها با [[شمشیر]] و خونریزی و [[قهر]] و [[انتقام]] معرفی کرده و چهره‌ای خشن از آن [[حضرت]] نشان داده‌اند؛ حال آنکه آن [[حضرت]] مظهر [[رحمت]] بی‌کران الهی و پدر [[مهربان]] امّت و همدمی دلسوز و [[همراهی]] خیرخواه است. بجاست پیش از هر کلامی، از زبان او و پاکانی که دربارۀ او فرموده‌اند بشنویم: در [[حدیث]] قدسی در پایانِ ذکر [[امامان]] آمده است:{{عربی|" وَ أُكْمِلُ‏ ذَلِكَ‏ بِابْنِهِ‏ م‏ح‏م‏د رَحْمَةً لِلْعَالَمِين‏‏ "}}<ref>و تکمیل می‌کنم [سلسله امامان] را به فرزندش (م ح م د) به عنوان رحمتی برای همه جهانیان؛ کافی، ج ۱، ص ۵۲۸.</ref>. و در سخنی از خود [[حضرت]] آمده است:{{عربی|" أَنَ‏ رَحْمَةَ رَبِّكُمْ‏ وَسِعَتْ‏ كُلَ‏ شَيْ‏ءٍ وَ أَنَا تِلْكَ‏ الرَّحْمَة‏‏ "}}<ref>همانا رحمت پروردگارتان همه چیز را فرا گرفته و من آن رحمت بیکران الهی هستم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۱.</ref>. و در بیان [[معصومان]] {{عم}} چنین توصیف شده است:{{عربی|" وَ أَشْفَقَ‏ عَلَيْهِمْ‏ مِنْ‏ آبَائِهِمْ‏ وَ أُمَّهَاتِهِمْ‏ ‏‏ "}}<ref>[امام] دلسوزتر است بر مردم از پدران و مادرانشان؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۱۶.</ref>؛ {{عربی|" أَوْسَعُكُمْ‏ كَهْفاً وَ أَكْثَرُكُمْ‏ عِلْماً وَ أَوْصَلُكُمْ‏ رَحِما"}}<ref>[[حضرت مهدی]]{{ع}}] از همۀ شما، مردم را بیشتر پناه می‌دهد و از همۀ شما علمش افزون‌تر و رحمت و لطفشاز همه فراگیرتر است؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۵.</ref> آری، اما تجلّی [[رحمت خدا]] است که در وسعت سینۀ او، کران تا کران [[عشق]] به [[انسان‌ها]] موج می‌زند و گر [[قهر]] دارد بر گروهی اندک است که نه [[انسان]]، بلکه گرگ‌هایی [[انسان]] نمایند که زندگی [[بشریت]] را با درنده خوئی خود زشت و سیاه کرده‌اند<ref> و تجلّی این قهر الهی، در زمان ظهور آن مظهر عدالت است؛ یعنی آن زمان که حقوق مظلومان از ظالمان در طول تاریخ گرفته خواهد شد. بنابراین مقصود از مهر و محبّت امام نه آن است که امام، قهر و خشونت ندارد، بلکه او با دشمنان خدا و بشریّت با شدّت و قهر برخورد خواهد کرد.</ref> و روشن است که [[قهر]] با اینان، عین مِهر است با مردمان وگرنه او میر مهر است نه [[امیر]] [[قهر]]. [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مربی بزرگ و معلم دلسوز [[انسان]] و پدر [[مهربان]] [[مردم]] است و در همه اوقات و لحظات [[صلاح]] حالِ ایشان را رعایت می‌کند و در عین [[بی‌نیازی]] از ایشان، بیشترین [[لطف]] و [[عنایت]] نثارشان می‌سازد؛ چنانکه خود فرمود:{{عربی|" لَوْ لَا مَا عِنْدَنَا مِنْ مَحَبَّةِ صَلَاحِكُمْ وَ رَحْمَتِكُمْ وَ الْإِشْفَاقِ عَلَيْكُمْ لَكُنَّا عَنْ مُخَاطَبَتِكُمْ فِي شُغُلٍ "}}<ref>اگر این گونه نبود که ما دوستدار اصلاح کار شما هستیم و به شما نظر لطف و رحمت داریم؛ از توجه و التفات به شما [به دلیل  کارهای ناپسندتان] احتراز می‌کردیم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸.</ref>. بنابراین [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} گرچه غایب است، ولی ابر رحمتی است که پیوسته می‌بارد و کویر تفتیدۀ [[مردم]] را حیات و [[نشاط]] می‌بخشد و محروم کسی است که از این کانون مهر، مهربانی‌ها را نچشد و محبت‌ها را [[حس]] نکند. {{عربی|" اللَّهُم‏ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ‏ وَ رَحْمَتَهُ‏ وَ دُعَاءَهُ‏ وَ خَيْرَهُ‏ "}}<ref>خدایا مهربانی و رحمت و دعا و نیکی امام را به ما کرامت فرما. (مفاتیح الجنان، دعای ندبه)</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۱۲۶ - ۱۲۷.</ref>.
+«یکی از زوایای ناشناختۀ [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}}، مهر و [[محبّت]] آن بزرگوار به [[انسان‌ها]] و به ویژه [[شیعیان]] است. متأسفانه از گذشتۀ دور چنین بوده است که [[امام]] را تنها با [[شمشیر]] و خونریزی و [[قهر]] و [[انتقام]] معرفی کرده و چهره‌ای خشن از آن [[حضرت]] نشان داده‌اند؛ حال آنکه آن [[حضرت]] مظهر [[رحمت]] بی‌کران الهی و پدر [[مهربان]] امّت و همدمی دلسوز و [[همراهی]] خیرخواه است. بجاست پیش از هر کلامی، از زبان او و پاکانی که دربارۀ او فرموده‌اند بشنویم: در [[حدیث]] قدسی در پایانِ ذکر [[امامان]] آمده است:{{عربی|" وَ أُكْمِلُ‏ ذَلِكَ‏ بِابْنِهِ‏ م‏ح‏م‏د رَحْمَةً لِلْعَالَمِين‏‏ "}}<ref>و تکمیل می‌کنم [سلسله امامان] را به فرزندش (م ح م د) به عنوان رحمتی برای همه جهانیان؛ کافی، ج ۱، ص ۵۲۸.</ref>. و در سخنی از خود [[حضرت]] آمده است:{{عربی|" أَنَ‏ رَحْمَةَ رَبِّكُمْ‏ وَسِعَتْ‏ كُلَ‏ شَيْ‏ءٍ وَ أَنَا تِلْكَ‏ الرَّحْمَة‏‏ "}}<ref>همانا رحمت پروردگارتان همه چیز را فرا گرفته و من آن رحمت بیکران الهی هستم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۱.</ref>. و در بیان [[معصومان]] {{عم}} چنین توصیف شده است:{{عربی|" وَ أَشْفَقَ‏ عَلَيْهِمْ‏ مِنْ‏ آبَائِهِمْ‏ وَ أُمَّهَاتِهِمْ‏ ‏‏ "}}<ref>[امام] دلسوزتر است بر مردم از پدران و مادرانشان؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۱۶.</ref>؛ {{عربی|" أَوْسَعُكُمْ‏ كَهْفاً وَ أَكْثَرُكُمْ‏ عِلْماً وَ أَوْصَلُكُمْ‏ رَحِما"}}<ref>[[حضرت مهدی]]{{ع}}] از همۀ شما، مردم را بیشتر پناه می‌دهد و از همۀ شما علمش افزون‌تر و رحمت و لطفشاز همه فراگیرتر است؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۵.</ref> آری، اما تجلّی [[رحمت خدا]] است که در وسعت سینۀ او، کران تا کران [[عشق]] به [[انسان‌ها]] موج می‌زند و گر [[قهر]] دارد بر گروهی اندک است که نه [[انسان]]، بلکه گرگ‌هایی [[انسان]] نمایند که زندگی [[بشریت]] را با درنده خوئی خود زشت و سیاه کرده‌اند<ref> و تجلّی این قهر الهی، در زمان ظهور آن مظهر عدالت است؛ یعنی آن زمان که حقوق مظلومان از ظالمان در طول تاریخ گرفته خواهد شد. بنابراین مقصود از مهر و محبّت امام نه آن است که امام، قهر و خشونت ندارد، بلکه او با دشمنان خدا و بشریّت با شدّت و قهر برخورد خواهد کرد.</ref> و روشن است که [[قهر]] با اینان، عین مِهر است با مردمان وگرنه او میر مهر است نه [[امیر]] [[قهر]]. [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مربی بزرگ و معلم دلسوز [[انسان]] و پدر [[مهربان]] [[مردم]] است و در همه اوقات و لحظات [[صلاح]] حالِ ایشان را رعایت می‌کند و در عین [[بی‌نیازی]] از ایشان، بیشترین [[لطف]] و [[عنایت]] نثارشان می‌سازد؛ چنانکه خود فرمود:{{عربی|" لَوْ لَا مَا عِنْدَنَا مِنْ مَحَبَّةِ صَلَاحِكُمْ وَ رَحْمَتِكُمْ وَ الْإِشْفَاقِ عَلَيْكُمْ لَكُنَّا عَنْ مُخَاطَبَتِكُمْ فِي شُغُلٍ "}}<ref>اگر این گونه نبود که ما دوستدار اصلاح کار شما هستیم و به شما نظر لطف و رحمت داریم؛ از توجه و التفات به شما [به دلیل کارهای ناپسندتان] احتراز می‌کردیم؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸.</ref>. بنابراین [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} گرچه غایب است، ولی ابر رحمتی است که پیوسته می‌بارد و کویر تفتیدۀ [[مردم]] را حیات و [[نشاط]] می‌بخشد و محروم کسی است که از این کانون مهر، مهربانی‌ها را نچشد و محبت‌ها را [[حس]] نکند. {{عربی|" اللَّهُم‏ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ‏ وَ رَحْمَتَهُ‏ وَ دُعَاءَهُ‏ وَ خَيْرَهُ‏ "}}<ref>خدایا مهربانی و رحمت و دعا و نیکی امام را به ما کرامت فرما. (مفاتیح الجنان، دعای ندبه)</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۱۲۶ - ۱۲۷.</ref>.
 {{پرسمان عصر غیبت کبری}}
@@ خط ۳۲: / خط ۳۰: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:پرسش‌]]
+[[رده:پرسش]]
 [[رده:پرسمان مهدویت]]
 [[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
 [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
 [[رده:پرسش‌های مربوط به غیبت کبری]]