رکن و مقام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگنامه' به 'خدامراد، [[فرهنگنامه') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '') |
||
| (۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"رکن" در لغت به معنای جانب و ناحیه قوی یک چیز است و "مقام" به جایگاهی که قدم در آن قرار میگیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می‌ایستد، گفته میشود<ref> | *"رکن" در لغت به معنای جانب و [[ناحیه]] قوی یک چیز است و "[[مقام]]" به جایگاهی که قدم در آن قرار میگیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می‌ایستد، گفته میشود<ref> ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷</ref>. هر یک از چهار زاویه [[کعبه]] را یک "رکن" مینامند<ref> خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲</ref>. | ||
*هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که حجر الاسود در آن هست و مقصود از مقام نیز در اینجا مقام [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} است. | * هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که [[حجر الاسود]] در آن هست و مقصود از [[مقام]] نیز در اینجا [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] {{ع}} است. | ||
*یکی از نقاط مقدس مسجد الحرام | * یکی از نقاط [[مقدس]] [[مسجد الحرام]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] {{ع}} است. این [[مقام]]، یکی از شعائر [[الهی]] است. و آنجا را بدین [[دلیل]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] {{ع}} گویند که آن [[حضرت]]، وقتی دیوارهای [[کعبه]] را بالا میبرد، سنگی [[اختیار]] کرده بر روی آن می‌‌ایستاد، تا به راحتی دیوار را بالا ببرد. همچنین در [[روایات]] آمده است: [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، روی این سنگ [[ایستاده]] و [[مردم]] را به [[حج]] فرا میخواند. گفته شده است: در این هنگام، جای پای [[حضرت]] در سنگ فرو رفت که هماکنون این اثر به چشم میخورد. | ||
*اما آنچه در بحث مهدویت مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، بین رکن و مقام است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد خداوند سبحانه و تعالی است. [[ابو حمزه ثمالی]] میگوید: [[امام سجاد]]{{ع}} به ما فرمود: "آیا میدانید کدامین قسمت از زمین | * اما آنچه در بحث [[مهدویت]] مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، بین رکن و مقام است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد [[خداوند]] سبحانه و تعالی است. [[ابو حمزه ثمالی]] میگوید: [[امام سجاد]] {{ع}} به ما فرمود: "آیا میدانید کدامین قسمت از [[زمین]] [[برترین]] مکان است؛ عرض کردیم: [[خداوند]] سبحانه و تعالی و [[پیامبر]] {{صل}} و [[فرزند]] [[پیامبر]] {{صل}} بهتر میداند. سپس فرمود: [[بهترین]] مکانها بین رکن و مقام است"<ref> {{عربی|" أَمَّا أَفْضَلُ الْبِقَاعِ مَا بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَام "}}، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳</ref>. | ||
*در روایات | * در [[روایات]] [[مهدویت]]، وقتی سخن از بین رکن و مقام به میان می‌‌آید، مربوط به یکی از موارد ذیل است: | ||
#محل [[بیعت]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "مهدی امتم میان ایشان [[امامان]] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت میکنند، میشناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز میدانم"<ref> {{عربی| | # محل [[بیعت]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "[[مهدی]] امتم میان ایشان [[امامان]] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت میکنند، میشناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز میدانم"<ref> {{عربی|"مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَعْرِفُ مَنْ يُبَايِعُهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ أَعْرِفُ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ وَ قَبَائِلِهِمْ "}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷</ref>. در برخی آثار [[اهل سنت]] نیز بین رکن و مقام [[جایگاه]] [[بیعت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} با یارانش گفته شده است<ref> ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱</ref>. | ||
#محل کشته شدن [[نفس زکیه]] و رخداد یکی از نشانه‌های حتمی ظهور. [[امام باقر]]{{ع}} پس از بیان پارهای از نشانه‌های | # محل کشته شدن [[نفس زکیه]] و رخداد یکی از نشانه‌های حتمی [[ظهور]]. [[امام باقر]] {{ع}} پس از بیان پارهای از نشانه‌های [[ظهور]]، در ادامه فرمود: " و [[جوانی]] از [[آل محمد]] که نامش [[محمد بن حسن]]- یا [[نفس زکیه]]- است، بین رکن و مقام کشته شود"<ref> {{عربی|" وَ قُتِلَ غُلَامٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ "}}، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۴۶ - ۲۴۸.</ref>. | ||
==رکن و مقام در موعودنامه== | == رکن و [[مقام]] در موعودنامه == | ||
*میان رکن و مقام، مکانی مقدس و ممتاز در [[مسجد الحرام]] است، یعنی میان رکن حجر الاسود از کعبه و مقام ابراهیم {{ع}}. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "بین رکن و مقام قبر هفتاد [[پیامبر]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.</ref>. و [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "بین رکن و مقام، افضل بقاع روی زمین است"<ref>بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.</ref>. در حدیثی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: "گویا قائم را میبینم که روز [[عاشورا]]، روز شنبه، بین رکن و مقام ایستاده و | * میان رکن و مقام، مکانی [[مقدس]] و ممتاز در [[مسجد الحرام]] است، یعنی میان رکن [[حجر الاسود]] از [[کعبه]] و [[مقام ابراهیم]] {{ع}}. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "بین رکن و مقام [[قبر]] هفتاد [[پیامبر]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.</ref>. و [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "بین رکن و مقام، [[افضل]] بقاع روی [[زمین]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: "گویا [[قائم]] را میبینم که روز [[عاشورا]]، روز شنبه، بین رکن و مقام [[ایستاده]] و [[جبرئیل]]، پیش روی او ندا میکند"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>. | ||
*در [[روایات]] تصریح شده که نفس | * در [[روایات]] تصریح شده که [[نفس زکیه]]، بین رکن و مقام کشته میشود<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.</ref>، و [[یاران]] [[حضرت]] در میان رکن و مقام با او [[بیعت]] میکنند<ref>الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[[صاحب الامر]]] در میان رکن و مقام می‌ایستد، آن‌گاه بانگ برمی‌آورد: ای [[فرماندهان]] من! ای [[نزدیکان]] من! ... به سوی من بشتابید و به [[فرمان]] من گردن نهید..." <ref>غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.</ref>. در [[روایت]] دیگری آمده که [[حضرت]] در میان رکن و مقام از [[مردم]] برای امری تازه، کتابی تازه و [[حکومت]] آسمانی تازه، [[بیعت]] میگیرد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>. و از [[نشانه‌های ظهور]]، [[کشته شدن نفس زکیه]] در میان رکن و مقام ذکر شده است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۷.</ref>. | ||
== | == رکن و مقام در فرهنگنامه آخرالزمان == | ||
* [[ | * رکن ظلعی از [[کعبه]] است که سنگ حجرالاسود در آن [[نصب]] است و [[مقام ابراهیم]] سنگی است که [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} بر روی آن می‌‌ایستاد و دیوار خانه [[کعبه]] را می‌‌ساخت. نقش پای [[مبارک]] [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} بر این سنگ نقش بسته است، و اکنون این سنگ در پنجره‌ای در [[مسجدالحرام]] [[نصب]] است. | ||
* [[ | * [[ام‌سلمه]] از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] میکند: [[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران قائم]] {{ع}} در میان رکن و مقام با [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[بیعت]] خواهند کرد...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۳۶. </ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: گویا میبینم که [[حضرت مهدی]] {{ع}} میان رکن و مقام با [[مردم]] [[بیعت]] میکند و از آنان بر [[کتاب جدید]] [[میثاق]] میگیرد و این بر [[عرب]] بسیار ناگوار می‌‌آید<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۶۳. </ref>. در [[حدیث]] دیگری [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: (در آن روز) [[حضرت مهدی]] {{ع}} در پشت [[مقام ابراهیم]] است و به نام او ندایی بلند میشود، ([[یاران]] او) نزد ایشان می‌‌آیند و می‌‌گویند: چه [[انتظار]] داری؟ سپس دست ایشان را می‌‌گیرند با او [[بیعت]] میکنند<ref>همان.</ref>. [[امام عسکری]] {{ع}} به [[فرزند]] خویش می‌‌فرماید: فرزندم... گویا تو را در میان رکن و مقام میبینم که در حرکت هستی و پرچم‌های زرد و سفیدی بر فراز سرت به اهتزاز است و گروهی دست به سویت دراز میکنند تا با تو [[بیعت]] کنند<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۵.</ref>. | ||
* [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: گویا با چشم خویش میبینم که [[حضرت قائم]] {{ع}} با پای برهنه در سرزمین "[[ذی‌طوی]]" [[ایستاده]] و مانند [[حضرت موسی]] {{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵. </ref>. در [[حدیثی]] [[امام باقر]] {{ع}} به سوی سرزمین "[[ذی‌طوی]]" اشاره می‌‌نماید و می‌‌فرماید:.. در این سرزمین [[چهل]] نفر از [[یاران حضرت قائم]] {{ع}} جمع می‌‌شوند و یک شب [[قبل از ظهور]] [[حضرت]] برخی از آنان [[خدمت]] ایشان رسیده و فردا [[امام زمان]] {{ع}} در کنار [[حجر اسماعیل]] [[خدا]] را به [[حق]] خویش قسم می‌دهد (که [[وعده]] ظهورش را محقق فرماید)...<ref>غیبت نعمانی: ص ۱۸۲. </ref>. [[مقام ابراهیم]] در اصل در کنار [[کعبه]] بوده است ولی در زمان [[جاهلیت]] آن را تغییر دادند. [[رسول خدا]] {{صل}} پس از [[بعثت]] خود آن را به جای اصلی برگرداند. اما پس از [[رحلت]] ایشان دوباره [[مقام ابراهیم]] جابه‌جا شد و مانند زمان [[جاهلیت]] قرار گرفت. این یکی از بدعت‌هایی بود که در [[اسلام]] اتفاق افتاد و [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از [[قیام]] این [[بدعت]] را [[اصلاح]] خواهد نمود. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، [[مسجد الحرام]] را خراب نموده و مانند بنای اولیّه خواهد ساخت و [[مقام ابراهیم]] را به [[جایگاه]] صحیح خود قرار خواهد داد<ref>وافی: ج ۲، ص ۱۱۳. </ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۸.</ref>. | |||
== پرسش مستقیم == | |||
* [[قتل نفس زکیه در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)]] | |||
{{پرسمان نفس زکیه}} | |||
{{ | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']] | |||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]. | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:رکن و مقام]] | [[رده:رکن و مقام]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]] | |||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۲
مقدمه
- "رکن" در لغت به معنای جانب و ناحیه قوی یک چیز است و "مقام" به جایگاهی که قدم در آن قرار میگیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می‌ایستد، گفته میشود[۱]. هر یک از چهار زاویه کعبه را یک "رکن" مینامند[۲].
- هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که حجر الاسود در آن هست و مقصود از مقام نیز در اینجا مقام ابراهیم (ع) است.
- یکی از نقاط مقدس مسجد الحرام مقام ابراهیم (ع) است. این مقام، یکی از شعائر الهی است. و آنجا را بدین دلیل مقام ابراهیم (ع) گویند که آن حضرت، وقتی دیوارهای کعبه را بالا میبرد، سنگی اختیار کرده بر روی آن می‌‌ایستاد، تا به راحتی دیوار را بالا ببرد. همچنین در روایات آمده است: حضرت ابراهیم (ع)، روی این سنگ ایستاده و مردم را به حج فرا میخواند. گفته شده است: در این هنگام، جای پای حضرت در سنگ فرو رفت که هماکنون این اثر به چشم میخورد.
- اما آنچه در بحث مهدویت مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، بین رکن و مقام است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد خداوند سبحانه و تعالی است. ابو حمزه ثمالی میگوید: امام سجاد (ع) به ما فرمود: "آیا میدانید کدامین قسمت از زمین برترین مکان است؛ عرض کردیم: خداوند سبحانه و تعالی و پیامبر (ص) و فرزند پیامبر (ص) بهتر میداند. سپس فرمود: بهترین مکانها بین رکن و مقام است"[۳].
- در روایات مهدویت، وقتی سخن از بین رکن و مقام به میان می‌‌آید، مربوط به یکی از موارد ذیل است:
- محل بیعت با حضرت مهدی (ع) پیامبر اکرم (ص) فرمود: "مهدی امتم میان ایشان [[امامان]] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت میکنند، میشناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز میدانم"[۴]. در برخی آثار اهل سنت نیز بین رکن و مقام جایگاه بیعت حضرت مهدی (ع) با یارانش گفته شده است[۵].
- محل کشته شدن نفس زکیه و رخداد یکی از نشانه‌های حتمی ظهور. امام باقر (ع) پس از بیان پارهای از نشانه‌های ظهور، در ادامه فرمود: " و جوانی از آل محمد که نامش محمد بن حسن- یا نفس زکیه- است، بین رکن و مقام کشته شود"[۶][۷].
رکن و مقام در موعودنامه
- میان رکن و مقام، مکانی مقدس و ممتاز در مسجد الحرام است، یعنی میان رکن حجر الاسود از کعبه و مقام ابراهیم (ع). رسول خدا (ص) فرمود: "بین رکن و مقام قبر هفتاد پیامبر است"[۸]. و امام سجاد (ع) فرمود: "بین رکن و مقام، افضل بقاع روی زمین است"[۹]. در حدیثی از امام باقر (ع) آمده است: "گویا قائم را میبینم که روز عاشورا، روز شنبه، بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل، پیش روی او ندا میکند"[۱۰].
- در روایات تصریح شده که نفس زکیه، بین رکن و مقام کشته میشود[۱۱]، و یاران حضرت در میان رکن و مقام با او بیعت میکنند[۱۲]. امام صادق (ع) فرمود: [[[صاحب الامر]]] در میان رکن و مقام می‌ایستد، آن‌گاه بانگ برمی‌آورد: ای فرماندهان من! ای نزدیکان من! ... به سوی من بشتابید و به فرمان من گردن نهید..." [۱۳]. در روایت دیگری آمده که حضرت در میان رکن و مقام از مردم برای امری تازه، کتابی تازه و حکومت آسمانی تازه، بیعت میگیرد"[۱۴]. و از نشانه‌های ظهور، کشته شدن نفس زکیه در میان رکن و مقام ذکر شده است[۱۵][۱۶].
رکن و مقام در فرهنگنامه آخرالزمان
- رکن ظلعی از کعبه است که سنگ حجرالاسود در آن نصب است و مقام ابراهیم سنگی است که حضرت ابراهیم (ع) بر روی آن می‌‌ایستاد و دیوار خانه کعبه را می‌‌ساخت. نقش پای مبارک حضرت ابراهیم (ع) بر این سنگ نقش بسته است، و اکنون این سنگ در پنجره‌ای در مسجدالحرام نصب است.
- ام‌سلمه از رسول خدا (ص) نقل میکند: سیصد و سیزده نفر یاران قائم (ع) در میان رکن و مقام با حضرت مهدی (ع) بیعت خواهند کرد...[۱۷]. امام صادق (ع) فرمودند: گویا میبینم که حضرت مهدی (ع) میان رکن و مقام با مردم بیعت میکند و از آنان بر کتاب جدید میثاق میگیرد و این بر عرب بسیار ناگوار می‌‌آید[۱۸]. در حدیث دیگری امام صادق (ع) فرمودند: (در آن روز) حضرت مهدی (ع) در پشت مقام ابراهیم است و به نام او ندایی بلند میشود، (یاران او) نزد ایشان می‌‌آیند و می‌‌گویند: چه انتظار داری؟ سپس دست ایشان را می‌‌گیرند با او بیعت میکنند[۱۹]. امام عسکری (ع) به فرزند خویش می‌‌فرماید: فرزندم... گویا تو را در میان رکن و مقام میبینم که در حرکت هستی و پرچم‌های زرد و سفیدی بر فراز سرت به اهتزاز است و گروهی دست به سویت دراز میکنند تا با تو بیعت کنند[۲۰].
- امام صادق (ع) فرمود: گویا با چشم خویش میبینم که حضرت قائم (ع) با پای برهنه در سرزمین "ذی‌طوی" ایستاده و مانند حضرت موسی (ع) نگران و منتظر است که به مقام ابراهیم بیاید و دعوت خود را اعلام نماید[۲۱]. در حدیثی امام باقر (ع) به سوی سرزمین "ذی‌طوی" اشاره می‌‌نماید و می‌‌فرماید:.. در این سرزمین چهل نفر از یاران حضرت قائم (ع) جمع می‌‌شوند و یک شب قبل از ظهور حضرت برخی از آنان خدمت ایشان رسیده و فردا امام زمان (ع) در کنار حجر اسماعیل خدا را به حق خویش قسم می‌دهد (که وعده ظهورش را محقق فرماید)...[۲۲]. مقام ابراهیم در اصل در کنار کعبه بوده است ولی در زمان جاهلیت آن را تغییر دادند. رسول خدا (ص) پس از بعثت خود آن را به جای اصلی برگرداند. اما پس از رحلت ایشان دوباره مقام ابراهیم جابه‌جا شد و مانند زمان جاهلیت قرار گرفت. این یکی از بدعت‌هایی بود که در اسلام اتفاق افتاد و حضرت مهدی (ع) پس از قیام این بدعت را اصلاح خواهد نمود. امام صادق (ع) فرمود: زمانی که حضرت قائم (ع) قیام کند، مسجد الحرام را خراب نموده و مانند بنای اولیّه خواهد ساخت و مقام ابراهیم را به جایگاه صحیح خود قرار خواهد داد[۲۳][۲۴].
پرسش مستقیم
- آیا قتل نفس زکیه از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
- آیا قتل محمد پسر عموی نفس زکیه از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
- نفس زکیه که قتلش از نشانه‌های حتمی ظهور است کیست؟ (پرسش)
- معنای نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- منظور از قتل نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- آیا ماجرای قتل نفس زکیه اتفاق افتاده است؟ (پرسش)
- اهداف نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- قتل نفس زکیه در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)
- آیا برخی نفس زکیه را مهدی موعود نامیده‌اند؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷
- ↑ خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲
- ↑ " أَمَّا أَفْضَلُ الْبِقَاعِ مَا بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَام "، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳
- ↑ "مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَعْرِفُ مَنْ يُبَايِعُهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ أَعْرِفُ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ وَ قَبَائِلِهِمْ "، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷
- ↑ ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱
- ↑ " وَ قُتِلَ غُلَامٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ "، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۴۶ - ۲۴۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.
- ↑ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
- ↑ الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.
- ↑ الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.
- ↑ غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.
- ↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۷.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۳۶.
- ↑ غیبت نعمانی: ص ۲۶۳.
- ↑ همان.
- ↑ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۵.
- ↑ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵.
- ↑ غیبت نعمانی: ص ۱۸۲.
- ↑ وافی: ج ۲، ص ۱۱۳.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۱۸.