سوره بروج در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سوره بروج | |||
| عنوان مدخل = سوره بروج | |||
| مداخل مرتبط = [[سوره بروج در علوم قرآنی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[سوره بروج]] بیست و هفتمین [[سوره]] در | [[سوره بروج]] بیست و هفتمین [[سوره]] در ترتیب نزول و هشتاد و پنجمین در ترتیب [[مصحف]] است <ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ المعجم الاحصائی، ج ۱، ص۳۰۹. </ref> و بعد از [[سوره شمس]] و قبل از [[سوره تین]] نازل شده است. <ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ التمهید، ج ۱، ص۱۳۶؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱. </ref> زرکشی [[نزول]] آن را پس از [[سوره عادیات]] می‌داند. <ref>البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص۲۸۰. </ref> | ||
این سوره دارای ۲۲ [[آیه]] و ۱۰۹ کلمه است <ref>روض‌الجنان، ج ۲۰، ص۲۰۷؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲؛ التحریر والتنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶. </ref> و به [[اتفاق]] [[مفسران]]، [[مکی]]<ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ المعجم الاحصائی، ج ۱، ص۳۰۹. </ref> و در فاصله میان [[هجرت]] [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[معراج]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} نازل شده است. <ref>الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱. </ref> این سوره از مجموعه سوره‌های مفصَّل (سوره‌های کوتاه آخر [[قرآن]]) <ref>ر. ک: البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص۳۴۲. </ref> است و با سه [[سوره انفطار]]؛ [[سوره انشقاق]] و [[سوره طارق]] به سُور «سماوات» معروف و با [[سوگند]] آغاز شده است. | این سوره دارای ۲۲ [[آیه]] و ۱۰۹ کلمه است <ref>روض‌الجنان، ج ۲۰، ص۲۰۷؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲؛ التحریر والتنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶. </ref> و به [[اتفاق]] [[مفسران]]، [[مکی]]<ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ المعجم الاحصائی، ج ۱، ص۳۰۹. </ref> و در فاصله میان [[هجرت]] [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[معراج]] [[پیامبراکرم]] {{صل}} نازل شده است. <ref>الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱. </ref> این سوره از مجموعه سوره‌های مفصَّل (سوره‌های کوتاه آخر [[قرآن]]) <ref>ر. ک: البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص۳۴۲. </ref> است و با سه [[سوره انفطار]]؛ [[سوره انشقاق]] و [[سوره طارق]] به سُور «سماوات» معروف و با [[سوگند]] آغاز شده است. | ||
نام سوره از آیه {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}}<ref>«سوگند به آسمان که باروها دارد» سوره بروج، آیه ۱.</ref> گرفته شده است. <ref>جامع البیان، مج ۱۵، ج ۳۰، ص۱۵۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۹، ص۱۸۷؛ دانشنامه قرآن، ج ۲، ص۱۲۶۳. </ref> بروج جمع [[برج]] است و به مجموعه ستارگانِ درخشان و [[نورانی]] گفته می‌شود و به جهت [[ظهور]] و آشکار بودنشان که معنای اصلی برج است بروج نامیده می‌شوند؛<ref>مفردات، ص۱۱۵، «برج»؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲ ـ ۱۵۳؛ قاموس قرآن، ج ۱، ص۱۷۴. </ref> اما در برخی [[روایات]] از این سوره به {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}} و {{متن قرآن|السَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}} یاد شده است. <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱؛ التحریر و التنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶. </ref> | نام سوره از آیه {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}}<ref>«سوگند به آسمان که باروها دارد» سوره بروج، آیه ۱.</ref> گرفته شده است. <ref>جامع البیان، مج ۱۵، ج ۳۰، ص۱۵۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۹، ص۱۸۷؛ دانشنامه قرآن، ج ۲، ص۱۲۶۳. </ref> بروج جمع [[برج]] است و به مجموعه ستارگانِ درخشان و [[نورانی]] گفته می‌شود و به جهت [[ظهور]] و آشکار بودنشان که معنای اصلی برج است بروج نامیده می‌شوند؛<ref>مفردات، ص۱۱۵، «برج»؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲ ـ ۱۵۳؛ قاموس قرآن، ج ۱، ص۱۷۴. </ref> اما در برخی [[روایات]] از این سوره به {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}} و {{متن قرآن|السَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ}} یاد شده است. <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱؛ التحریر و التنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶. </ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۵: | ||
سوره بروج در شرایطی نازل شده است که [[مشرکان]] [[مکه]] [[مؤمنان]] را برای بازگشتن از ایمانشان، با انواع شکنجه‌های [[روحی]] و جسمی به شدت می‌آزردند.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | سوره بروج در شرایطی نازل شده است که [[مشرکان]] [[مکه]] [[مؤمنان]] را برای بازگشتن از ایمانشان، با انواع شکنجه‌های [[روحی]] و جسمی به شدت می‌آزردند.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | ||
==غرض و محتوای [[سوره]]== | == غرض و محتوای [[سوره]] == | ||
با توجه به فضای [[نزول]] و محتوای سوره به نظر می‌رسد [[هدف]] اصلی سوره [[آرامش]] دادن به [[پیامبر]]{{صل}} و تقویت [[روحیه]] [[مؤمنان]] و تشویقِ آنان به [[پایداری]] در برابر شکنجه‌های [[مشرکان]] بوده است. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۳۱، ص۱۱۴؛ نمونه، ج ۲۶، ص۳۲۴؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱. </ref> این سوره برای توجه دادن [[انسان‌ها]] به [[عظمت]] [[پروردگار]] و زمینه‌سازی برای مطالب بعدی با [[سوگند]] به [[آسمان]] دارای [[ستارگان]]، [[روز قیامت]] و [[شاهد]] و مشهود ([[گواه]] و [[گواهی]] شده) آغاز می‌شود. سپس برای تسلّی دادن به پیامبر{{صل}} و یارانش که به سبب [[ایمان به خداوند]]، به دست مشرکان به شدت [[شکنجه]] می‌شدند، داستان [[اصحاب اخدود|اصحاب اُخدود]] را بیان می‌کند. بر پایه یک نظر ([[روایت]]) [[اصحاب اخدود]] گروهی از [[یهودیان]] بودند که [[مسیحیان]] [[مؤمن]] را فقط به سبب ایمانشان به [[خداوند]] در گودالهایی از [[آتش]] می‌سوزاندند تا از ایمانشان دست بردارند. <ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص۳۵ ـ ۳۶؛ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۷۰۹. </ref> | با توجه به فضای [[نزول]] و محتوای سوره به نظر می‌رسد [[هدف]] اصلی سوره [[آرامش]] دادن به [[پیامبر]] {{صل}} و تقویت [[روحیه]] [[مؤمنان]] و تشویقِ آنان به [[پایداری]] در برابر شکنجه‌های [[مشرکان]] بوده است. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۳۱، ص۱۱۴؛ نمونه، ج ۲۶، ص۳۲۴؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱. </ref> این سوره برای توجه دادن [[انسان‌ها]] به [[عظمت]] [[پروردگار]] و زمینه‌سازی برای مطالب بعدی با [[سوگند]] به [[آسمان]] دارای [[ستارگان]]، [[روز قیامت]] و [[شاهد]] و مشهود ([[گواه]] و [[گواهی]] شده) آغاز می‌شود. سپس برای تسلّی دادن به پیامبر {{صل}} و یارانش که به سبب [[ایمان به خداوند]]، به دست مشرکان به شدت [[شکنجه]] می‌شدند، داستان [[اصحاب اخدود|اصحاب اُخدود]] را بیان می‌کند. بر پایه یک نظر ([[روایت]]) [[اصحاب اخدود]] گروهی از [[یهودیان]] بودند که [[مسیحیان]] [[مؤمن]] را فقط به سبب ایمانشان به [[خداوند]] در گودالهایی از [[آتش]] می‌سوزاندند تا از ایمانشان دست بردارند. <ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص۳۵ ـ ۳۶؛ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۷۰۹. </ref> | ||
در [[آیات]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ }}<ref>«به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۲.</ref> آتش سوزان [[دوزخ]] را جزای کسانی می‌داند که مردان و [[زنان]] مؤمن را شکنجه دادند و [[توبه]] نکردند و به کسانی که [[ایمان]] آورده، کارهای [[شایسته]] انجام دادند [[بشارت]] می‌دهد که [[پاداش]] آنها باغهای بهشتی است که نهرها زیر درختانش جاری است و تأکید می‌کند که [[انتقام الهی]] از [[ستمگران]] سخت خواهد بود. | در [[آیات]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ }}<ref>«به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۲.</ref> آتش سوزان [[دوزخ]] را جزای کسانی می‌داند که مردان و [[زنان]] مؤمن را شکنجه دادند و [[توبه]] نکردند و به کسانی که [[ایمان]] آورده، کارهای [[شایسته]] انجام دادند [[بشارت]] می‌دهد که [[پاداش]] آنها باغهای بهشتی است که نهرها زیر درختانش جاری است و تأکید می‌کند که [[انتقام الهی]] از [[ستمگران]] سخت خواهد بود. | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۲: | ||
آیات {{متن قرآن| إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ }}<ref>«اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد» سوره بروج، آیه ۱۳-۱۶.</ref> برای [[نفی]] هرگونه تردیدی درباره وقوع [[قیامت]] می‌فرماید: خداوند است که [[آفرینش]] را آغاز کرده و نیز هموست که آن را باز می‌گرداند. سپس ۵ صفت از اوصاف خداوند را بیان می‌کند. <ref>نمونه، ج ۲۶، ص۳۴۷. </ref> | آیات {{متن قرآن| إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ }}<ref>«اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد» سوره بروج، آیه ۱۳-۱۶.</ref> برای [[نفی]] هرگونه تردیدی درباره وقوع [[قیامت]] می‌فرماید: خداوند است که [[آفرینش]] را آغاز کرده و نیز هموست که آن را باز می‌گرداند. سپس ۵ صفت از اوصاف خداوند را بیان می‌کند. <ref>نمونه، ج ۲۶، ص۳۴۷. </ref> | ||
[[آیات]] {{متن قرآن|هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ }}<ref>«آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟ بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است» سوره بروج، آیه ۱۷-۲۰.</ref> برای تسلّی پیامبر{{صل}} و [[عبرت‌گیری]] مشرکان [[مکه]]، به داستان [[فرعون]] و [[ثمود]] اشاره می‌کند که با وجود [[قدرت]] فراوان در برابر [[فرمان]] [[عذاب الهی]] به زانو در آمدند و نابود شدند و به [[مشرکان]] هشدار می‌دهد که [[خداوند]] بر آنها احاطه دارد. در [[آیات]] پایانی [[سوره]] به [[عظمت]] [[قرآن مجید]] اشاره می‌کند.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | [[آیات]] {{متن قرآن|هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ }}<ref>«آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟ بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است» سوره بروج، آیه ۱۷-۲۰.</ref> برای تسلّی پیامبر {{صل}} و [[عبرت‌گیری]] مشرکان [[مکه]]، به داستان [[فرعون]] و [[ثمود]] اشاره می‌کند که با وجود [[قدرت]] فراوان در برابر [[فرمان]] [[عذاب الهی]] به زانو در آمدند و نابود شدند و به [[مشرکان]] هشدار می‌دهد که [[خداوند]] بر آنها احاطه دارد. در [[آیات]] پایانی [[سوره]] به [[عظمت]] [[قرآن مجید]] اشاره می‌کند.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | ||
==[[فضیلت]] [[سوره]]== | == [[فضیلت]] [[سوره]] == | ||
درباره فضیلت سوره بروج نقل است که [[پیامبر]]{{صل}} آن را در [[نماز]] عشا می‌خواندند <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> و به [[مسلمانان]] [[فرمان]] می‌دادند تا ۴ سوره سماوات را که بروج نیز از آنهاست در نماز عشا بخوانند. <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> | درباره فضیلت سوره بروج نقل است که [[پیامبر]] {{صل}} آن را در [[نماز]] عشا می‌خواندند <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> و به [[مسلمانان]] [[فرمان]] می‌دادند تا ۴ سوره سماوات را که بروج نیز از آنهاست در نماز عشا بخوانند. <ref>تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> | ||
[[جابر بن سمره]] می‌گوید: آن [[حضرت]] [[سوره بروج]] و [[سوره طارق]] را در [[نماز ظهر]] و عصر می‌خواندند. <ref>الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> | [[جابر بن سمره]] می‌گوید: آن [[حضرت]] [[سوره بروج]] و [[سوره طارق]] را در [[نماز ظهر]] و عصر می‌خواندند. <ref>الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱. </ref> | ||
از [[امام صادق]]{{ع}} منقول است که بروج سوره [[پیامبران]] است و هرکس آن را در نمازهای [[واجب]] بخواند با پیامبران و [[رسولان]] و شایستگان [[محشور]] می‌شود<ref>ثواب الاعمال، ص۲۶۲؛ الاختصاص، ص۲۲۴؛ بحارالانوار، ج ۸۹، ص۳۲۱. </ref>.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | از [[امام صادق]] {{ع}} منقول است که بروج سوره [[پیامبران]] است و هرکس آن را در نمازهای [[واجب]] بخواند با پیامبران و [[رسولان]] و شایستگان [[محشور]] می‌شود<ref>ثواب الاعمال، ص۲۶۲؛ الاختصاص، ص۲۲۴؛ بحارالانوار، ج ۸۹، ص۳۲۱. </ref>.<ref>[[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref> | ||
==سوره بروج در دانشنامه معاصر قرآن کریم== | == سوره بروج در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | ||
هشتاد و پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] و بیست و هفتمین آن بر اساس [[ترتیب نزول]] و نازل شده در [[مکه]]. | هشتاد و پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] و بیست و هفتمین آن بر اساس [[ترتیب نزول]] و نازل شده در [[مکه]]. | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۸: | ||
در [[آیات]] {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ}}<ref>«سوگند به آسمان که باروها دارد و به روزی که آن را وعده کرده‌اند و به گواهی‌دهنده و آنچه گواهی دهد (که از ستمکاران انتقام می‌کشیم)» سوره بروج، آیه ۱-۳.</ref> به چهار موضوع مهم سوگند یاد شده است. این سوره با سوگند به [[آسمان]] و [[روز قیامت]] و به همه بینندگان آن [[روز]] و به خود آن روز که مشهود همه واقع می‌شود و تأکید بر وقوع آن به عنوان روز [[موعود]] آغاز می‌شود و با بیان سرگذشت [[اصحاب اخدود]] که [[مؤمنان]] را می‌آزردند و خود هلاک شدند و اشاره به [[سرنوشت]] سعادت‌آمیز مؤمنان و [[پاداش]] آنان در [[روز جزا]]، ذکر صفات و [[افعال خداوند]]، شمه‌ای از داستان [[فرعون]] و [[ثمود]]، اشاره به [[علم خدا]] و [[احاطه علمی]] او نسبت به [[اعمال]] و حرکات و نیات [[انسان‌ها]] و با بیان [[عظمت]] قرآن، اصالت و اعتبار آن، پایان می‌پذیرد. | در [[آیات]] {{متن قرآن|وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ}}<ref>«سوگند به آسمان که باروها دارد و به روزی که آن را وعده کرده‌اند و به گواهی‌دهنده و آنچه گواهی دهد (که از ستمکاران انتقام می‌کشیم)» سوره بروج، آیه ۱-۳.</ref> به چهار موضوع مهم سوگند یاد شده است. این سوره با سوگند به [[آسمان]] و [[روز قیامت]] و به همه بینندگان آن [[روز]] و به خود آن روز که مشهود همه واقع می‌شود و تأکید بر وقوع آن به عنوان روز [[موعود]] آغاز می‌شود و با بیان سرگذشت [[اصحاب اخدود]] که [[مؤمنان]] را می‌آزردند و خود هلاک شدند و اشاره به [[سرنوشت]] سعادت‌آمیز مؤمنان و [[پاداش]] آنان در [[روز جزا]]، ذکر صفات و [[افعال خداوند]]، شمه‌ای از داستان [[فرعون]] و [[ثمود]]، اشاره به [[علم خدا]] و [[احاطه علمی]] او نسبت به [[اعمال]] و حرکات و نیات [[انسان‌ها]] و با بیان [[عظمت]] قرآن، اصالت و اعتبار آن، پایان می‌پذیرد. | ||
این سوره مشتمل بر [[انذار]] و [[بشارت]] است و در آن به [[سختی]] کسانی را انذار کرده که مردان و [[زنان]] [[مسلمان]] را به [[جرم]] این که به [[خدا]] [[ایمان]] آورده‌اند [[شکنجه]] می‌کنند، نظیر [[مشرکین]] مکه که با گروندگان به [[رسول خدا]]{{صل}} چنین می‌کردند، آنان را شکنجه می‌کردند تا از [[دین اسلام]] به [[شرک]] سابق خود برگردند، بعضی از این [[مسلمانان]] [[صبر]] می‌کردند و برنمی‌گشتند گرچه زیر [[شکنجه]] کشته شدند و بعضی برگشته و [[مرتد]] می‌شدند و اینها افرادی بودند که [[ایمانی]] [[ضعیف]] داشتند هم چنان که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ}}<ref>«و برخی از مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خداوند ایمان آورده‌ایم آنگاه چون در راه خداوند، آزاری ببینند گزند مردم را همچون عذاب خداوند می‌انگارند» سوره عنکبوت، آیه ۱۰.</ref>، {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ}}<ref>«و از مردم کسی است که خداوند را با دو دلی می‌پرستد، اگر خیری به او رسد بدان دل استوار می‌دارد و اگر بلایی بدو رسد دگرگون می‌شود؛ در این جهان و در جهان واپسین زیان دیده است؛ این همان زیان آشکار است» سوره حج، آیه ۱۱.</ref> به وضع آنان اشاره می‌کند. [[خدای سبحان]]، در این [[آیات]] قبل از بیان این مطالب، اشاره‌ای به «[[اصحاب اخدود]]» می‌کند و این خود [[تشویق]] [[مؤمنین]] به صبر در راه [[خدای تعالی]] است، دنبال این داستان اشاره‌ای هم به سرگذشت [[لشکریان]] [[فرعون]] و [[ثمود]] دارد و این مایه دلخوشی [[رسول خدا]]{{صل}} و [[وعده]] [[نصرت]] به آن جناب و [[تهدید]] [[مشرکین]] است<ref>المیزان.</ref>. | این سوره مشتمل بر [[انذار]] و [[بشارت]] است و در آن به [[سختی]] کسانی را انذار کرده که مردان و [[زنان]] [[مسلمان]] را به [[جرم]] این که به [[خدا]] [[ایمان]] آورده‌اند [[شکنجه]] می‌کنند، نظیر [[مشرکین]] مکه که با گروندگان به [[رسول خدا]] {{صل}} چنین می‌کردند، آنان را شکنجه می‌کردند تا از [[دین اسلام]] به [[شرک]] سابق خود برگردند، بعضی از این [[مسلمانان]] [[صبر]] می‌کردند و برنمی‌گشتند گرچه زیر [[شکنجه]] کشته شدند و بعضی برگشته و [[مرتد]] می‌شدند و اینها افرادی بودند که [[ایمانی]] [[ضعیف]] داشتند هم چنان که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ}}<ref>«و برخی از مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خداوند ایمان آورده‌ایم آنگاه چون در راه خداوند، آزاری ببینند گزند مردم را همچون عذاب خداوند می‌انگارند» سوره عنکبوت، آیه ۱۰.</ref>، {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ}}<ref>«و از مردم کسی است که خداوند را با دو دلی می‌پرستد، اگر خیری به او رسد بدان دل استوار می‌دارد و اگر بلایی بدو رسد دگرگون می‌شود؛ در این جهان و در جهان واپسین زیان دیده است؛ این همان زیان آشکار است» سوره حج، آیه ۱۱.</ref> به وضع آنان اشاره می‌کند. [[خدای سبحان]]، در این [[آیات]] قبل از بیان این مطالب، اشاره‌ای به «[[اصحاب اخدود]]» می‌کند و این خود [[تشویق]] [[مؤمنین]] به صبر در راه [[خدای تعالی]] است، دنبال این داستان اشاره‌ای هم به سرگذشت [[لشکریان]] [[فرعون]] و [[ثمود]] دارد و این مایه دلخوشی [[رسول خدا]] {{صل}} و [[وعده]] [[نصرت]] به آن جناب و [[تهدید]] [[مشرکین]] است<ref>المیزان.</ref>. | ||
==ساختار== | == ساختار == | ||
از جهت ساختاری این [[سوره]] از سه بخش تشکیل شده است: | از جهت ساختاری این [[سوره]] از سه بخش تشکیل شده است: | ||
بخش اول: آیات {{متن قرآن|وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ قُتِلَ أَصْحَابُ الأُخْدُودِ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ | بخش اول: آیات {{متن قرآن|وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ قُتِلَ أَصْحَابُ الأُخْدُودِ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ }}<ref>«سوگند به آسمان که باروها دارد، و به روزی که آن را وعده کرده‌اند، و به گواهی‌دهنده و آنچه گواهی دهد (که از ستمکاران انتقام می‌کشیم). مرگ بر گروه (آتش افروز در) آن خندق، آن آتش پرهیزم، آنگاه که کنار آن نشسته بودند، و بر آنچه بر سر مؤمنان می‌آوردند گواه بودند، و با آنان کینه‌توزی نکردند مگر از آن رو که آنان به خداوند پیروزمند ستوده، ایمان داشتند، همان که فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین، از آن اوست و خداوند بر همه چیز گواه است» سوره بروج، آیه ۱-۹.</ref> به [[نکوهش]] زورگویانی که [[مؤمنان]] را به خاطر عقایدشان شکنجه می‌دهند اختصاص دارد و در آن با [[سوگند]] به حقایقی که نشانگر ناکامی و [[ذلت]] [[دشمنان دین]] است، به [[اثبات]] نادرستی [[رفتار]] [[زورگویان]] می‌پردازد و سپس با بیان داستان اصحاب اخدود، نمونه‌ای از رفتار [[ظالمانه]] و غیر انسانی با مجاهدین [[نهضت]] [[انبیا]] را بیان نموده است. | ||
بخش دوم: آیات {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ }}<ref>«به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است. اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد. آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۸.</ref> به بیان [[مجازات]] [[دنیوی]] و [[اخروی]] دشمنان دین و [[دشمنان]] [[آزادی]] [[اندیشه]] می‌پردازد و ابتدا [[عذاب]] سخت و غیر قابل [[تحمل]] آنان را در [[آخرت]] بیان می‌کند و به یادآوری فرجام شوم [[فرعون]] و [[قوم ثمود]] که از هیچ ستمی به [[مؤمنان]] کوتاهی نکردند می‌پردازد. | بخش دوم: آیات {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ }}<ref>«به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است. اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد. آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۸.</ref> به بیان [[مجازات]] [[دنیوی]] و [[اخروی]] دشمنان دین و [[دشمنان]] [[آزادی]] [[اندیشه]] می‌پردازد و ابتدا [[عذاب]] سخت و غیر قابل [[تحمل]] آنان را در [[آخرت]] بیان می‌کند و به یادآوری فرجام شوم [[فرعون]] و [[قوم ثمود]] که از هیچ ستمی به [[مؤمنان]] کوتاهی نکردند می‌پردازد. | ||
بخش سوم: [[آیات]] {{متن قرآن| بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ }}<ref>«بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است. (این سخن، جادو و دروغ نیست) بلکه قرآنی ارجمند است، در لوحی | بخش سوم: [[آیات]] {{متن قرآن| بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ }}<ref>«بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است. (این سخن، جادو و دروغ نیست) بلکه قرآنی ارجمند است، در لوحی نگهداشته» سوره بروج، آیه ۱۹-۲۲.</ref> به نادرستی [[اندیشه]] و راه [[دشمنان دین]] می‌پردازد و به آنها یادآور می‌شود که انگار [[عذاب الهی]] و [[مخالفت]] با [[قرآن]] سودی ندارد. | ||
بخش دوم [[سوره بروج]] حاوی [[پیام]] مرکزی [[سوره]] است که [[حق طلبان]] پیروزند و [[باطل]] با همه جلوه و زرق و برق ظاهری، محکوم به [[شکست]] و نابودی است. [[هدف]] سوره بروج، بیان [[مجازات]] دشمنان دین و [[آزادی]] اندیشه و ناپایداری آنان در برابر [[نهضت]] [[خداپرستی]] و [[حقیقت‌جویی]] است، تا با بیان این [[حقیقت]] [[استقامت]] مؤمنان را در برابر فشارها و شکنجه‌های [[ظالمان]] افزایش دهد. | بخش دوم [[سوره بروج]] حاوی [[پیام]] مرکزی [[سوره]] است که [[حق طلبان]] پیروزند و [[باطل]] با همه جلوه و زرق و برق ظاهری، محکوم به [[شکست]] و نابودی است. [[هدف]] سوره بروج، بیان [[مجازات]] دشمنان دین و [[آزادی]] اندیشه و ناپایداری آنان در برابر [[نهضت]] [[خداپرستی]] و [[حقیقت‌جویی]] است، تا با بیان این [[حقیقت]] [[استقامت]] مؤمنان را در برابر فشارها و شکنجه‌های [[ظالمان]] افزایش دهد. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:000056.jpg|22px]] [[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۵''']] | # [[پرونده:000056.jpg|22px]] [[رحمت‌الله ایمانی مقدم|ایمانی مقدم، رحمت‌الله]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۵''']] | ||
# [[پرونده: 10524027.jpg|22px]] [[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']] | # [[پرونده: 10524027.jpg|22px]] [[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره بروج (مقاله)|مقاله «سوره بروج»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۵۸: | خط ۶۰: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{قرآن کریم}} | {{قرآن کریم}} | ||
[[رده:سوره بروج]] | [[رده:سوره بروج]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سوره بروج است. سوره بروج از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره بروج در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
سوره بروج بیست و هفتمین سوره در ترتیب نزول و هشتاد و پنجمین در ترتیب مصحف است [۱] و بعد از سوره شمس و قبل از سوره تین نازل شده است. [۲] زرکشی نزول آن را پس از سوره عادیات می‌داند. [۳]
این سوره دارای ۲۲ آیه و ۱۰۹ کلمه است [۴] و به اتفاق مفسران، مکی[۵] و در فاصله میان هجرت مسلمانان به حبشه و معراج پیامبراکرم (ص) نازل شده است. [۶] این سوره از مجموعه سوره‌های مفصَّل (سوره‌های کوتاه آخر قرآن) [۷] است و با سه سوره انفطار؛ سوره انشقاق و سوره طارق به سُور «سماوات» معروف و با سوگند آغاز شده است.
نام سوره از آیه ﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ﴾[۸] گرفته شده است. [۹] بروج جمع برج است و به مجموعه ستارگانِ درخشان و نورانی گفته می‌شود و به جهت ظهور و آشکار بودنشان که معنای اصلی برج است بروج نامیده می‌شوند؛[۱۰] اما در برخی روایات از این سوره به ﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ﴾ و ﴿السَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ﴾ یاد شده است. [۱۱]
سوره بروج در شرایطی نازل شده است که مشرکان مکه مؤمنان را برای بازگشتن از ایمانشان، با انواع شکنجه‌های روحی و جسمی به شدت می‌آزردند.[۱۲]
غرض و محتوای سوره
با توجه به فضای نزول و محتوای سوره به نظر می‌رسد هدف اصلی سوره آرامش دادن به پیامبر (ص) و تقویت روحیه مؤمنان و تشویقِ آنان به پایداری در برابر شکنجه‌های مشرکان بوده است. [۱۳] این سوره برای توجه دادن انسان‌ها به عظمت پروردگار و زمینه‌سازی برای مطالب بعدی با سوگند به آسمان دارای ستارگان، روز قیامت و شاهد و مشهود (گواه و گواهی شده) آغاز می‌شود. سپس برای تسلّی دادن به پیامبر (ص) و یارانش که به سبب ایمان به خداوند، به دست مشرکان به شدت شکنجه می‌شدند، داستان اصحاب اُخدود را بیان می‌کند. بر پایه یک نظر (روایت) اصحاب اخدود گروهی از یهودیان بودند که مسیحیان مؤمن را فقط به سبب ایمانشان به خداوند در گودالهایی از آتش می‌سوزاندند تا از ایمانشان دست بردارند. [۱۴]
در آیات ﴿إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴾[۱۵] آتش سوزان دوزخ را جزای کسانی می‌داند که مردان و زنان مؤمن را شکنجه دادند و توبه نکردند و به کسانی که ایمان آورده، کارهای شایسته انجام دادند بشارت می‌دهد که پاداش آنها باغهای بهشتی است که نهرها زیر درختانش جاری است و تأکید می‌کند که انتقام الهی از ستمگران سخت خواهد بود.
آیات ﴿ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴾[۱۶] برای نفی هرگونه تردیدی درباره وقوع قیامت می‌فرماید: خداوند است که آفرینش را آغاز کرده و نیز هموست که آن را باز می‌گرداند. سپس ۵ صفت از اوصاف خداوند را بیان می‌کند. [۱۷]
آیات ﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴾[۱۸] برای تسلّی پیامبر (ص) و عبرت‌گیری مشرکان مکه، به داستان فرعون و ثمود اشاره می‌کند که با وجود قدرت فراوان در برابر فرمان عذاب الهی به زانو در آمدند و نابود شدند و به مشرکان هشدار می‌دهد که خداوند بر آنها احاطه دارد. در آیات پایانی سوره به عظمت قرآن مجید اشاره می‌کند.[۱۹]
فضیلت سوره
درباره فضیلت سوره بروج نقل است که پیامبر (ص) آن را در نماز عشا می‌خواندند [۲۰] و به مسلمانان فرمان می‌دادند تا ۴ سوره سماوات را که بروج نیز از آنهاست در نماز عشا بخوانند. [۲۱]
جابر بن سمره می‌گوید: آن حضرت سوره بروج و سوره طارق را در نماز ظهر و عصر می‌خواندند. [۲۲]
از امام صادق (ع) منقول است که بروج سوره پیامبران است و هرکس آن را در نمازهای واجب بخواند با پیامبران و رسولان و شایستگان محشور می‌شود[۲۳].[۲۴]
سوره بروج در دانشنامه معاصر قرآن کریم
هشتاد و پنجمین سوره قرآن و بیست و هفتمین آن بر اساس ترتیب نزول و نازل شده در مکه.
به این مناسبت این سوره را «بروج» می‌نامند که با «سوگند به آسمانی که دارای برج‌ها است» آغاز شده است. دارای ۲۲ آیه، ۱۰۹ کلمه و ۴۶۸ حرف است. به ترتیب مصحف هشتاد و پنجمین و به ترتیب نزول بیست و هفتمین سوره قرآن و مکی است. از نظر حجم از سوره‌های «مفصلات» و در حزب دوم جزء ۳۰ قرار دارد. چهاردهمین سوره از سوره‌های بیست و سه‌گانه‌ای است که با سوگند (قسم) آغاز می‌گردد.
در آیات ﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ﴾[۲۵] به چهار موضوع مهم سوگند یاد شده است. این سوره با سوگند به آسمان و روز قیامت و به همه بینندگان آن روز و به خود آن روز که مشهود همه واقع می‌شود و تأکید بر وقوع آن به عنوان روز موعود آغاز می‌شود و با بیان سرگذشت اصحاب اخدود که مؤمنان را می‌آزردند و خود هلاک شدند و اشاره به سرنوشت سعادت‌آمیز مؤمنان و پاداش آنان در روز جزا، ذکر صفات و افعال خداوند، شمه‌ای از داستان فرعون و ثمود، اشاره به علم خدا و احاطه علمی او نسبت به اعمال و حرکات و نیات انسان‌ها و با بیان عظمت قرآن، اصالت و اعتبار آن، پایان می‌پذیرد.
این سوره مشتمل بر انذار و بشارت است و در آن به سختی کسانی را انذار کرده که مردان و زنان مسلمان را به جرم این که به خدا ایمان آورده‌اند شکنجه می‌کنند، نظیر مشرکین مکه که با گروندگان به رسول خدا (ص) چنین می‌کردند، آنان را شکنجه می‌کردند تا از دین اسلام به شرک سابق خود برگردند، بعضی از این مسلمانان صبر می‌کردند و برنمی‌گشتند گرچه زیر شکنجه کشته شدند و بعضی برگشته و مرتد می‌شدند و اینها افرادی بودند که ایمانی ضعیف داشتند هم چنان که در آیه ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ﴾[۲۶]، ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ﴾[۲۷] به وضع آنان اشاره می‌کند. خدای سبحان، در این آیات قبل از بیان این مطالب، اشاره‌ای به «اصحاب اخدود» می‌کند و این خود تشویق مؤمنین به صبر در راه خدای تعالی است، دنبال این داستان اشاره‌ای هم به سرگذشت لشکریان فرعون و ثمود دارد و این مایه دلخوشی رسول خدا (ص) و وعده نصرت به آن جناب و تهدید مشرکین است[۲۸].
ساختار
از جهت ساختاری این سوره از سه بخش تشکیل شده است: بخش اول: آیات ﴿وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ قُتِلَ أَصْحَابُ الأُخْدُودِ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴾[۲۹] به نکوهش زورگویانی که مؤمنان را به خاطر عقایدشان شکنجه می‌دهند اختصاص دارد و در آن با سوگند به حقایقی که نشانگر ناکامی و ذلت دشمنان دین است، به اثبات نادرستی رفتار زورگویان می‌پردازد و سپس با بیان داستان اصحاب اخدود، نمونه‌ای از رفتار ظالمانه و غیر انسانی با مجاهدین نهضت انبیا را بیان نموده است.
بخش دوم: آیات ﴿إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴾[۳۰] به بیان مجازات دنیوی و اخروی دشمنان دین و دشمنان آزادی اندیشه می‌پردازد و ابتدا عذاب سخت و غیر قابل تحمل آنان را در آخرت بیان می‌کند و به یادآوری فرجام شوم فرعون و قوم ثمود که از هیچ ستمی به مؤمنان کوتاهی نکردند می‌پردازد.
بخش سوم: آیات ﴿ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴾[۳۱] به نادرستی اندیشه و راه دشمنان دین می‌پردازد و به آنها یادآور می‌شود که انگار عذاب الهی و مخالفت با قرآن سودی ندارد.
بخش دوم سوره بروج حاوی پیام مرکزی سوره است که حق طلبان پیروزند و باطل با همه جلوه و زرق و برق ظاهری، محکوم به شکست و نابودی است. هدف سوره بروج، بیان مجازات دشمنان دین و آزادی اندیشه و ناپایداری آنان در برابر نهضت خداپرستی و حقیقت‌جویی است، تا با بیان این حقیقت استقامت مؤمنان را در برابر فشارها و شکنجه‌های ظالمان افزایش دهد.
در تفسیر عرفانی مولوی از سوره بروج، نفس اماره سلطه‌طلبان، اسباب سرکشی و مخالفت آنها در مقابل مجاهدین و مؤمنین است و خودپرستی در مقابل خداپرستی است. سرشت شریر خودپرستان امروز با پیشینیان هم جنس خود پیوند هنجاری دارد و در مقابل، صالحان وارثان قرآن هستند زیرا با ذات و گوهر پیامبران اتصال معنوی دارند[۳۲].[۳۳]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ المعجم الاحصائی، ج ۱، ص۳۰۹.
- ↑ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ التمهید، ج ۱، ص۱۳۶؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱.
- ↑ البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص۲۸۰.
- ↑ روض‌الجنان، ج ۲۰، ص۲۰۷؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲؛ التحریر والتنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶.
- ↑ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۶۱۲؛ المعجم الاحصائی، ج ۱، ص۳۰۹.
- ↑ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱.
- ↑ ر. ک: البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص۳۴۲.
- ↑ «سوگند به آسمان که باروها دارد» سوره بروج، آیه ۱.
- ↑ جامع البیان، مج ۱۵، ج ۳۰، ص۱۵۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۹، ص۱۸۷؛ دانشنامه قرآن، ج ۲، ص۱۲۶۳.
- ↑ مفردات، ص۱۱۵، «برج»؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص۱۵۲ ـ ۱۵۳؛ قاموس قرآن، ج ۱، ص۱۷۴.
- ↑ تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱؛ التحریر و التنویر، ج ۳۰، ص۲۳۶.
- ↑ ایمانی مقدم، رحمت‌الله، مقاله «سوره بروج»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵.
- ↑ التفسیر الکبیر، ج ۳۱، ص۱۱۴؛ نمونه، ج ۲۶، ص۳۲۴؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۱۱، ص۱۷۱.
- ↑ السیرة النبویه، ج ۱، ص۳۵ ـ ۳۶؛ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص۷۰۹.
- ↑ «به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۲.
- ↑ «اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد» سوره بروج، آیه ۱۳-۱۶.
- ↑ نمونه، ج ۲۶، ص۳۴۷.
- ↑ «آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟ بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است» سوره بروج، آیه ۱۷-۲۰.
- ↑ ایمانی مقدم، رحمت‌الله، مقاله «سوره بروج»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵.
- ↑ تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱.
- ↑ تفسیر ابن‌کثیر، ج ۴، ص۵۲۴؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱.
- ↑ الدرالمنثور، ج ۸، ص۴۶۱.
- ↑ ثواب الاعمال، ص۲۶۲؛ الاختصاص، ص۲۲۴؛ بحارالانوار، ج ۸۹، ص۳۲۱.
- ↑ ایمانی مقدم، رحمت‌الله، مقاله «سوره بروج»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵.
- ↑ «سوگند به آسمان که باروها دارد و به روزی که آن را وعده کرده‌اند و به گواهی‌دهنده و آنچه گواهی دهد (که از ستمکاران انتقام می‌کشیم)» سوره بروج، آیه ۱-۳.
- ↑ «و برخی از مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خداوند ایمان آورده‌ایم آنگاه چون در راه خداوند، آزاری ببینند گزند مردم را همچون عذاب خداوند می‌انگارند» سوره عنکبوت، آیه ۱۰.
- ↑ «و از مردم کسی است که خداوند را با دو دلی می‌پرستد، اگر خیری به او رسد بدان دل استوار می‌دارد و اگر بلایی بدو رسد دگرگون می‌شود؛ در این جهان و در جهان واپسین زیان دیده است؛ این همان زیان آشکار است» سوره حج، آیه ۱۱.
- ↑ المیزان.
- ↑ «سوگند به آسمان که باروها دارد، و به روزی که آن را وعده کرده‌اند، و به گواهی‌دهنده و آنچه گواهی دهد (که از ستمکاران انتقام می‌کشیم). مرگ بر گروه (آتش افروز در) آن خندق، آن آتش پرهیزم، آنگاه که کنار آن نشسته بودند، و بر آنچه بر سر مؤمنان می‌آوردند گواه بودند، و با آنان کینه‌توزی نکردند مگر از آن رو که آنان به خداوند پیروزمند ستوده، ایمان داشتند، همان که فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین، از آن اوست و خداوند بر همه چیز گواه است» سوره بروج، آیه ۱-۹.
- ↑ «به یقین آنان که مردان و زنان مؤمن را آزار دادند سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان دارند. بی‌گمان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بهشت‌هایی که جویباران از بن آنها روان است از آن آنهاست؛ این رستگاری بزرگ است. به راستی بازخواست پروردگارت بسیار سخت است. اوست که (آفرینش را) می‌آغازد و باز می‌گرداند. و او آمرزگار دوستدار است. دارنده ارجمند اورنگ (فرمانفرمایی جهان). انجام دهنده آنچه بخواهد. آیا داستان لشکریان به تو رسیده است؟ (لشکریان) فرعون و ثمود؟» سوره بروج، آیه ۱۰-۱۸.
- ↑ «بلکه، کافران در دروغ‌انگاری‌اند، و خداوند از همه سو فراگیر آنان است. (این سخن، جادو و دروغ نیست) بلکه قرآنی ارجمند است، در لوحی نگهداشته» سوره بروج، آیه ۱۹-۲۲.
- ↑ ساختار معنایی مثنوی معنوی، ج۱۱۹، ص۱۱۳-۱۲۱.
- ↑ صفوی، سید سلمان، مقاله «سوره بروج»، دانشنامه معاصر قرآن کریم.