عیسی بن مریم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره [[عیسی]] و نسبت او با [[پیامبر اسلام]]، سخن‌های بسیار مطرح است. در [[قرآن]] ۲۳ بار نام [[عیسی مسیح]]، ۳۱ بار نام [[مادر]] او [[مریم]] و ۱۳ بار از [[انجیل]] او با [[عظمت]] و [[تصدیق]] یاد شده و همگی به عنوان [[پیامبری]] که مؤید به [[روح]] [[قدس]]، موجه، [[مقرب]]: {{متن قرآن|وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ}}<ref>«در این جهان و در جهان واپسین آبرومند و از نزدیک‌شدگان (به خداوند) است» سوره آل عمران، آیه ۴۵.</ref> بوده است. همچنین [[قرآن کریم]] برای [[حضرت عیسی]] {{ع}} اوصاف و عناوینی را ثابت می‌کند، که [[هویت]] خاص [[شخصیت]] ایشان را در میان [[پیامبران]] نشان می‌دهد، مانند: [[پسر مریم]] ([[آل عمران]] ۴۵ و [[مریم]]: ۳۴)، [[بنده خدا]]، ([[مریم]]:۳۰ و [[نساء]]: ۱۷۲) [[پیامبر خدا]] ([[مائده]]: ۷۵ و [[آل عمران]]: ۴۹)، کلمة‌الله ([[نساء]]: ۱۷۱)، [[روح]] [[الله]] ([[نساء]]: ۱۷۱) و مخلوق [[خدا]] ([[آل عمران]]: ۴۷ و ۵۹)، و در مقابل اوصاف و القابی را از آن [[حضرت]] [[نفی]] و سلب می‌کند، که باز در میان [[پیامبران]] جالب توجه و به [[دلیل]] ویژگی [[حیات]] و ممات او قابل توجه است، مانند: [[الوهیت]]: ([[مائده]]: ۱۷ و ۷۲) و [[پسر خدا]]. ([[توبه]]: ۳۰ و بقره: ۱۱۶) از مجموع این دسته از [[آیات]] که کم هم نیست، چهره‌ای از [[مسیح]] {{ع}} به دست می‌آید که با چهره او در [[فرهنگ]] کنونی [[مسیحیت]] با همه امتیازها و عنوان‌ها یکسان نیست، همانند [[الوهیت]]، [[نفی]] [[تثلیث]]، [[نفی]] [[صلیب]]، بلکه گاهی کاملاً مغایرت دارد. از میان تعبیرهایی که این کتاب درباره وجه تسمیه [[حضرت عیسی]] می‌کند، از همه متمایزتر تعبیر به کلمه “و کلمة‌الله” است: {{متن قرآن|وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ}}<ref>«پیامبر خداوند و “کلمه اوست” که آن را به (دامان) مریم افکند و روحی از اوست» سوره نساء، آیه ۱۷۱.</ref> است، که عنوان مشترکی با [[عقیده]] [[مسیحیت]] در [[وحی]] شخصیتی (به جای [[وحی]] گفتاری) دارد، که معنای آن به خوبی روشن نیست و [[مفسران]] سخنان گوناگونی درباره آن ذکر کرده‌اند. مثلاً، [[علامه طباطبایی]] پس از [[نقل]] برخی از این اقوال، این قول را می‌پسندد که: مراد از کلمه، خود [[عیسی]] {{ع}} است، چون او مصداق کلمه “کن: موجود شو” است. و اگر خصوص [[عیسی]] {{ع}} را کلمه خوانده، با اینکه هر [[انسانی]] و بلکه هر موجودی مصداقی از کلمه “کن” [[تکوینی]] است، برای این است که ولادت سایر افراد بر طبق مجرای اسباب عادی و مألوف و در فرایندی شناخته شده صورت می‌گیرد، نطفه مرد با عمل [[نکاح]] به نطفه [[زن]] می‌رسد و عوامل مقارن با این عمل در زمان معین دست به کار می‌شوند تا [[فرزند]] متولد شود و به همین جهت ولادت را مستند به عمل [[نکاح]] می‌کنند، همان‌طور که سایر مسببات را به اسبابش مستند می‌کنند و چون انعقاد نطفه [[عیسی]] {{ع}} از این مجرا نبوده و پاره‌ای از اسباب عادی را نداشته، قهراً هستی او مستند به تنها کلمه [[تکوین]] بوده است<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۱۹۳، ج۵، ص۱۴۹.</ref>. احتمال دیگر آنکه کلمة‌الله بودن [[عیسی]] در تقارن با کلمة‌الله بودن کتابِ [[وحی]]، یعنی خوانا (القاشده) است و از این جهت [[تفسیر]] پذیر بودن [[رفتار]] و [[کردار]] آن [[حضرت]] و تمامی‌ناپذیر بودن [[شخصیت]] [[عیسی]] همانند [[کلام الله]] است که به مصداق این [[آیه]]: ({{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}}<ref>«و اگر همه درختان روی زمین قلم می‌گردید و دریا را هفت دریای دیگر یاری می‌رساند (و همه مرکّب می‌شد) نوشتن کلمات خداوند پایان نمی‌پذیرفت؛ به راستی خداوند پیروزمند فرزانه‌ای است» سوره لقمان، آیه ۲۷.</ref> است، که در تدوین و در [[تکوین]] کلمات [[خدا]] اگر همه درختان [[زمین]] قلم شوند و تمام [[آب]] دریا مرکب، کلمة‌الله که [[عیسی]] یکی از مصادیق آن است، تمام شدنی نیست و همواره در توسعه معنایی و با طراوت در [[تفسیر]] است. یعنی [[شخصیت]] [[عیسی]] خودش [[وحی]] و کلمه است. از این گذشته از مسائلی که [[حضرت عیسی]] مرتبط با [[پیامبر اسلام]] می‌شود، [[بشارت]] به آمدن [[پیامبری]] پس از خود به نام [[احمد]] - [[محمّد]] {{صل}} - در سخنان آن [[حضرت]] است.

# '''[[توحید]]:''' [[توحید در ربوبیت]] و [[توحید در عبودیت|عبودیت]] و معرفی آن به عنوان [[صراط مستقیم]] و [[دعوت به تقوای الهی]] از آموزه‌های مهم و کلیدی حضرت عیسی {{ع}} است {{متن قرآن|وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُونِ إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ}}<ref> و تورات پیش از خود را راست می‌شمارم، و (آمده‌ام) تا برخی از چیزهایی را که بر شما حرام شده است حلال گردانم و نشانه‌ای از پروردگارتان برای شما آورده‌ام پس، از خداوند پروا و از من فرمانبرداری کنید! بی‌گمان خداوند، پروردگار من و شماست؛ او را بپرستید، این، راهی است راست؛ سوره آل عمران، آیه: ۵۰- ۵۱.</ref>؛ {{متن قرآن|مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَأَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ}}<ref> به آنان چیزی نگفتم جز آنچه مرا بدان فرمان دادی که: «خداوند- پروردگار من و پروردگار خود- را بپرستید» و تا در میان ایشان به‌سر می‌بردم بر آنها گواه بودم و چون مرا (نزد خود) فرا بردی تو خود مراقب آنان بودی و تو بر هر چیزی گواهی؛ سوره مائده، آیه: ۱۱۷.</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ}}<ref> بی‌گمان خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید! این راهی است راست؛ سوره زخرف، آیه: ۶۴.</ref> گروهی از [[بنی اسرائیل]] از جمله حواریان به [[رسالت الهی]] و آموزه‌های [[وحیانی]] نازل شده بر وی [[ایمان]] آورده و گروهی دیگر با [[تکذیب]] او ساحر و جادوگرش خواندند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ}}<ref> و (یاد کن) آنگاه را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ امّا چون برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آورد، گفتند: این جادویی آشکار است؛ سوره صف، آیه:۶.</ref>، {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ فَآمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَت طَّائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ}}<ref> ای مؤمنان! یاوران (دین) خدا باشید چنان که عیسی پسر مریم به حواریان گفت: چه کسانی در راه خداوند یاوران من خواهند بود؟ حواریان گفتند: ما یاوران (دین) خداوندیم و دسته‌ای از بنی اسرائیل ایمان آوردند و دسته‌ای کافر شدند و ما مؤمنان را در برابر دشمنانشان نیرومند کردیم و پیروز شدند؛ سوره صف، آیه: ۱۴.</ref> هر چند حضرت عیسی {{ع}} و [[دعوت دینی]] او با [[تکذیب]] و خود او با دسیسه [[قتل]] از سوی [[یهودیان]] روبه‌رو شد{{متن قرآن|وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا}}<ref> و (این) گفتارشان که «ما مسیح عیسی فرزند مریم، پیامبر خداوند را کشتیم» در حالی که او را نکشتند و به صلیب نکشیدند، بلکه بر آنان مشتبه شد و آنان که در این (کار) اختلاف کردند نسبت بدان در تردیدند، هیچ دانشی بدان ندارند، جز پیروی از گمان و به یقین او را نکشتند؛ سوره نساء، آیه: ۱۵۷.</ref>، از بخش پایانی [[آیه]] ۱۴ [[سوره]] صفّ بر می‌آید که سرانجام با تأييد [[الهی]]، [[پیروان]] آن [[حضرت]] بر [[کافران]] چیره شدند و [[دین]] وی روز به روز گسترش یافت: {{متن قرآن|فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ}}. [[پیروان]] حضرت عیسی {{ع}} پس از وی به چند [[فرقه]] [[دینی]] قسمت و درباره [[توحید]] دچار [[اختلاف]] شدند: {{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ فَاخْتَلَفَ الأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ}}<ref> و چون عیسی برهان‌ها (ی روشن) آورد گفت: برای شما حکمت آورده‌ام و (آمده‌ام) تا برای شما چیزی را که در آن اختلاف دارید روشن گردانم پس، از خداوند پروا کنید و از من فرمان برید! بی‌گمان خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید! این راهی است راست اما گروه‌ها (ی مشرک) میان خود اختلاف ورزیدند پس وای بر ستمگران از عذاب روزی دردناک!؛ سوره زخرف، آیه: ۶۳ - ۶۵.</ref> [[مفسران]]، این [[اختلاف]] را ناظر به [[اختلاف]] [[مسیحیان]] درباره [[هویت]] حضرت عیسی {{ع}} دانسته‌اند. گروهی "يعقوبيه" او را [[خدا]]، گروهی "نسطوريه" [[پیامبر خدا]]، دسته‌ای دیگر "اسرائيليه" او را یکی از شخصیت‌های سه‌گانه [[تثلیث]] و دسته‌ای "ملکانیه" وی را [[بنده خدا]] دانستند<ref>التبیان، ج۷، ص۱۲۷؛ مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۳؛ کنز الدقائق، ج۸، ص۲۲۴.</ref> این [[اختلافات]] در همان سده‌های نخست میلادی بود و پس از شورای نیقیه [[اعتقاد]] به تثليث "خدای سه‌گانه" رسمیت و عمومیت یافت. از دیدگاه [[قرآن کریم]]، [[اعتقاد]] به [[پسر خدا]] بودن حضرت عیسی {{ع}} و [[الوهیت]] وی و مادرش و نیز [[عقیده]] [[تثلیث]] به عنوان [[اعتقادی]] شرک‌آمیز و [[انحراف]] از [[توحید]] به هیچ وجه ریشه در آموزه‌های آن [[حضرت]] ندارند و شدیداً مورد [[انکار]] او هستند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَأَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ }}<ref> و یاد کن که خداوند به عیسی پسر مریم فرمود: آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را دو خدا به جای خداوند بگزینید؟ گفت: پاکا که تویی، مرا نسزد که آنچه را حقّ من نیست بر زبان آورم، اگر آن را گفته باشم تو دانسته‌ای، تو آنچه در درون من است می‌دانی و من آنچه در ذات توست نمی‌دانم، بی‌گمان این تویی که بسیار داننده نهان‌هایی؛ سوره مائده، آیه: ۱۱۶ - ۱۱۷.</ref>؛ همچنین به رغم اینکه برخی از [[معجزات]] حضرت عیسی {{ع}} مانند زنده کردن مردگان زمینه [[اعتقاد]] به [[الوهیت]] آن [[حضرت]] را فراهم ساخت، وی همه معجزاتش را مستند به [[اذن]] و [[قدرت خداوند]] خوانده است {{متن قرآن|وَرَسُولاً إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}<ref> و به پیامبری به سوی بنی اسرائیل (می‌فرستد، تا بگوید) که من برای شما نشانه‌ای از پروردگارتان آورده‌ام؛ من برای شما از گل، (اندامواره‌ای) به گونه پرنده می‌سازم و در آن می‌دمم، به اذن خداوند پرنده‌ای خواهد شد و به اذن خداوند نابینای مادرزاد و پیس را شفا خواهم داد و به اذن خداوند مردگان را زنده خواهم کرد و شما را از آنچه می‌خورید یا در خانه می‌انبارید آگاه خواهم ساخت، این نشانه‌ای برای شماست اگر مؤمن باشید؛ سوره آل عمران، آیه: ۴۹ - ۵۰.</ref> آن [[حضرت]] از همان آغاز ولادت بر [[بنده خدا]] و [[پیامبر]] بودن خویش، دریافت [[کتاب آسمانی]]، توصیه [[خداوند]] به وی مبنی بر [[اقامه نماز]] و دادن [[زکات]] تا پایان [[عمر]] و [[نیکی]] به مادرش و نیز موضوع ولادت، [[مرگ]] و زنده شدنش در [[روز قیامت]] تأكید داشت {{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا وَالسَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا}}<ref> نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است. و هر جا باشم مرا خجسته گردانیده و تا زنده‌ام به نماز و زکاتم سفارش فرموده است و (مرا) با مادرم نیکوکار کرده و مرا گردنکشی سنگدل نگردانیده است. و بر من روزی که زاده شدم و روزی که درگذرم و روزی که زنده برانگیخته گردم درود باد؛ سوره مریم، آیه: ۳۰- ۳۳.</ref>حواریان نیز حضرت عیسی {{ع}} را [[پسر مریم]] خطاب کرده و حتی در آغاز به سبب تردید درباره [[ادعای نبوت]] وی از او [[مائده]] آسمانی طلب کردند{{متن قرآن|إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاء قَالَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ }}<ref> هنگامی که حواریان گفتند: ای عیسی پسر مریم! آیا پروردگار تو یارایی دارد که برای ما از آسمان خوانی فرو فرستد؟ (عیسی) گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید. گفتند: بر آنیم تا از آن بخوریم و دل‌هایمان اطمینان یابد و بدانیم که تو، به ما راست گفته‌ای و بر آن از گواهان باشیم؛ سوره مائده، آیه: ۱۱۲- ۱۱۳.</ref> آنان به [[رسالت]] [[پیامبر]] [[الهی]] آن [[حضرت]] [[ایمان]] آوردند{{متن قرآن|وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُواْ بِي وَبِرَسُولِي قَالُواْ آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ}}<ref> و یاد کن که به حواریان وحی کردم که به من و فرستاده‌ام ایمان آورید گفتند: (خداوندا) ایمان آوردیم و گواه باش که ما گردن نهاده‌ایم؛ سوره مائده، آیه: ۱۱۱.</ref>. [[آیات]] [[قرآن]] نشان می‌دهند که [[اعتقاد]] به [[الوهیت]] و [[پسر خدا]] بودن حضرت عیسی {{ع}} در میان [[مسیحیان]] نخستین و حواریان حضرت عیسی {{ع}} هم نبود و پس از آن [[حضرت]] و متأثر از اندیشه‌های شرک‌آمیز [[ادیان]] و فرهنگ‌های همجوار پدید آمده است: {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتْ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ}}<ref> یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟؛ سوره توبه، آیه: ۳۰.</ref><ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]؛ ج۱۳، ص ۲۳۴- ۲۳۶.</ref>.