جنگ: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 23...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'یأتی: ص' به 'سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص') |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در [[شام]] (سه گروه با) سه [[پرچم قیام]] نموده، پرچمهای [[حسینی]]، [[اموی]] و [[قیس]]. در آن زمان [[سفیانی]] نیز به پا میخیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعهای آنان را درو میکند و آنان را به گونهای بینظیر [[شکست]] میدهد<ref>نوائب الدهور: ج ۳، ص ۳۲.</ref>. ارطاة [[روایت]] میکند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[اولین پرچم]] جنگ را به گروهی میدهد و آنان را به جنگ ترک میفرستد و آن [[لشکر]]، [[ترکها]] را [[شکست]] میدهند و [[غنیمت]] و اسرای زیادی از آنان میگیرد و سپس به سوی [[شام]] میروند و آنجا را نیز [[فتح]] میکنند...<ref>ملاحم: ص ۷۲.</ref>. در برخی [[روایات]] از جنگ میان [[ترکها]] و [[مسلمانان]] حکایت میکند که [[مسلمانان]] را یارای مقابله با آنان نیست. سپس [[لشکر]] [[ترکها]] بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد<ref>ر.ک: ترک.</ref>. | *[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در [[شام]] (سه گروه با) سه [[پرچم قیام]] نموده، پرچمهای [[حسینی]]، [[اموی]] و [[قیس]]. در آن زمان [[سفیانی]] نیز به پا میخیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعهای آنان را درو میکند و آنان را به گونهای بینظیر [[شکست]] میدهد<ref>نوائب الدهور: ج ۳، ص ۳۲.</ref>. ارطاة [[روایت]] میکند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[اولین پرچم]] جنگ را به گروهی میدهد و آنان را به جنگ ترک میفرستد و آن [[لشکر]]، [[ترکها]] را [[شکست]] میدهند و [[غنیمت]] و اسرای زیادی از آنان میگیرد و سپس به سوی [[شام]] میروند و آنجا را نیز [[فتح]] میکنند...<ref>ملاحم: ص ۷۲.</ref>. در برخی [[روایات]] از جنگ میان [[ترکها]] و [[مسلمانان]] حکایت میکند که [[مسلمانان]] را یارای مقابله با آنان نیست. سپس [[لشکر]] [[ترکها]] بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد<ref>ر.ک: ترک.</ref>. | ||
*[[امام رضا]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود:... زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و [[نبرد]] با [[دشمنان]]) فقط [[خون]] و عرق است (که از پیشانی خود [[پاک]] خواهند کرد)<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۸۵.</ref>. | *[[امام رضا]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود:... زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و [[نبرد]] با [[دشمنان]]) فقط [[خون]] و عرق است (که از پیشانی خود [[پاک]] خواهند کرد)<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۸۵.</ref>. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، [[عمامه]] و [[زره]] [[رسول خدا]] را بر تن مینماید و [[شمشیر]] [[ذوالفقار]] را به کمر بسته و از نیام میکشد و بر دوش مینهد و تا هشت [[ماه]] پیاپی [[جنگ و کشتار]] خواهد نمود...<ref>یأتی | *[[امام صادق]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، [[عمامه]] و [[زره]] [[رسول خدا]] را بر تن مینماید و [[شمشیر]] [[ذوالفقار]] را به کمر بسته و از نیام میکشد و بر دوش مینهد و تا هشت [[ماه]] پیاپی [[جنگ و کشتار]] خواهد نمود...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۳۶.</ref>. در روایتی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از [[جنگی]] تمام عیار میان [[اعراب]] و [[یهود]] در [[فلسطین]] خبر میدهد. [[جنگی]] که در دریا گسترش مییابد و [[یهود]] نابود میشوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد<ref>ر.ک: فلسطین.</ref>. در [[حدیثی]] چنین میفرماید: در [[مکه]] میان حجگذاران در [[منی]] [[جنگی]] رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت میگیرد که آن گردنه پر از [[خون]] خواهد شد و در آن لحظه [[حضرت مهدی]]{{ع}} صورت بر [[دیوار کعبه]] نهاده و [[اشک]] میریزد، [[مردم]] نهایتاً به سوی او میروند و از او خواهش میکنند که با ایشان [[بیعت]] کنند...<ref>البرهان: ص ۱۴۳.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۲۰۸.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== |
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۰۳
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- آخرالزمان معرکه درگیریهای فراوان است. در پیشبینیهای اسلامی و غیر آن، وقوع جنگهای مختلف در آخرالزمان وجود دارد. در منابع روایی شیعه به جنگهایی قبل از ظهور و جنگهایی پس از آن اشاره شده است. جنگهایی که گاه میان دو دسته باطل و گاه میان حق و باطل است. در آستانه ظهور اوج درگیری این جنگهاست و در احادیث خبر از کشتاری آمده است که دو سوم مردم در آن یا کشته میشوند یا به علتی خواهند مرد.
- رسول خدا(ص) در حدیثی فرمود: در کنار رود دجله و کنار نخلهای فراوانی که در حاشیه آن است... جنگی سخت میان مردم بصره و گروه بنیقنطورا در خواهد گرفت که کشتهشدگان در این جنگ شهید محسوب خواهند شد. در حدیث دیگری میفرماید جنگ سختی میان بنیقنطورا و مردمانی از نژاد غیرعرب واقع میشود که احدی از بنیقنطورا باقی نخواهد ماند[۱]. محمد بن حنفیه میفرماید:.. گروهی با پرچمهای سیاه و کلاه سیاه و پیراهنهای سفید علیه بنیالعباس قیام میکنند و پیشاپیش آن شعیب بن صالح است که به سوی سفیانی حرکت میکند و با او جنگ خواهد نمود...[۲].
- امام صادق(ع) فرمود: در شام (سه گروه با) سه پرچم قیام نموده، پرچمهای حسینی، اموی و قیس. در آن زمان سفیانی نیز به پا میخیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعهای آنان را درو میکند و آنان را به گونهای بینظیر شکست میدهد[۳]. ارطاة روایت میکند که حضرت مهدی(ع) اولین پرچم جنگ را به گروهی میدهد و آنان را به جنگ ترک میفرستد و آن لشکر، ترکها را شکست میدهند و غنیمت و اسرای زیادی از آنان میگیرد و سپس به سوی شام میروند و آنجا را نیز فتح میکنند...[۴]. در برخی روایات از جنگ میان ترکها و مسلمانان حکایت میکند که مسلمانان را یارای مقابله با آنان نیست. سپس لشکر ترکها بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد[۵].
- امام رضا(ع) در حدیثی فرمود:... زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و نبرد با دشمنان) فقط خون و عرق است (که از پیشانی خود پاک خواهند کرد)[۶].
- امام صادق(ع) در ضمن حدیثی فرمود: زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید، عمامه و زره رسول خدا را بر تن مینماید و شمشیر ذوالفقار را به کمر بسته و از نیام میکشد و بر دوش مینهد و تا هشت ماه پیاپی جنگ و کشتار خواهد نمود...[۷]. در روایتی امیرالمؤمنین(ع) از جنگی تمام عیار میان اعراب و یهود در فلسطین خبر میدهد. جنگی که در دریا گسترش مییابد و یهود نابود میشوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد[۸]. در حدیثی چنین میفرماید: در مکه میان حجگذاران در منی جنگی رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت میگیرد که آن گردنه پر از خون خواهد شد و در آن لحظه حضرت مهدی(ع) صورت بر دیوار کعبه نهاده و اشک میریزد، مردم نهایتاً به سوی او میروند و از او خواهش میکنند که با ایشان بیعت کنند...[۹][۱۰].