کرامات امام حسن عسکری: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== {{پرسشهای وابسته}} {{ستون-شروع|3}} +== جستارهای وابسته == {{مدخلهای وابسته}})) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* [[آیا امام حسن عسکری معجزه و کرامات داشتند؟ (پرسش)]] | * [[آیا امام حسن عسکری معجزه و کرامات داشتند؟ (پرسش)]] | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخلهای وابسته}} | ||
* [[هدایت]] | * [[هدایت]] | ||
* [[ولایت]] ([[ولایت تکوینی]]؛ [[ولایت تشریعی]]؛ [[ولایت امر]]) | * [[ولایت]] ([[ولایت تکوینی]]؛ [[ولایت تشریعی]]؛ [[ولایت امر]]) |
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۰۹
اين مدخل از زیرشاخههای بحث امامت است. "کرامات امام حسن عسکری امام" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
کرامات امام حسن عسکری در قرآن - کرامات امام حسن عسکری در حدیث - کرامات امام حسن عسکری در کلام اسلامی - کرامات امام حسن عسکری در فلسفه اسلامی - کرامات امام حسن عسکری در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل کرامات امام حسن عسکری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
برای امام عسکری (ع) امور خارق العاده و کرامات فراوانی نقل شده است مانند آشنایی با لغاتی غیر از زبان عرب، در امان بودن از شر درندگان و... .
مقدمه
برای امام عسکری (ع) امور خارق العاده و کراماتی نقل شده[۱] که هر یک میتواند حاکی از مقام و منزلت ویژه آن حضرت نزد خداوند تعالی باشد؛ برخی از آنها عبارتاند از:
- آشنایی با سایر لغات: نصیرِ خادم میگوید: بارها میشنیدم که امام حسن عسکری (ع) با غلامان ترک و رومی و صقالبی خود به زبان خودشان سخن میگفت. من تعجب کردم و با خود میگفتم: اینکه در مدینه متولد شد و تا پدرش ابوالحسن (ع) وفات کرد، پیش کسی نرفت و کسی او را ندید که درس بخواند یا با اهل این لغات مکالمه کند من این موضوع را پیش خود فکر میکردم که حضرت به من متوجه شد و فرمود: "همانا خدای تبارک و تعالی حجت خود را با سایر مردم در همه چیز امتیاز بخشیده و معرفت و لغات و انساب و مرگها و پیش آمدها را به او عطا فرموده و اگر چنین نبود، میان حجت و محجوج امام و مأموم فرقی نبود[۲].
- امان بودن از شر درندگان: حضرت ابومحمد (ع) را به نحریر که گویا مستخدم باغ وحش بوده، سپردند تا نزد او زندانی باشد او بر حضرت سخت میگرفت و اذیتش میکرد، زنش به او گفت: وای بر تو، از خدا بترس، نمیدانی چه شخصی در منزل تواست؟ و شایستگی حضرت را برای او بیان کرد و گفت: من درباره او بر تو نگرانم، مرد گفت: او را میان درندگان میاندازم و همین کار را هم کرد. ناگهان امام (ع) را دیدند به نماز ایستاده و درندگان گرداگرد او هستند[۳].[۴]
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
- هدایت
- ولایت (ولایت تکوینی؛ ولایت تشریعی؛ ولایت امر)
- خلافت
- شهادت
- ملک
- حکم
- وراثت (وراثت زمین؛ وراثت کتاب)
- حجت
- تمکین فی الارض
- امت وسط
- اصطفا
- اجتبا
- امامت در قرآن
- آیات امامت
- امامت در حدیث
- امامت در کلام اسلامی
- امامت در حکمت اسلامی
- امامت در عرفان اسلامی
- امامت از دیدگاه بروندینی
- امامت امامان دوازدهگانه
- شؤون امام
- صفات امام
- راه تعیین امام
- امامان دوازدهگانه
- امامت امام على
- امامت امام حسن مجتبى
- امامت امام حسين
- امامت امام سجاد
- امامت امام باقر
- امامت امام صادق
- امامت امام كاظم
- امامت امام رضا
- امامت امام جواد
- امامت امام هادى
- امامت امام حسن عسکری
- امامت امام مهدى
- امامان از اهل بیت پیامبر خاتم
منبعشناسی جامع کرامات امام حسن عسکری
- کتابشناسی کرامات امام حسن عسکری؛
- مقالهشناسی کرامات امام حسن عسکری؛
- پایاننامهشناسی کرامات امام حسن عسکری.
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: کافی، ج۱، ص۵۰۳ و بحار الأنوار، باب ۳، معجزاته و معالی أموره صلوات الله علیه، ج۵۰، ص۲۴۷؛ اثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، ج۵، ص۱۰.
- ↑ «سَمِعْتُ أَبَا مُحَمَّدٍ غَيْرَ مَرَّةٍ يُكَلِّمُ غِلْمَانَهُ بِلُغَاتِهِمْ تُرْكٍ وَ رُومٍ وَ صَقَالِبَةٍ فَتَعَجَّبْتُ مِنْ ذَلِكَ وَ قُلْتُ هَذَا وُلِدَ بِالْمَدِينَةِ وَ لَمْ يَظْهَرْ لِأَحَدٍ حَتَّى مَضَى أَبُو الْحَسَنِ ع وَ لَا رَآهُ أَحَدٌ فَكَيْفَ هَذَا أُحَدِّثُ نَفْسِي بِذَلِكَ فَأَقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَيَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سَائِرِ خَلْقِهِ بِكُلِّ شَيْءٍ وَ يُعْطِيهِ اللُّغَاتِ وَ مَعْرِفَةَ الْأَنْسَابِ وَ الْآجَالِ وَ الْحَوَادِثِ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَكُنْ بَيْنَ الْحُجَّةِ وَ الْمَحْجُوجِ فَرْقٌ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۵۰۹.
- ↑ «سُلِّمَ أَبُو مُحَمَّدٍ ع إِلَى نِحْرِيرٍ فَكَانَ يُضَيِّقُ عَلَيْهِ وَ يُؤْذِيهِ قَالَ فَقَالَتْ لَهُ امْرَأَتُهُ وَيْلَكَ اتَّقِ اللَّهَ لَا تَدْرِي مَنْ فِي مَنْزِلِكَ وَ عَرَّفَتْهُ صَلَاحَهُ وَ قَالَتْ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ مِنْهُ فَقَالَ لَأَرْمِيَنَّهُ بَيْنَ السِّبَاعِ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ بِهِ فَرُئِيَ ع قَائِماً يُصَلِّي وَ هِيَ حَوْلَهُ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۵۱۳.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج۲، ص۹۶.