وحدت امت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:


==مقدمه==
==مقدمه==
شکل‌گیری [[حکومت اسلامی]] در [[مدینه]]، ابتدا با مشکلاتی روبرو گردید، از جمله این [[مشکلات]]، حضور قبیله‌های مختلف و طوایف متعدد در [[مدینه]] بود که به [[دلیل]] وجود سنّت‌های [[جاهلی]]، همواره عامل [[اختلاف]] و درگیری میان [[قبایل]] می‌گردید و این [[اختلاف]] و [[دشمنی‌ها]] مانع از شکل‌گیری [[حکومتی]] منسجم و قدرتمند بود. به همین جهت، [[رسول خدا]]{{صل}} در همان سال نخست [[هجرت]] در صدد انعقاد [[پیمان]] عمومی میان [[مسلمانان]]، [[یهودیان]] و [[مشرکان]] یثرب بر آمد<ref>سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۴۷؛ اصول کافی، ج۱، ص۳۳۳؛ بحارالانوار، ج۱۹، ص۱۱۱-۱۱۰؛ الاموال، ص۱۲۵.</ref>. در بند اول این [[پیمان]] - که به "منشور [[مدینه]]" مشهور است - آمده است.
[[شکل‌گیری حکومت اسلامی]] در [[مدینه]]، ابتدا با مشکلاتی روبرو گردید، از جمله این [[مشکلات]]، حضور قبیله‌های مختلف و [[طوایف]] متعدد در مدینه بود که به دلیل وجود [[سنّت‌های جاهلی]]، همواره عامل [[اختلاف]] و درگیری میان [[قبایل]] می‌گردید و این اختلاف و [[دشمنی‌ها]] مانع از شکل‌گیری [[حکومتی]] منسجم و [[قدرتمند]] بود. به همین جهت، [[رسول خدا]]{{صل}} در همان [[سال نخست هجرت]] در صدد [[انعقاد پیمان]] عمومی میان [[مسلمانان]]، [[یهودیان]] و [[مشرکان یثرب]] بر آمد<ref>سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۴۷؛ اصول کافی، ج۱، ص۳۳۳؛ بحارالانوار، ج۱۹، ص۱۱۱-۱۱۰؛ الاموال، ص۱۲۵.</ref>. در بند اول این [[پیمان]] - که به «منشور مدینه» مشهور است - آمده است.
"امضاکنندگان این [[پیمان]]، [[امّت]] واحدی را تشکیل می‌دهند که باید در جهت [[سعادت]] یکدیگر کوشا باشند". با این حال، [[تغییر]] زود هنگام ترکیب قبیله‌ای و تعدد [[اعتقادات]] بر مبنای [[امّت]] واحده به این [[سادگی]] امکان‌پذیر نبود. از این‌رو، به تک تک قبیله‌ها [[یادآوری]] می‌شد که در چهار چوب [[امّت]] واحده، [[نظم]] و [[انسجام]] داخلی [[قبیله]] خود را خواهند داشت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در این باره فرمود: {{متن حدیث|إِنَّهُمْ أمَّةٌ واحدةٌ عَلَى رِبَاعَتِهِمْ}}<ref>مکاتیب الرسول، ج۱، ص۲۴۲.</ref>؛ یعنی: هر قبیله‌ای بر همان ویژگی درون قبیله‌ای سابق خود خواهد ماند، و بدین‌سان طبق طرح "[[امّت]] [[واحدة]]" هریک از [[مسلمانان]] و [[اهل کتاب]] بر [[آیین]] و [[آداب و رسوم]] پیشین خود باقی ماندند و این امر خود، باعث شکل‌گیری [[حکومت]] واحد در [[مدینه]] گردید<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۷.</ref>.
«امضاکنندگان این پیمان، [[امّت واحده|امّت واحدی]] را تشکیل می‌دهند که باید در جهت [[سعادت]] یکدیگر کوشا باشند». با این حال، [[تغییر]] زود هنگام ترکیب قبیله‌ای و تعدد [[اعتقادات]] بر مبنای امّت واحده به این [[سادگی]] امکان‌پذیر نبود. از این‌رو، به تک تک قبیله‌ها یادآوری می‌شد که در چهار چوب امّت واحده، [[نظم]] و [[انسجام]] داخلی [[قبیله]] خود را خواهند داشت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در این باره فرمود: {{متن حدیث|إِنَّهُمْ أمَّةٌ واحدةٌ عَلَى رِبَاعَتِهِمْ}}<ref>مکاتیب الرسول، ج۱، ص۲۴۲.</ref>؛ یعنی: هر قبیله‌ای بر همان ویژگی درون قبیله‌ای سابق خود خواهد ماند، و بدین‌سان طبق طرح «امّت واحدة» هریک از مسلمانان و [[اهل کتاب]] بر [[آیین]] و [[آداب و رسوم]] پیشین خود باقی ماندند و این امر خود، باعث [[شکل‌گیری حکومت]] واحد در مدینه گردید<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص۴۷.</ref>.


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۱


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

شکل‌گیری حکومت اسلامی در مدینه، ابتدا با مشکلاتی روبرو گردید، از جمله این مشکلات، حضور قبیله‌های مختلف و طوایف متعدد در مدینه بود که به دلیل وجود سنّت‌های جاهلی، همواره عامل اختلاف و درگیری میان قبایل می‌گردید و این اختلاف و دشمنی‌ها مانع از شکل‌گیری حکومتی منسجم و قدرتمند بود. به همین جهت، رسول خدا(ص) در همان سال نخست هجرت در صدد انعقاد پیمان عمومی میان مسلمانان، یهودیان و مشرکان یثرب بر آمد[۱]. در بند اول این پیمان - که به «منشور مدینه» مشهور است - آمده است. «امضاکنندگان این پیمان، امّت واحدی را تشکیل می‌دهند که باید در جهت سعادت یکدیگر کوشا باشند». با این حال، تغییر زود هنگام ترکیب قبیله‌ای و تعدد اعتقادات بر مبنای امّت واحده به این سادگی امکان‌پذیر نبود. از این‌رو، به تک تک قبیله‌ها یادآوری می‌شد که در چهار چوب امّت واحده، نظم و انسجام داخلی قبیله خود را خواهند داشت. پیامبر اکرم(ص) در این باره فرمود: «إِنَّهُمْ أمَّةٌ واحدةٌ عَلَى رِبَاعَتِهِمْ»[۲]؛ یعنی: هر قبیله‌ای بر همان ویژگی درون قبیله‌ای سابق خود خواهد ماند، و بدین‌سان طبق طرح «امّت واحدة» هریک از مسلمانان و اهل کتاب بر آیین و آداب و رسوم پیشین خود باقی ماندند و این امر خود، باعث شکل‌گیری حکومت واحد در مدینه گردید[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۴۷؛ اصول کافی، ج۱، ص۳۳۳؛ بحارالانوار، ج۱۹، ص۱۱۱-۱۱۰؛ الاموال، ص۱۲۵.
  2. مکاتیب الرسول، ج۱، ص۲۴۲.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۴۷.