تأنی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تأنی در قرآن]] - [[تأنی در حدیث]] - [[تأنی در نهج البلاغه]] - [[تأنی در اخلاق اسلامی]] - [[تأنی در معارف دعا و زیارات]]| پرسش مرتبط = تأنی (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تأنی در قرآن]] - [[تأنی در حدیث]] - [[تأنی در نهج البلاغه]] - [[تأنی در اخلاق اسلامی]] - [[تأنی در معارف دعا و زیارات]]| پرسش مرتبط = تأنی (پرسش)}} | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۵: | ||
{{فضایل اخلاقی}} | {{فضایل اخلاقی}} | ||
[[رده: تأنی]] | [[رده: تأنی]] | ||
[[رده:فضایل اخلاقی]] | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
[[رده:مدخل دانش اخلاق اسلامی]] | [[رده:مدخل دانش اخلاق اسلامی]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۹
تأنی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تأنی در قرآن - تأنی در حدیث - تأنی در نهج البلاغه - تأنی در اخلاق اسلامی - تأنی در معارف دعا و زیارات - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- منظور از این اصطلاح، آن است که آدمی به این ملکه دست یابد، که هر امری را تنها در زمان خودش - و نه پیش از آن - طلب نماید. اثر حاصل از این ملکه، خویشتن‌داری و احتیاط در کارها است.
- در مقابل این ملکه نیز، عجله و شتاب در امور قرار دارد. منظور از شتاب همانگونه که در "المفردات" راغب اصفهانی آمده، آن است که آدمی پیش از آنکه زمان خاصّ هر عملی فرا رسد، به سوی آن شتافته سر در پی انجام آن نهد. اثر این ملکه نیز چیدن میوه پیش از رسیدن آن، و در نتیجه فاسد و باطل نمودن استعدادهای آدمی است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۶۱.