هل من ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

'''هل من ناصر''' آیا یاری‌کننده‌ای هست؟ فریاد [[استغاثه]] و [[یاری‌خواهی]] [[امام حسین]] {{ع}} در [[روز عاشورا]] پس از [[شهادت]] همۀ [[یاران]]، [[فرزندان]] و [[خویشاوندان]] است. چون [[دشمن]] قصد حمله به خیمه‌های [[اهل بیت]] را داشت و صدای آنان به [[گریه]] و فغان بلند بود، [[امام حسین]] {{ع}} اینگونه [[استغاثه]] کرد، شاید [[غیرت]] شنوندگان را بر انگیزد تا [[مانع]] [[هجوم]] [[لشکریان]] به [[حریم]] [[حرم]] شوند. ندای “هل من ناصر” [[حسین]] {{ع}} هنوز و همیشه در [[گوش]] [[تاریخ]] طنین‌انداز است و وجدان‌های بیدار و همۀ آزادگان را به [[مقاومت]] در برابر [[ستم]] فرا می‌خواند و به [[نصرت]] [[دین خدا]] و [[یاری]] [[ولی خدا]] می‌طلبد. کسی که ندای نصرت‌خواهی و “استنصار” [[حجت خدا]] را بشنود ولی پاسخ ندهد، [[اهل]] [[دوزخ]] است. [[امام حسین]] {{ع}} در مسیر [[کوفه]] به دو نفر برخورد و پس از [[گفتگو]] وقتی از آنان [[دعوت]] به [[یاری]] کرد، آنان کهنسالی و قرض‌های خود را بهانه آوردند تا همراه [[امام]] نشوند. [[حضرت]] فرمود: پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صرای مرا نشنوید که به [[عذاب الهی]] گرفتار می‌شوید: {{متن حدیث|فَانْطَلِقَا فَلاَ تَسْمَعَا لِي وَاعِيَةً وَ لاَ تَرَيَا لِي سَوَاداً فَإِنَّهُ مَنْ سَمِعَ وَاعِيَتَنَا أَوْ رَأَى سَوَادَنَا فَلَمْ يُجِبْنَا وَ لَمْ يُغِثْنَا كَانَ حَقّاً عَلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُكِبَّهُ عَلَى مَنْخِرَيْهِ فِي النَّارِ}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۳۶۹ به نقل از ثواب الاعمال.</ref>.