وظیفه امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = وظیفه امام
| موضوع مرتبط = وظیفه امام
| عنوان مدخل  = وظیفه امام
| عنوان مدخل  = وظیفه امام
| مداخل مرتبط = [[وظیفه امام در معارف دعا و زیارات]] - [[وظیفه امام در کلام اسلامی]] - [[وظیفه امام در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[وظیفه امام در کلام اسلامی]] - [[وظیفه امام در معارف دعا و زیارات]] - [[وظیفه امام در معارف و سیره سجادی]] - [[وظیفه امام در معارف و سیره رضوی]] - [[وظیفه امام در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = امامت (پرسش)
| پرسش مرتبط  = امامت (پرسش)
}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۱

دیدگاه ابن قبه رازی درباره وظایف امام

ابن قبه رازی در بحث وظایف شأن دینی و هم شأن سیاسی را برای امام تعریف می‌کند. وی در بیان شئون دینی امام معتقد است امام رهبر و راهنمای مردم در میان خلق است [۱] و مردم را با حلال و حرام دین خدا آشنا می‌نماید[۲]، احکام الهی را برای مردم بیان می‌کند[۳]، کلام خدا را تفسیر و بیان می‌نماید[۴] و دستورهای الهی از غیر الهی را باز می‌شناسد[۵]. او وظیفه دارد مردم را به دین آگاه سازد[۶]. ابن قبه رازی به طور کلی معتقد است که شأن دینی این است که امام هر آنچه را خداوند متعال در دین بیان کرده، به نحو احسن تبیین نماید[۷].

همچنین ابن قبه رازی در تبیین شئون دنیوی و سیاسی و امام می‌گوید امام در داوری‌ها باید به حق حکم کند[۸]، حق را بیان کند و عدالت را در جامعه حاکم سازد[۹]، رفع اختلاف نماید و جامعه را متحد سازد[۱۰]، بنابر امکان امر به معروف و نهی از منکر کند[۱۱] و احکام شرعی (اجرای حدود) خون‌ها و اموال و فروج را بداند[۱۲].

ابن قبه رازی همچنین معتقد است امام باید استقلال در امور داشته باشد[۱۳]، مصالح جامعه را در نظر بگیرد و پیش از هر تصمیمی وضعیت رعیت و افراد پایین جامعه را در نظر داشته باشد، درباره مسائل مهمی چون دما و اموال و فروج تصمیم مناسب اتخاذ کند و مردم را با تصمیم‌های نادرست در معرض هلاکت قرار ندهد[۱۴]، همچنین امام باید بر اساس سیره حق و عدالت با مردم رفتار کند[۱۵]. همه این وظایف لازمه داشتن حاکمیت سیاسی است؛ هم از این روست که ابن قبه رازی جهاد را از دیگر وظایف امام بر می‌شمرد[۱۶] و بر این باور است که امام می‌تواند برای به دست گرفتن حکومت قیام کند[۱۷].[۱۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴؛ همو، المسألة المفردة فی الإمامه، ص۶۱.
  2. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۲-۱۱۳.
  3. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۳.
  4. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۰۰.
  5. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۳.
  6. ابن قبه رازی رازی، المسألة المفردة فی الإمامه، ص۶۱.
  7. ابن قبه رازی رازی، نقض الأشهاد، ص۹۴-۹۵.
  8. ابن قبه رازی رازی، المسألة المفردة فی الإمامه، ص۶۱؛ همو، نقض الاشهاد، ص۱۱۱.
  9. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۲۵.
  10. البته ابن قبه رازی این ویژگی را برای نبی برمی‌شمرد و چون امام را ادامه‌ دهنده راه نبی می‌داند، می‌توان این ویژگی را برای امام برشمرد.
  11. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۸.
  12. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۳.
  13. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۲۰.
  14. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۸-۱۱۹.
  15. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۲۵.
  16. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۱۸.
  17. ابن قبه رازی رازی، نقض الاشهاد، ص۱۲۵-۱۲۶.
  18. میرزایی، عباس، ابن قبه رازی، ص۱۶۹-۱۷۱.