هل من ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۸: خط ۱۳:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۶: خط ۲۱:
{{واقعه کربلا}}
{{واقعه کربلا}}


[[رده:هل من ناصر]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:ادبیات عاشورایی]]
[[رده:ادبیات عاشورایی]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۳

مقدمه

هل من ناصر آیا یاری‌کننده‌ای هست؟ فریاد استغاثه و یاری‌خواهی امام حسین (ع) در روز عاشورا پس از شهادت همۀ یاران، فرزندان و خویشاوندان است. چون دشمن قصد حمله به خیمه‌های اهل بیت را داشت و صدای آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین (ع) اینگونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را بر انگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند. ندای “هل من ناصر” حسین (ع) هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدان‌های بیدار و همۀ آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرا می‌خواند و به نصرت دین خدا و یاری ولی خدا می‌طلبد. کسی که ندای نصرت‌خواهی و “استنصار” حجت خدا را بشنود ولی پاسخ ندهد، اهل دوزخ است. امام حسین (ع) در مسیر کوفه به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتی از آنان دعوت به یاری کرد، آنان کهنسالی و قرض‌های خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صرای مرا نشنوید که به عذاب الهی گرفتار می‌شوید: «فَانْطَلِقَا فَلاَ تَسْمَعَا لِي وَاعِيَةً وَ لاَ تَرَيَا لِي سَوَاداً فَإِنَّهُ مَنْ سَمِعَ وَاعِيَتَنَا أَوْ رَأَى سَوَادَنَا فَلَمْ يُجِبْنَا وَ لَمْ يُغِثْنَا كَانَ حَقّاً عَلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُكِبَّهُ عَلَى مَنْخِرَيْهِ فِي النَّارِ»[۱].

این جمله که بصورت « هل من ناصر ينصرني» شهرت یافته است، در منابع تاریخی دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتی یا با عبارت‌های دیگری نقل شده است، از قبیل: «هَلْ مِنْ ذَابٍّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؟ هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا؟ هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ فِي إِغَاثَتِنَا؟ أ ما من طالب حقّ ينصرنا؟»[۲]، «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؟»[۳]، «أَ مَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ؟»[۴]. «هل من ناصر ينصر ذريته الاطهار؟»[۵]. و عبارت‌های دیگر[۶].

منابع

پانویس

  1. موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۳۶۹ به نقل از ثواب الاعمال.
  2. حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۲۷۴.
  3. بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۶؛ مقتل خوارزمی، ج۲، ص۳۲.
  4. قمقام زخّار، ص۴۰۴.
  5. ذریعة النجاة، ص۱۲۹.
  6. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۰۳.