تفسیر تربیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴: خط ۴:
در تفسیر تربیتی، [[مفسر]] علاوه بر ایضاح و بیان نقطه‌های مشکل [[قرآن]]، در پی نشان دادن نتیجه [[آیات]] و [[پیام]] [[دعوت]] آنها است؛ زیرا قرآن [[کتاب هدایت]] است و باید مقصود آیات و جنبه [[هدایتگری]] آن روشن شود.
در تفسیر تربیتی، [[مفسر]] علاوه بر ایضاح و بیان نقطه‌های مشکل [[قرآن]]، در پی نشان دادن نتیجه [[آیات]] و [[پیام]] [[دعوت]] آنها است؛ زیرا قرآن [[کتاب هدایت]] است و باید مقصود آیات و جنبه [[هدایتگری]] آن روشن شود.


در این روش [[تفسیری]]، مفسر حتی در قصه‌های [[تاریخی]] و [[احکام عملی]] و [[مباحث اعتقادی]]، درپی نتیجه‌گیری و استخراج پیام قرآن است.
در این روش [[تفسیری]]، مفسر حتی در قصه‌های [[تاریخی]] و احکام عملی و [[مباحث اعتقادی]]، درپی نتیجه‌گیری و استخراج پیام قرآن است.


تفسیر تربیتی؛ مؤثر، سودمند، دلپذیر و از دیرباز میان [[مسلمانان]] مرسوم بوده است. امروز نیز براساس نیاز [[جامعه]]، شکل و جلوه دیگری به خود گرفته، متناسب با زبان و طبع [[مردم]] این عصر [[نگارش]] می‌یابد<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۴۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۷۸.</ref>
تفسیر تربیتی؛ مؤثر، سودمند، دلپذیر و از دیرباز میان [[مسلمانان]] مرسوم بوده است. امروز نیز براساس نیاز [[جامعه]]، شکل و جلوه دیگری به خود گرفته، متناسب با زبان و طبع [[مردم]] این عصر نگارش می‌یابد<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۴۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۷۸.</ref>


== تفاسیر تربیتی ==
== تفاسیر تربیتی ==
تفسیرهایی که با اهتمام به جنبه تربیتی [[قرآن]] [[نگارش]] یافته‌اند تفاسیر تربیتی خوانده می‌شوند؛ مانند:
تفسیرهایی که با اهتمام به جنبه تربیتی [[قرآن]] نگارش یافته‌اند تفاسیر تربیتی خوانده می‌شوند؛ مانند:
# [[تفسیر احسن الحدیث (کتاب)|تفسیر احسن الحدیث]] تألیف [[سید علی اکبر قرشی]]، با بیانی ساده و روان، به [[زبان فارسی]] در [[دوازده]] جلد؛
# [[تفسیر احسن الحدیث (کتاب)|تفسیر احسن الحدیث]] تألیف [[سید علی اکبر قرشی]]، با بیانی ساده و روان، به [[زبان فارسی]] در [[دوازده]] جلد؛
# [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|اطیب البیان فی تفسیر القرآن]] [[سید عبدالحسین طیب]]. عبارات این [[تفسیر]] به زبان فارسی بسیار روان و به دور از اصطلاحات [[علمی]] است) این تفسیر در چهارده جلد موجود است؛
# [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|اطیب البیان فی تفسیر القرآن]] [[سید عبدالحسین طیب]]. عبارات این [[تفسیر]] به زبان فارسی بسیار روان و به دور از اصطلاحات [[علمی]] است) این تفسیر در چهارده جلد موجود است؛

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۰

مقدمه

در تفسیر تربیتی، مفسر علاوه بر ایضاح و بیان نقطه‌های مشکل قرآن، در پی نشان دادن نتیجه آیات و پیام دعوت آنها است؛ زیرا قرآن کتاب هدایت است و باید مقصود آیات و جنبه هدایتگری آن روشن شود.

در این روش تفسیری، مفسر حتی در قصه‌های تاریخی و احکام عملی و مباحث اعتقادی، درپی نتیجه‌گیری و استخراج پیام قرآن است.

تفسیر تربیتی؛ مؤثر، سودمند، دلپذیر و از دیرباز میان مسلمانان مرسوم بوده است. امروز نیز براساس نیاز جامعه، شکل و جلوه دیگری به خود گرفته، متناسب با زبان و طبع مردم این عصر نگارش می‌یابد[۱].[۲]

تفاسیر تربیتی

تفسیرهایی که با اهتمام به جنبه تربیتی قرآن نگارش یافته‌اند تفاسیر تربیتی خوانده می‌شوند؛ مانند:

  1. تفسیر احسن الحدیث تألیف سید علی اکبر قرشی، با بیانی ساده و روان، به زبان فارسی در دوازده جلد؛
  2. اطیب البیان فی تفسیر القرآن سید عبدالحسین طیب. عبارات این تفسیر به زبان فارسی بسیار روان و به دور از اصطلاحات علمی است) این تفسیر در چهارده جلد موجود است؛
  3. پرتوی از قرآن، تألیف سید محمود طالقانی که به زبان فارسی و در شش جلد چاپ شده است و از اول قرآن تا آیه ۲۸ سوره نساء را دارد؛
  4. تفسیر نمونه تألیف آیت الله ناصر مکارم شیرازی و جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در ۲۷ جلد؛
  5. تفسیر القرآن الکریم (المنار فی تفسیر القرآن)، به زبان عربی، تألیف محمد عبده و محمد رشید رضا، در دوازده جلد تا آیه ۵۳ سوره یوسف. از آیه اول سوره حمد تا آیه ۱۲۶ سوره نساء از محمد عبده و به املای رشید رضا است؛ ولی از آیه ۱۲۶ سوره نساء به بعد رشید رضا به تنهایی روش عبده را ادامه داده است[۳].[۴]

جستارهای وابسته


منابع

پانویس

  1. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۴۹.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۷۸.
  3. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۸۸۱.
  4. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۶۹۲.