غدیر خم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[غدیر خم (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[غدیر خم (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''غدیر خم:''' نام محلّی که [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} در بازگشت از [[حجة‌الوداع]] در سال دهم هجری، در روز ۱۸ ذی حجّه، [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} را به [[خلافت]] و [[امامت]] [[نصب]] کرد.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۳۴.</ref>. | |||
===مکان و [[تاریخ]] [[غدیر خم]]=== | |||
*[[غدیر خم]] نام محلّی که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در بازگشت از [[حجة‌الوداع]] در [[سال دهم هجری]] در روز ۱۸ [[ذی حجّه]]، [[علی]]{{ع}} را به [[خلافت]] و [[امامت]] [[نصب]] کرد<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.</ref>. [[غدیر خم]] هم به عنوان یک منطقۀ جغرافیایی و هم به عنوان یک روز مهمّ و [[تاریخی]] در [[اسلام]] و در [[فرهنگ شیعه]] قابل ذکر است. | |||
*از نظر جغرافیایی، منطقۀ [[غدیر خم]] در ۲۰۰ کیلومتری [[مکّه]] در نزدیکی [[شهر]] "رابغ" و کنار روستای [[جحفه]] [[میقات]] حجّاج است و امروز هم به نام "[[غدیر]]" شناخته می‌شود. [[غدیر خم]] در مسیر سیلاب‌هایی بوده که تا دریای سرخ ادامه می‌یافت و [[غدیر]] به معنای (برکه و آبگیر) به صورت طبیعی در آن منطقه پدید می‌آمد، نام آبگیری که در آن منطقه بوده به "خمّ" [[شهرت]] داشته است و کنار آن چشمۀ آبی و درختانی بوده که [[پیامبر]] در آن محدوده فرود آمد. هرچند اکنون اثری روشن از آن موقعیّت به ویژه [[مسجد غدیر]] که آنجا بنا شده بود، [[باقی]] نمانده است<ref>ر.ک: «عاتق بن غیث بلادی، «علی طریق الهجره»، «معجم معالم الحجاز»؛ شیخ عبد الهادی فضلی، مقالۀ تراثنا، ش ۲۱.</ref>. | |||
*از نظر [[تاریخی]] و [[اعتقادی]] هم یکی از برجسته ترین [[اعیاد اسلامی]] و شاخص‌های [[فکری]] [[تشیّع]] است، [[نزول]] آیۀ [[تبلیغ]] [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} و خطبۀ [[پیامبر]] در آن روز که به خطبۀ غدیریّه [[معروف]] است، سرفصلی نو در [[تاریخ اسلام]] شد و آن روز مهم به عنوان "[[عید]]" شناخته شد و [[فرهنگ شیعی]] براساس [[پیمان]] با مولایی که در آن روز و آن مکان به عنوان [[جانشین رسول خدا]]{{صل}} تعیین گشت، شکل گرفت و [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} به صورت روشن و بی‌تردید، اعلام شد<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.</ref>. | |||
===[[موقعیت]] جغرافیایی سرزمین [[غدیر]]=== | |||
*امروزه راه رسیدن به وادی "[[غدیر]]" از دو طریق است: | |||
#راه [[جحفه]]: از کنار فرودگاه رابغ تا اوّل روستای [[جحفه]]، سپس ۴۵ کیلومتر به سمت شمال در ریگزار تا قصر علیا، سپس ۲کیلومتر در سمت راست جاده با عبور از تپه‌های شنی، سپس بیابانی کوتاه به سمت راست جادۀ وادی "[[غدیر]]" که فاصله‌اش تا [[میقات]] [[جحفه]] از سمت طلوع [[آفتاب]] ۸ کیلومتر است. | |||
#راه رابغ: از تقاطع جادۀ [[مکّه]] ـ رابغ به سمت [[مکّه]] در طرف چپ جاده ۱۰ کیلومتر سپس به سمت راست، جادۀ فرعی به طرف "[[غدیر]]" که فاصلۀ آن از جنوب شرقی تا رابغ ۲۶ کیلومتر است<ref>چهارده قرن با غدیر، ص ۲۱۹.</ref>. به نوشتۀ یکی دیگر از محقّقان: در آن منطقه، ارتفاعات کوهستانی وجود دارد و راهی را که به یک دشت گسترده منتهی می‌شود مشخّص ساخته است، جایی که راه‌ها از آنجا جدا می‌شود، از آنجا می‌توان به سمت "غربه" روی آورد که به سبب پخش شدن توده‌های شن، راه یافتن به آن منطقه دشوار است ولی منطقۀ "[[غدیر]]" نزدیکی‌‌های حرّه است، سرزمینی پر از سنگ‌های سیاه و غیرقابل کشت. در انتهای حرّه، دشت گسترده‌ای باز می‌شود که چشمه‌های "[[غدیر]]" آنجاست. در همین سرزمین بود که [[پیامبر خدا]] {{صل}} توقّف کرد تا آخرین پیام‌های آسمانی را به کاروان‌های حجّاج و [[امت اسلامی]] برساند<ref>کمال السیّد، «الطریق الی غدیر خم». </ref>. | |||
===[[حادثۀ غدیر]] [[خم]]=== | |||
*از روشن‌ترین [[احادیث]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} دربارۀ [[امامت]] و [[خلافت]]، [[حدیث غدیر خم]] است. [[حضرت]] پس از [[حج]] اکبر همراه شماری بسیار از [[حجاج]] رهسپار [[مدینه]] شد، میانِ راه در جایی به نام «[[غدیر خم]]» باز ایستاد و [[فرمان]] داد حاجیان نیز از حرکت باز ایستند. آ‌گاه فرشتۀ [[وحی]] فرود آمد و آیۀ [[تبلیغ]]: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> را نازل کرد. لحن [[آیه]] نشان می‌دهد [[پیامبر]]{{صل}} موظف است بی درنگ [[پیام الهی]] را به [[مردم]] [[ابلاغ]] کند؛ پیامی که احساس می‌کرد ممکن است با [[مخالفت]] شماری از [[مردم]] روبه‌رو شود. | |||
*[[خداوند]] در آن [[آیه]] فرموده است که اگر [[پیام]] [[آیه]] را [[ابلاغ]] نکند، گویی [[رسالت]] خویش را ادا نکرده است. همچنین فرموده، [[پیامبر]] خویش را از گزند [[مردم]] حفظ خواهد کرد<ref>ر.ک: امینی، الغدیر، ج ۱، ص۱۴ـ ۱۵؛ المراجعات، نامۀ ۵۷؛ اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص ۱۳۳.</ref>. وقتی کاروان از حرکت باز ایستاد و همۀ [[مردم]] در [[غدیر خم]] گرد آمدند و ظهر فرا رسید، [[پیامبر]]{{صل}} [[نماز ظهر]] را به [[جماعت]] گزارد و بر فراز منبری از کجاوۀ شتران رفت و با صدای بلند خطبه‌ای را آغاز کرد. نخست از [[مردم]] پرسید: «آیا من بر [[سرپرستی]] شما از خود شما سزاوارتر نیستم؟» [[مردم]] گفتند: «آری یا رسول‌الله!» این پرسش اشاره ای هست به آنچه در [[قرآن]] آمده و [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>، آنگاه فرمود: {{متن حدیث|مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌ مَوْلَاه}} یعنی: «هر کس من مولای اویم پس [[علی]] مولای او است». سپس ایشان به [[فرمان الهی]] برای [[علی]]{{ع}} همان [[مقام ولایت]] را برگزید که [[خدا]] برای خود آن [[حضرت]] [[برگزیده]] بود. پس از [[خطابه]] [[پیامبر]] {{صل}} آیۀ «اکمال [[دین]] و [[اتمام نعمت]]» نازل شد که [[خداوند]] در آن می‌فرماید: «امروز [[دین]] شما را برایتان کامل کردم و [[نعمت]] خویش را بر شما تمام گردانیدم و [[اسلام]] را برای شما به عنوان [[دین]] برگزیدم»<ref>{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا}}«امروز دين شما را به كمال رسانيدم و نعمت خود بر شما تمام كردم و اسلام را دين شما برگزيدم» سوره مائده، آیه ۳. </ref>. این رویداد، بی هیچ گونه [[شک و تردید]] و ابهامی در کتب [[روایی]] و [[تاریخی]] [[مسلمانان]] آمده است و بیش از صد [[صحابی]] {{صل}} آن را [[روایت]] کرده‌اند. همچنین از [[قرن دوم]] تا [[قرن چهاردهم]] هجری، بیش از سیصد و شصت عالِم [[مسلمان]] به گونه‌ای این رویداد را گزارش کرده‌اند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۰ـ۳۵۱.</ref>. | |||
*[[شیعیان]] به [[اجماع]]، معتقدند براساس [[پیام الهی]] و [[ابلاغ]] رسالی، [[علی]]{{ع}} به [[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[مسلمانان]] [[منصوب]] شده است؛ زیرا تنها برای انجام این وظیفۀ مهم بود که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در روزهای پایانی [[عمر]] [[شریف]] خویش، صد و بیست هزار حاجی را در آن گرمای سوزان گرد هم آورد و [[تبلیغ]] آن نشان کمال و تمام [[دین]] بود<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.</ref>. پس از [[ابلاغ]] [[پیام الهی]]، بزرگان [[صحابه]] و از جمله خلیفۀ اول و دوم [[اهل سنت]]، پیش [[علی]]{{ع}} آمدند و [[امامت]] [[مؤمنان]] را به او [[مبارک]] [[باد]] گفتند<ref>المراجعات، نامۀ ۵۶؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص ۲۸۳ ـ ۲۷۰.</ref>. [[علی]]{{ع}} و دیگر [[امامان]]{{ع}} نیز در مواضع متعددی به [[حدیث غدیر]] استناد کرده و آن را سندی زنده بر [[ولایت]] خویش دانسته‌اند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.</ref>. | |||
*[[پیامبر]] {{صل}} با زمینه‌سازی‌هایی هوشیارانه، [[پیام الهی]] را به گوش [[مسلمانان]] رساند و به آنها فرمود که آنچه را گفتم، حاضران به غایبان برسانند. | |||
*تعبیرات ادبی خاص: [[شاعران]] و ادیبان از همان آغاز، ماجرا را به [[نظم]] و [[نثر]] کشیدند و ادبیاتی شکوهمند در این موضوع پدید آوردند که نشانۀ سرمستی [[شیعه]] از بادۀ [[ولایت]] است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱ـ۳۵۲.</ref>، مانند: «[[شعر]] حسان»؛ شاعر [[عهد]] [[رسالت]] که ماجرای [[نصب]] [[علی]]{{ع}} را به [[امامت]] در قالب [[شعر]] بازگفته. در این [[شعر]] تصریح شده است که [[پیامبر]] {{صل}}، [[علی]]{{ع}} را به عنوان [[امام]] و [[هادی]] [[مردم]] [[پسندیده]] است<ref>ر.ک: اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص۱۳۳.</ref>. | |||
*[[عید غدیر]] [[خم]] در طول [[تاریخ]] مورد توجّه بوده و برپایی جشن‌های مفصّل در گرامی‌داشت این روز و اهتمام [[ائمه]] و بزرگان [[دین]] به این روز، نشان [[جایگاه]] والای آن است<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.</ref>. بنابر [[روایات]] [[امامان معصوم]]{{ع}} روز [[غدیر خم]] به عنوان روز اعلام رسمی [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} از [[اعیاد]] بزرگ [[اسلامی]] است<ref>ر.ک: المراجعات، نامۀ ۵۶؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص۲۶۷؛ وفیات الاعیان، ج ۱، ص۶۰؛ آثار الباقیة، ص۳۹۵.</ref>. | |||
===[[اسامی]] [[غدیر خم]]=== | |||
*روز [[تاریخی]] [[غدیر]] به نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شود از جمله: یوم [[الغدیر]]؛ یوم البلاغ؛ یوم التّمام؛ یوم التّتویج؛ یوم الجحفه؛ یوم الحجّ الأکبر؛ یوم [[عید]] [[الغدیر]]؛ یوم خمّ؛ یوم الدّوح؛ یوم الفرح؛ یوم الشکر؛ یوم البرهان؛ یوم العهد المعهود؛ یوم المناشده، که هرکدام اشاره به [[آیه]] یا [[حدیث]] یا نکتۀ خاصّی در ارتباط با این روز است<ref>ر.ک: «ماهنامۀ کوثر»، ش ۲، ص ۲۹.</ref>. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۳
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غدیر خم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
غدیر خم: نام محلّی که پیامبر اسلام(ص) در بازگشت از حجة‌الوداع در سال دهم هجری، در روز ۱۸ ذی حجّه، امیر المؤمنین(ع) را به خلافت و امامت نصب کرد.[۱].
مکان و تاریخ غدیر خم
- غدیر خم نام محلّی که پیامبر اسلام(ص) در بازگشت از حجة‌الوداع در سال دهم هجری در روز ۱۸ ذی حجّه، علی(ع) را به خلافت و امامت نصب کرد[۲]. غدیر خم هم به عنوان یک منطقۀ جغرافیایی و هم به عنوان یک روز مهمّ و تاریخی در اسلام و در فرهنگ شیعه قابل ذکر است.
- از نظر جغرافیایی، منطقۀ غدیر خم در ۲۰۰ کیلومتری مکّه در نزدیکی شهر "رابغ" و کنار روستای جحفه میقات حجّاج است و امروز هم به نام "غدیر" شناخته می‌شود. غدیر خم در مسیر سیلاب‌هایی بوده که تا دریای سرخ ادامه می‌یافت و غدیر به معنای (برکه و آبگیر) به صورت طبیعی در آن منطقه پدید می‌آمد، نام آبگیری که در آن منطقه بوده به "خمّ" شهرت داشته است و کنار آن چشمۀ آبی و درختانی بوده که پیامبر در آن محدوده فرود آمد. هرچند اکنون اثری روشن از آن موقعیّت به ویژه مسجد غدیر که آنجا بنا شده بود، باقی نمانده است[۳].
- از نظر تاریخی و اعتقادی هم یکی از برجسته ترین اعیاد اسلامی و شاخص‌های فکری تشیّع است، نزول آیۀ تبلیغ ولایت علی(ع) و خطبۀ پیامبر در آن روز که به خطبۀ غدیریّه معروف است، سرفصلی نو در تاریخ اسلام شد و آن روز مهم به عنوان "عید" شناخته شد و فرهنگ شیعی براساس پیمان با مولایی که در آن روز و آن مکان به عنوان جانشین رسول خدا(ص) تعیین گشت، شکل گرفت و ولایت علی(ع) به صورت روشن و بی‌تردید، اعلام شد[۴].
موقعیت جغرافیایی سرزمین غدیر
- امروزه راه رسیدن به وادی "غدیر" از دو طریق است:
- راه جحفه: از کنار فرودگاه رابغ تا اوّل روستای جحفه، سپس ۴۵ کیلومتر به سمت شمال در ریگزار تا قصر علیا، سپس ۲کیلومتر در سمت راست جاده با عبور از تپه‌های شنی، سپس بیابانی کوتاه به سمت راست جادۀ وادی "غدیر" که فاصله‌اش تا میقات جحفه از سمت طلوع آفتاب ۸ کیلومتر است.
- راه رابغ: از تقاطع جادۀ مکّه ـ رابغ به سمت مکّه در طرف چپ جاده ۱۰ کیلومتر سپس به سمت راست، جادۀ فرعی به طرف "غدیر" که فاصلۀ آن از جنوب شرقی تا رابغ ۲۶ کیلومتر است[۵]. به نوشتۀ یکی دیگر از محقّقان: در آن منطقه، ارتفاعات کوهستانی وجود دارد و راهی را که به یک دشت گسترده منتهی می‌شود مشخّص ساخته است، جایی که راه‌ها از آنجا جدا می‌شود، از آنجا می‌توان به سمت "غربه" روی آورد که به سبب پخش شدن توده‌های شن، راه یافتن به آن منطقه دشوار است ولی منطقۀ "غدیر" نزدیکی‌‌های حرّه است، سرزمینی پر از سنگ‌های سیاه و غیرقابل کشت. در انتهای حرّه، دشت گسترده‌ای باز می‌شود که چشمه‌های "غدیر" آنجاست. در همین سرزمین بود که پیامبر خدا (ص) توقّف کرد تا آخرین پیام‌های آسمانی را به کاروان‌های حجّاج و امت اسلامی برساند[۶].
حادثۀ غدیر خم
- از روشن‌ترین احادیث پیامبر اسلام(ص) دربارۀ امامت و خلافت، حدیث غدیر خم است. حضرت پس از حج اکبر همراه شماری بسیار از حجاج رهسپار مدینه شد، میانِ راه در جایی به نام «غدیر خم» باز ایستاد و فرمان داد حاجیان نیز از حرکت باز ایستند. آ‌گاه فرشتۀ وحی فرود آمد و آیۀ تبلیغ: ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ﴾[۷] را نازل کرد. لحن آیه نشان می‌دهد پیامبر(ص) موظف است بی درنگ پیام الهی را به مردم ابلاغ کند؛ پیامی که احساس می‌کرد ممکن است با مخالفت شماری از مردم روبه‌رو شود.
- خداوند در آن آیه فرموده است که اگر پیام آیه را ابلاغ نکند، گویی رسالت خویش را ادا نکرده است. همچنین فرموده، پیامبر خویش را از گزند مردم حفظ خواهد کرد[۸]. وقتی کاروان از حرکت باز ایستاد و همۀ مردم در غدیر خم گرد آمدند و ظهر فرا رسید، پیامبر(ص) نماز ظهر را به جماعت گزارد و بر فراز منبری از کجاوۀ شتران رفت و با صدای بلند خطبه‌ای را آغاز کرد. نخست از مردم پرسید: «آیا من بر سرپرستی شما از خود شما سزاوارتر نیستم؟» مردم گفتند: «آری یا رسول‌الله!» این پرسش اشاره ای هست به آنچه در قرآن آمده و خداوند می‌فرماید: ﴿النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾[۹]، آنگاه فرمود: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌ مَوْلَاه» یعنی: «هر کس من مولای اویم پس علی مولای او است». سپس ایشان به فرمان الهی برای علی(ع) همان مقام ولایت را برگزید که خدا برای خود آن حضرت برگزیده بود. پس از خطابه پیامبر (ص) آیۀ «اکمال دین و اتمام نعمت» نازل شد که خداوند در آن می‌فرماید: «امروز دین شما را برایتان کامل کردم و نعمت خویش را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را برای شما به عنوان دین برگزیدم»[۱۰]. این رویداد، بی هیچ گونه شک و تردید و ابهامی در کتب روایی و تاریخی مسلمانان آمده است و بیش از صد صحابی (ص) آن را روایت کرده‌اند. همچنین از قرن دوم تا قرن چهاردهم هجری، بیش از سیصد و شصت عالِم مسلمان به گونه‌ای این رویداد را گزارش کرده‌اند[۱۱].
- شیعیان به اجماع، معتقدند براساس پیام الهی و ابلاغ رسالی، علی(ع) به ولایت و سرپرستی مسلمانان منصوب شده است؛ زیرا تنها برای انجام این وظیفۀ مهم بود که پیامبر اسلام(ص) در روزهای پایانی عمر شریف خویش، صد و بیست هزار حاجی را در آن گرمای سوزان گرد هم آورد و تبلیغ آن نشان کمال و تمام دین بود[۱۲]. پس از ابلاغ پیام الهی، بزرگان صحابه و از جمله خلیفۀ اول و دوم اهل سنت، پیش علی(ع) آمدند و امامت مؤمنان را به او مبارک باد گفتند[۱۳]. علی(ع) و دیگر امامان(ع) نیز در مواضع متعددی به حدیث غدیر استناد کرده و آن را سندی زنده بر ولایت خویش دانسته‌اند[۱۴].
- پیامبر (ص) با زمینه‌سازی‌هایی هوشیارانه، پیام الهی را به گوش مسلمانان رساند و به آنها فرمود که آنچه را گفتم، حاضران به غایبان برسانند.
- تعبیرات ادبی خاص: شاعران و ادیبان از همان آغاز، ماجرا را به نظم و نثر کشیدند و ادبیاتی شکوهمند در این موضوع پدید آوردند که نشانۀ سرمستی شیعه از بادۀ ولایت است[۱۵]، مانند: «شعر حسان»؛ شاعر عهد رسالت که ماجرای نصب علی(ع) را به امامت در قالب شعر بازگفته. در این شعر تصریح شده است که پیامبر (ص)، علی(ع) را به عنوان امام و هادی مردم پسندیده است[۱۶].
- عید غدیر خم در طول تاریخ مورد توجّه بوده و برپایی جشن‌های مفصّل در گرامی‌داشت این روز و اهتمام ائمه و بزرگان دین به این روز، نشان جایگاه والای آن است[۱۷]. بنابر روایات امامان معصوم(ع) روز غدیر خم به عنوان روز اعلام رسمی ولایت علی(ع) از اعیاد بزرگ اسلامی است[۱۸].
اسامی غدیر خم
- روز تاریخی غدیر به نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شود از جمله: یوم الغدیر؛ یوم البلاغ؛ یوم التّمام؛ یوم التّتویج؛ یوم الجحفه؛ یوم الحجّ الأکبر؛ یوم عید الغدیر؛ یوم خمّ؛ یوم الدّوح؛ یوم الفرح؛ یوم الشکر؛ یوم البرهان؛ یوم العهد المعهود؛ یوم المناشده، که هرکدام اشاره به آیه یا حدیث یا نکتۀ خاصّی در ارتباط با این روز است[۱۹].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.
- ↑ ر.ک: «عاتق بن غیث بلادی، «علی طریق الهجره»، «معجم معالم الحجاز»؛ شیخ عبد الهادی فضلی، مقالۀ تراثنا، ش ۲۱.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.
- ↑ چهارده قرن با غدیر، ص ۲۱۹.
- ↑ کمال السیّد، «الطریق الی غدیر خم».
- ↑ «ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.
- ↑ ر.ک: امینی، الغدیر، ج ۱، ص۱۴ـ ۱۵؛ المراجعات، نامۀ ۵۷؛ اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص ۱۳۳.
- ↑ «پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.
- ↑ ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا﴾«امروز دين شما را به كمال رسانيدم و نعمت خود بر شما تمام كردم و اسلام را دين شما برگزيدم» سوره مائده، آیه ۳.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۰ـ۳۵۱.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.
- ↑ المراجعات، نامۀ ۵۶؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص ۲۸۳ ـ ۲۷۰.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱ـ۳۵۲.
- ↑ ر.ک: اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص۱۳۳.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.
- ↑ ر.ک: المراجعات، نامۀ ۵۶؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص۲۶۷؛ وفیات الاعیان، ج ۱، ص۶۰؛ آثار الباقیة، ص۳۹۵.
- ↑ ر.ک: «ماهنامۀ کوثر»، ش ۲، ص ۲۹.