شراف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{حرکت امام حسین از مدینه تا کربلا}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
خط ۱۷: خط ۱۶:
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین]]
{{حرکت امام حسین از مدینه تا کربلا}}
{{واقعه کربلا}}

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۵

شراف به معنای بلندی است. نام منزلی از منزل‌گاه‌های میان مکه تا کوفه که امام حسین(ع) آنجا هم فرود آمد.

منطقه ای پرآب و درخت که تا واقصه (یکی دیگر از منزل‌گاه‌ها) ۷/۵ کیلومتر فاصله دارد. حرّ در اینجا راه را بر حسین(ع) بست. امام و همراهان شب را آنجا ماندند. سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا می‌توانند آب بسیاری ذخیره بردارند. همۀ مشک‌ها و ظرف‌ها را پر از آب کردند. پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حرّ برخورد کردند که همه تشنه بودند. حضرت فرمود تا سپاه حرّ، حتی اسب‌های آنان را با آب‌های ذخیره سیراب کنند[۱]. شراف، نام مردی بوده که در این محلّ چشمه و چاه‌های پرآبی احداث کرده بود[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. الحسین فی طریقه الی الشهاده، علی بن حسین هاشمی، ص۹۴.
  2. مقتل الحسین، مقرم، ص۲۱۳.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۶۶.