صلوات در صحیفه سجادیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۵۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث صلوات است. "صلوات" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل صلوات (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • امام سجاد(ع) در دعای سیزدهم و در عبارت بیست‌ و چهارم آن از خدا می‌خواهد که این صلوات را نامحدود و پیوسته قرار دهد، و می‌فرمایند: "و بر محمد و آل او درود فرست، درودی همیشگی که رو به فزونی است و برای روزگار آن، سررسید و مدتش پایان نباشد، و آن را یار و مددکار من و برای برآمدن حاجتم وسیله قرار ده، زیرا تو دارای رحمت فراخ و جود و بخشش بسیاری"[۱]؛
  • همچنین امام در دعای سی‌ و دوم و در عبارت سی‌ و چهارم آن می‌فرمایند: "بارخدایا بر محمد و آل او درود فرست، هنگامی که نیکان یاد شوند، و بر محمد و آل او درود فرست، مدتی که شب و روز در پی هم درآیند، درودی که دنباله‌اش بریده نشود (همیشه باشد) و شماره‌اش به شمار درنیاید، درودی که هواء (میان آسمان و زمین) را فراگیرد، و آسمان و زمین را پُر کند"[۲][۳]
  • امام سجاد(ع) در این دو عبارت از خدا می‌خواهد که صلوات را بی‌پایان و مستمر و وسیله‌ای برای رفع احتیاجات آدمی قرار دهد. در جای دیگر امام (ع) صلوات را وسیله استجابت دعا می‌داند و در دعای سیزدهم و در عبارت بیست و پنجم آن می‌فرمایند:"از جمله حاجت و خواسته من ای پروردگار چنین و چنان است و حاجت خود را به یاد می‌آوری سپس به سجده می‌روی (پیشانی بر زمین می‌نهی) و در سجده می‌گویی: فضل و بخشش تو مرا (از گرفتاری‌ها) آرام نموده، و احسان تو مرا (به درگاهت) راهنمایی کرده، پس از تو درخواست می‌نمایم به حق خودت و به حق محمد و آل او، درودهای تو بر ایشان باد، مرا نومید برنگردانی"[۴]؛
  • امام (ع) در دعای چهل و پنجم عبارت پنجاه و ششم می‌فرمایند: "بارخدایا، بر محمد و آل او درود فرست، همچنانکه بر فرشتگانی که از خواص و نزدیکان درگاهت هستند درود فرستادی، و بر او و بر آلش درود فرست همچنانکه بر پیغمبران فرستاده شده‌ات درود فرستادی، و بر او و آلش درود فرست، همچنان‌که بر بندگان شایسته‌ات درود فرستادی، و بهتر از آن ای پروردگار جهانیان، چنان درودی که برکت و نیکی‌اش به ما برسد، و سودش ما را دریابد، و از جهت آن در خواست ما روا شود، زیرا تو کریم‌ترین کسی هستی که به او رو آورده شده، و بی‌نیازکننده‌ترین کسی هستی که بر او اعتماد شده، و بخشنده‌ترین کسی هستی که از فضل و احسانش درخواست شده، و تو بر هر چیز توانایی (به کمکی نیازمند نیستی، و جلوگیری تو را باز نمی‌دارد)"[۵][۶]
  • امام سجاد(ع) می‌فرمایند که سود این صلوات به خود ما برمی گردد.
  • امام سجاد(ع) در دعای چهل‌وهفتم و در عبارت پنجاه‌ و دوم آن، صلوات را مایه خشنودی پیامبر(ص) معرفی کرده، می‌فرمایند: "ای پروردگار، بر محمد و آل او درود فرست درودی که او را خشنود گرداند و بر خشنودی او بیفزاید؛ و بر او درود فرست درودی که تو را خشنود نماید و بر خشنودی تو برای آن حضرت بیفزاید، و بر او درود فرست درودی که جز آن را برای آن بزرگوار نپسندی و جز او را سزاوار آن درود نبینی (ندانی)"[۷]؛
  • امام سجاد(ع) در دعای چهل‌ و دوم و در عبارت بیست‌ و یکم این دعاء صلوات را سبب عالی‌ترین فیوضات برای پیامبر(ص) و آلش(ع) معرفی می‌نماید و می‌فرمایند: "و درود فرست - بارخدایا - بر محمد و آل او درودی که به وسیله‌ی آن او را به بهترین نیکی و بخشش و بزرگواری‌ات که امیدوار است برسانی، زیرا تو دارای رحمت گشاده و بخشش بزرگی که فنا و نیستی و کم شدن در آن راه ندارد"[۸][۹]
  • همچنین امام سجاد(ع) صلوات را ادای بخشی از حقوقی می‌داند که آن بزرگواران بر ما دارند، بنابراین در دعای سی‌ویکم و در عبارت سی‌ام آن می‌فرمایند: "بارخدایا، بر محمد و آل او درود فرست، چنان‌که ما را به سبب او (به راه حق) راه نمودی، و بر محمد و آل او درود فرست، چنان‌که ما را به وسیله آن حضرت (از جهل و نادانی رهانیدی)، و بر محمد و آل او درود فرست، درودی که ما را روز رستاخیز و روز نیازمندی به تو(از عذاب و کیفر جاوید) شفاعت نماید، زیرا تو بر هر چیز توانایی (قدیر هرچه را بخواهد انجام می‌دهد، از این‌رو جز خدای تعالی به این صفت وصف نمی‌شود) و آن (درخواست من) بر تو آسان است"[۱۰]؛
  • امام سجاد(ع) فرمود که بعد از دعای عید قربان، نیازهای خود را به درگاه خداوند متعال عرضه کنید و پس از آن هزار صلوات بفرستید، همچنان‌که خود ایشان چنین می‌کرد.
  • امام سجاد در پایان دعای چهل‌ و هشتم می‌فرمایند: "...سپس دعا کن به آنچه برایت آشکار گردد و بر محمد و آل او هزار بار درود فرست"[۱۱][۱۲]

جنبه‌های صلوات

جنبه اعتقادی

جنبه سیاسی

جنبه روانی

جنبه تربیتی

منابع

پانویس

  1. «وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً دَائِمَةً نَامِيَةً لَا انْقِطَاعَ لِأَبَدِهَا وَ لَا مُنْتَهَى لِأَمَدِهَا، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ عَوْناً لِي وَ سَبَباً لِنَجَاحِ طَلِبَتِي، إِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ»
  2. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، مَا اخْتَلَفَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، صَلَاةً لَا يَنْقَطِعُ مَدَدُهَا، وَ لَا يُحْصَى عَدَدُهَا، صَلَاةً تَشْحَنُ الْهَوَاءَ، وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ»
  3. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۵۵.
  4. «وَ مِنْ حَاجَتِي يَا رَبِّ كَذَا وَ كَذَا وَ تَذْكُرُ حَاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِي سُجُودِكَ: فَضْلُكَ آنَسَنِي، وَ إِحْسَانُكَ دَلَّنِي، فَأَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ، أَن لَا تَرُدَّنِي خَائِباً»
  5. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا، إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ»
  6. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۵۶-۵۷.
  7. «رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُرْضِيهِ وَ تَزِيدُ عَلَى رِضَاهُ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً تُرْضِيكَ و تَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ لَهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا تَرْضَى لَهُ إِلَّا بِهَا، وَ لَا تَرَى غَيْرَهُ لَهَا أَهْلًا»
  8. « وَ صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُبَلِّغُهُ بِهَا أَفْضَلَ مَا يَأْمُلُ مِنْ خَيْرِكَ وَ فَضْلِكَ وَ كَرَامَتِكَ، إِنَّكَ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ، وَ فَضْلٍ كَرِيمٍ»
  9. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۵۷.
  10. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ، وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ»
  11. امام سجاد(ع) صحیفه سجادیه، ترجمه و شرح فیض‌الاسلام، دعای ۴۸.
  12. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۵۸.
  13. امام سجاد(ع)، صحیفه سجادیه، ترجمه محمدتقی خلجی، ص۴۲-۴۳.
  14. غلام رضا کریمی فرد، «نکات بلاغی در صحیفه سجادیه»، مشکوة، ۵۳، زمستان ۷۵، ص۱۲۳.
  15. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۵۹.
  16. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۰.
  17. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۰.
  18. ابراهیم برزگر، «رابطه عرفان و سیاست در صحیفه سجادیه»، فصلنامه اندیشه دینی، ۱۲، پاییز ۸۳، ص۲۹.
  19. محمدعلی مجد فقیهی، آشنایی با صحیفه سجادیه، ص۱۶.
  20. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۱.
  21. منصور پهلوان، «مبانی اخلاقی در صحیفه سجادیه»، سفینه، ۸، پاییز ۸۴، ص۹۲.
  22. ابراهیم برزگر، «رابطه عرفان و سیاست در صحیفه سجادیه»، فصلنامه اندیشه دینی، ۱۲، پاییز ۸۳، ص۳۰.
  23. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۲.
  24. «همان کسانی که ایمان آورده‌اند و دل‌های ایشان با یاد خداوند آرام می‌گیرد؛ آگاه باشید! با یاد خداوند دل‌ها آرام می‌یابد» سوره رعد، آیه ۲۸.
  25. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۲.
  26. «خداوند برای آنان عذابی سخت آماده کرده است پس ای خردمندان باایمان، از خداوند پروا کنید که خداوند برای شما یادکردی فرستاده است؛» سوره طلاق، آیه ۱۰.
  27. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۳.
  28. علی‌اصغر ابراهیمی‌فر، بررسی نظام تربیتی صحیفه سجادیه (قم: دفتر عقل، ۱۳۸۵)، ص۱۷۸.
  29. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۳.
  30. فضل الله میرقادری، «ادبیات سخنان امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه»، اندیشه دینی، شماره ۱۵ تابستان ۸۴، ص۱۳۰.
  31. منصور پهلوان، «مبانی اخلاقی در صحیفه سجادیه»، سفینه، ۸، پاییز ۸۴، ص۹۱.
  32. امام علی(ع)، نهج‌البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، حکمت ۳۶۱، ص۴۲۵.
  33. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۴.
  34. الف، کاویانی، امام سجاد(ع)، ص۹-۱۰.
  35. مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج۲۳، ص۴۸۵.
  36. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۵.