مقدمه

در تفسیر تربیتی، مفسر علاوه بر ایضاح و بیان نقطه‌های مشکل قرآن، در پی نشان دادن نتیجه آیات و پیام دعوت آنها است؛ زیرا قرآن کتاب هدایت است و باید مقصود آیات و جنبه هدایتگری آن روشن شود.

در این روش تفسیری، مفسر حتی در قصه‌های تاریخی و احکام عملی و مباحث اعتقادی، درپی نتیجه‌گیری و استخراج پیام قرآن است.

تفسیر تربیتی؛ مؤثر، سودمند، دلپذیر و از دیرباز میان مسلمانان مرسوم بوده است. امروز نیز براساس نیاز جامعه، شکل و جلوه دیگری به خود گرفته، متناسب با زبان و طبع مردم این عصر نگارش می‌یابد[۱].[۲]

تفاسیر تربیتی

تفسیرهایی که با اهتمام به جنبه تربیتی قرآن نگارش یافته‌اند تفاسیر تربیتی خوانده می‌شوند؛ مانند:

  1. تفسیر احسن الحدیث تألیف سید علی اکبر قرشی، با بیانی ساده و روان، به زبان فارسی در دوازده جلد؛
  2. اطیب البیان فی تفسیر القرآن سید عبدالحسین طیب. عبارات این تفسیر به زبان فارسی بسیار روان و به دور از اصطلاحات علمی است) این تفسیر در چهارده جلد موجود است؛
  3. پرتوی از قرآن، تألیف سید محمود طالقانی که به زبان فارسی و در شش جلد چاپ شده است و از اول قرآن تا آیه ۲۸ سوره نساء را دارد؛
  4. تفسیر نمونه تألیف آیت الله ناصر مکارم شیرازی و جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در ۲۷ جلد؛
  5. تفسیر القرآن الکریم (المنار فی تفسیر القرآن)، به زبان عربی، تألیف محمد عبده و محمد رشید رضا، در دوازده جلد تا آیه ۵۳ سوره یوسف. از آیه اول سوره حمد تا آیه ۱۲۶ سوره نساء از محمد عبده و به املای رشید رضا است؛ ولی از آیه ۱۲۶ سوره نساء به بعد رشید رضا به تنهایی روش عبده را ادامه داده است[۳].[۴]

جستارهای وابسته


منابع

پانویس

  1. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۴۹.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۷۸.
  3. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه (۶۴۶-۶۴۷)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۸۸۱.
  4. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۶۹۲.