مقدمه

حاج خلیفه از این تفسیر خبر داده و گفته است: «ثعلبی» در الکشف و البیان از آن یاد کرده است[۱].

فؤاد سزگین آن را در شمار کتاب‌های تفسیر در عصر اموی آورده و گفته است: ثعلبی در کتابش الکشف و البیان از تفسیر القرظی استفاده کرده است[۲] (مطلب یا روایت نقل کرده است).[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. حاج خلیفه، کشف الظنون، ج۱، ص۴۵۷.
  2. سزگین، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء ۱، ص۷۶.
  3. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۷۳.