نماز جماعت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث نماز جماعت است. نماز جماعت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نماز جماعت در کلام اسلامی - نماز جماعت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - نماز جماعت در معارف و سیره معصوم - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«نماز جماعت» به نوعی از انواع نماز گفته می‌شود که به صورت گروهی، با اقتدا به پیشنماز خوانده می‌شود. در اسلام تشریع نماز در مکه و با جماعت همراه بوده و پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) نماز را به جماعت برپا کرده‌اند. امام خمینی با اشاره به سیره پیامبر(ص) یادآور شده اصل تشریع نمازهای شبانه‌روز به جماعت بوده‌است و به کسانی که مردم را به فُراداخواندن نماز دعوت می‌کنند، هشدار می‌داد.

امام خمینی نماز جماعت به‌ویژه در نمازهای واجب پنجگانه را مستحب مؤکد می‌داند و اقامه نماز عید فطر و قربان در زمان غیبت را با جماعت به قصد رجا جایز دانسته، همچنین امامت جماعت زنان را برای زنان جایز، ولی احتیاط را در ترک آن می‌داند و نماز جماعت با اهل سنت و اقتدای به آنان را برای حفظ وحدت اسلامی جایز و نمازخواندن با آنان را صحیح می‌داند. امام خمینی شرکت زنان در نماز جمعه و جماعت را جایز دانسته و عدالتی که برای امام جماعت شرط شده، این است که در ظاهر خلافی انجام ندهد. امام خمینی نماز جماعت را در پیشبرد انقلاب اسلامی بسیار مؤثر می‌دانست؛ از این‌رو به مردم سفارش می‌کرد، نمازها را به جماعت برپا کنند. با این وجود از شیوه‌های مهم امام خمینی در مبارزه منفی علیه رژیم پهلوی تعطیلی نماز جماعت بود.

معناشناسی

«نماز» مترادف واژه «صلاة» در عربی است که از ریشه «صلو» به معنای دعا، نرمش، تعظیم، کرنش و رحمت است. نماز جماعت در اصطلاح شرع و فقها به نوع ویژه یا به نوعی از انواع نماز گفته می‌شود که به صورت گروهی، دو نفر یا بیشتر با اقتدا به پیشنماز خوانده می‌شود.

پیشینه

نماز عبادتی است که در ادیان آسمانی سابقه داشته است. ابراهیم(ع) و موسی(ع) به نماز می‌ایستادند. در آیین زرتشت نماز با تشریفات خاص انجام می‌شد. در قرآن کریم نیز لقمان(ع) و عیسی(ع) به نماز سفارش شده‌اند ﴿يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ﴾، ﴿وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا﴾؛ چنان‌که اسماعیل(ع) اهل خود را به آن سفارش می‌کرد ﴿وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا﴾ در آیین یهود نوعی نماز جماعت وجود دارد و از شرایط آن حضور ده مرد یهودی است. در روایات از نماز مسیحیان در کلیسا یاد شده است برخی از مفسران از دستور خداوند به حضرت مریم(س) در آیه ﴿وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾ چنین برداشت کرده‌اند که نماز جماعت و عبادتِ جمعی، پیش از اسلام نیز وجود داشته است.

در اسلام تشریع نماز در مکه و با جماعت همراه بوده و پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین علی(ع) نماز را به جماعت برپا کرده‌اند و آیه ﴿وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾ نیز دراین‌ باره نازل شده است. پس از آن افزون بر علی(ع)، خدیجه و زید بن‌ حارثه و جعفر بن‌ ابی‌ طالب نیز همراه پیامبر اکرم(ص) نماز را به جماعت به‌جای می‌آوردند. پیامبر(ص) پس از هجرت به مدینه نماز را با جمع مسلمانان و به جماعت برپا می‌کرد و کسانی را که در نماز جماعت شرکت نمی‌کردند سرزنش و به کیفری شدید تهدید می‌کرد. روایات بسیاری از پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) دربارهٔ اهمیت نماز جماعت و ثواب و فضیلت آن آمده است. فقیهان شیعه ازجمله امام خمینی در کتاب‌های فقهی خود بخشی از «کتاب الصلاة» را به نماز جماعت و احکام مرتبط با آن از قبیل اهمیت، شرایط امام جماعت و برخی از مسائل دیگر اختصاص داده‌اند.

فلسفه تشریع

اسلام اساس آیین خود را بر پایه اجتماع قرار داده و در هیچ‌یک از شئون خود، به اجتماع بی‌اعتنا نبوده است. حکمت تشریعِ برخی از عبادت‌های گروهی مانند نماز عید فطر و عید قربان در روایات، اجتماع مسلمانان شمرده شده است. امام رضا(ع) نماز جماعت را موجب آشکارشدن نشانه‌ها و شعائر اسلامی همانند اخلاص، توحید، ارزش‌های اسلامی و عبادت و نیایش دانسته و افزوده است اظهار این شعائر حجتی است از خداوند بر اهل شرق و غرب. همچنین با نماز جماعت، منافقان و مسلمانانی که نماز را سبک می‌شمارند، از غیر آنان شناخته می‌شوند و زمینه‌ای پدید می‌آید که افراد بتوانند به صلاح و عدالت یکدیگر گواهی دهند. افزون بر همه اینها نماز جماعت نیکوکاری و ترویج فضیلت‌ها را به همراه دارد و بسیاری از افراد را از گناه و فساد بازمی‌دارد.

امام خمینی معتقد است بسیاری از احکام عبادی اسلام به نوعی همراه با سیاست و تدبیر جامعه و موجب خدمات اجتماعی و سیاسی است. نماز جماعت مثال آشکاری از این عبادت‌هاست که در عین معنویت و آثار اخلاقی و اعتقادی، دربردارنده آثار سیاسی است. از نگاه ایشان توجه به بعد اجتماعی نماز در همه ارکان و اذکار نماز از رکوع و قرائت و ذکرهای آن مانند ﴿اهْدِنَا﴾ و ﴿إِيَّاكَ نَعْبُدُ﴾ دیده می‌شود.

در نگاه فقها نماز جماعت شعار اسلام و موجب عظمت آن و در نظر امام خمینی از اجتماعات سیاسی مسلمانان است که در صورت اهتمام به آن، موجب حل مشکلات آنان می‌شود و هر وقت گرفتاری‌ای برای مسلمانان پدید می‌آمد، با اعلام نماز جماعت، گرد هم می‌آمدند و گرفتاری را برطرف می‌کردند. اجتماعات مسلمانان اعم از جمعه و جماعت در ایجاد وحدت میان امت اسلامی بسیار مؤثر است. نیز نماز جمعه و جماعت و مراسم حج، افزون بر آثار اعتقادی و اخلاقی از مهم‌ترین پایگاه‌های تبلیغی است و این کانون‌ها و مراکز برای آن تأسیس شده‌اند تا عواطف برادری و همکاری افراد تقویت شود و افراد در سایه آن رشد فکری پیدا کند و برای مشکلات سیاسی و اجتماعی راه حل بیابند و در سایه آن به جهاد و کوشش دسته‌جمعی بپردازند.

نماز جمعه و جماعت موجب آرامش مردم و نیز مرکز آگاهی و اطلاع از اخبار و رویدادها و مبارزه با شایعه‌های دشمن نیز است. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در سال ۱۳۵۹ و هجوم تبلیغاتی و نظامی دشمن علیه ایران و پخش انواع شایعه‌ها با هدف تضعیف روحیه مردم و رزمندگان، امام خمینی به ائمه جمعه و جماعت سفارش کرد که در اجتماعات خود به روشنگری بپردازند و مردم را به پیروزی بر دشمن امیدوار سازند. ایشان در پیام برائت از مشرکین در حج سال ۱۳۶۶، مسجدها را بهترین کانون برای برپایی نماز جمعه و جماعت و مناسب‌ترین میدان تشکل و بیان مصالح مسلمانان شمرد که دولت‌های ستمگر جرئت ندارند آن را برای همیشه تعطیل کنند؛ زیرا تعطیلی آن نیز دلیلی بر مظلومیت مسلمانان و راهی برای مبارزه با ستم خواهد بود؛ از این‌رو علمای دین باید از این فرصت استفاده کنند و اسلام را از غربتی که دامنگیرش شده نجات دهند و چهره واقعی جهان‌خواران را برای مردم روشن سازند..

اهمیت و جایگاه

نماز جماعت در اسلام از مهم‌ترین مستحبات و از شعائر اسلامی و نشانه‌های اسلام است. در آیات ﴿وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾، ﴿يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾، ﴿قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ﴾؛ و روایات بسیار از مسلمانان خواسته شده که نماز را با جماعت بخوانند. مفسران از تعبیر ﴿وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾ برداشت کرده‌اند که سزاوار است نماز به جماعت برپایی شود. دستور به سرعت‌ گرفتن در رسیدن به موجباتِ مغفرت خداوند،﴿سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ﴾ به سرعت‌ گرفتن در رسیدن به تکبیر اول نماز جماعت نیز تفسیر شده است. قرآن به صف‌های نمازگزاران سوگند یاد کرده و به مجاهدان سفارش کرده است در هنگام نبرد نیز نماز را به جماعت به جای آورند ﴿وَإِذَا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً وَاحِدَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا﴾.

پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) همواره بر انجام نماز جماعت سفارش می‌کردند. پیامبر(ص) مسلمانان را به شرکت در نماز جماعت هرچند در شرایط بسیار سخت سفارش کرده است. امام حسین(ع) نیز در روز عاشورا با وجود حمله دشمن، نماز ظهر و عصر را به جماعت برگزار کرد. امام خمینی با اشاره به سیره پیامبر اکرم(ص) یادآور شده اصل تشریع نمازهای شبانه‌روز به جماعت بوده است؛ برخی دیگر نیز به این مطلب اشاره کرده‌اند. امام خمینی که نماز جمعه و جماعت را مناسب‌ترین میدان تشکل و بیان مصالح مسلمین می‌دانست، در وصیت‌نامه الهی‌ سیاسی خود، نماز جمعه را از بزرگ‌ترین عنایات حق‌تعالی بر جمهوری اسلامی ایران شمرده و از ائمه جمعه و جماعت خواسته از آنها غفلت نکنند و از ظرفیت‌های آن بهره‌برداری کنند.

بر اساس روایات متعدد از شیعه و اهل سنت، فضیلت نماز جماعت، چندین برابرِ نماز فرادا است. در روایتی ثواب یک رکعت نماز جماعت برابر با چهل سال نماز فرادا و شرکت یک نفر در نماز جماعت، برابر با ۱۵۰ نماز، دو نفر ششصد نماز معرفی شده و اگر به ده نفر برسند، ثوابش را جز خداوند نمی‌تواند شماره کند. پیامبر(ص) حتی به نابینا اجازه ترک نماز جماعت را نداد و به او سفارش کرد به گونه‌ای می‌تواند در نماز جماعت حاضر شود؛ چنان‌که تأکید شده است نماز جماعت سنت پیامبر(ص) است و اگر کسی بدون عذر آن را ترک کند، به نماز کامل دست نمی‌یابد. در روایتی دیگر آمده است نماز کسی که نماز جماعت را برای رویگردانی از جماعت مؤمنان ترک می‌کند، قبول نیست و از نگاه روایات چنین کسی عادل نیست و غیبت او جایز است؛ مردم باید از او دوری کنند و امام مسلمانان باید به وی اعلام کند که در صورت پیوستن به جماعت مسلمانان در امان است. در زمان پیامبر(ص) زنان نیز در جماعت پیامبر(ص) حاضر می‌شدند.

از نگاه امام خمینی نماز بالاترین فریضه و ذکر خداست که مردم باید آن را در مسجد و به جماعت به جای آورند و از فُرادا خواندن آن خودداری کنند. ایشان با اشاره به کسانی که مردم را به فُرادا خواندن نماز در خانه دعوت می‌کنند، هشدار داد این افراد در صدد شکستن اصل نمازند تا پس از در هم شکستن این سنگر و دژ استوار به مسلمانان هجوم آورند. ایشان حاضرنشدن در نماز جماعت از روی بی‌اعتنایی را جایز نمی‌داند و به‌جای‌آوردن نماز جماعتِ بدون توجه را بر نماز فرادای باتوجه ترجیح می‌دهد؛ همچنین نماز جماعت شکسته اول وقت را با جماعت از نماز کامل بدون جماعت بهتر می‌داند..

احکام نماز جماعت

در وجوب و استحباب نماز جماعت میان مذاهب اسلامی اختلاف است. فقهای امامیه نماز جماعت خصوصاً در نمازهای روزانه را مستحب مؤکد می‌دانند. امام خمینی نیز نماز جماعت به‌ویژه در نمازهای واجب پنجگانه به‌ویژه نماز صبح و عشا را مستحب مؤکد می‌داند. در میان اهل سنت، بیشتر حنفیان و مالکیان و برخی از شافعیان نیز آن را مستحب مؤکد می‌دانند؛ ولی حنبلیان و برخی از حنفیان جماعت را در نمازهای یومیه واجب عینی دانسته‌اند.

از سوی دیگر، به نظر مشهور فقهای امامی، نماز عید فطر و قربان، در صورت وجود همه شرایط ازجمله حضور امام معصوم(ع)، باید به جماعت خوانده شود و در عصر غیبت ادای آن به جماعت مستحب است. امام خمینی پس از فتوا به استحباب نماز عید فطر و قربان در زمان غیبت، احتیاط را در انجام فرادای آن دانسته و انجام آن را با جماعت با قصد رجا جایز دانسته است. ایشان مستحب می‌داند که نماز میت نیز به جماعت اقامه شود. به اتفاق علمای شیعه نماز جمعه واجب است که به جماعت خوانده شود مالکیان و شافعیان نیز به‌جماعت‌ خواندن نمازهای عید را مستحب دانسته‌اند. بیشتر فقهای اهل سنت برگزاری همه نمازهای مستحبی ازجمله نماز تراویح را به جماعت مجاز می‌دانند؛ اما فقهای شیعه به استناد روایات، به جماعت‌ خواندن نمازهای مستحبی، جز نماز باران را مشروع ندانسته‌اند و آن را بدعت شمرده‌اند. امام خمینی در مشروعیت خواندن نماز طواف و نماز احتیاط به جماعت تردید کرده است.

جایگاه و شرایط امام جماعت

در بعضی روایات اسلامی امامت جماعت، دارای قدر و ارزش بسیار است. امامت جماعت سفارت الهی و منصب پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و اهل معرفت است. امام خمینی پس از آنکه به اهمیت و جایگاه نماز جماعت اشاره می‌کند، یادآور می‌شود امامت جماعت از فضل و مرتبه زیادتری برخوردار است؛ از این‌روی شیطان در صدد رخنه در این عبادت به‌ویژه امام جماعت آن است.

از نظر فقهای شیعه امام جماعت افزون بر شرایط عامه بلوغ و عقل و عدالت باید حلال‌زاده و شیعه دوازده‌ امامی باشد؛ همچنین آیات و اذکار را صحیح بخواند و اگر مأمومان مَردند، امام جماعت هم باید مرد باشد. از نگاه امام خمینی عدالتی که برای امام جماعت شرط شده، این است که در ظاهر خلافی انجام ندهد. در امامت زن دو نظر وجود دارد:

مشهور فقهای شیعه معتقدند که امامت زن برای زنان جایز است. امام خمینی نیز امامت جماعت زنان را برای زنان جایز، ولی احتیاط را در ترک آن می‌داند. در برابر این دیدگاه برخی از فقها امامت زن را مطلقاً جایز نمی‌دانند. امام خمینیامامت غیر بالغ را برای افراد غیر بالغ جایز می‌داند. مشهور فقها شیعه‌ بودن را از شرایط امام جماعت می‌دانند. علامه حلی ایمان به معنای دوری از اهل بدعت و دوری از مخالفان حق را شرط امامت شمرده است و به استناد بعضی روایات تأکید کرده است نباید پشت سر فاسق و کسانی که به ائمه اثناعشر باور ندارند، نماز گزارد. امام خمینی نماز جماعت با اهل سنت و اقتدای به آنان را برای حفظ وحدت اسلامی جایز می‌داند و نمازخواندن با آنان را صحیح و کافی برمی‌شمرد. فُراداخواندن نماز در جایی که جماعت برقرار است، اگر موجب فاسق شمرده‌ شدن عملی امام جماعت شود، حرام است و کسی که می‌خواهد نماز فُرادا بخواند، باید پیش یا پس از نماز جماعت بخواند. فقهای شیعه ازجمله امام خمینی با استناد به بعضی روایات جماعت با امامت عالم را بهتر از غیر عالم و نماز جماعت با هاشمی را برتر از نماز جماعت با دیگران شمرده‌اند. از نگاه امام خمینی هرچند به حکم اولیه اسلام، هر فردی که شرایط یادشده را داشته باشد، خواه روحانی باشد یا غیر روحانی، می‌تواند امام جماعت باشد و اقتدا به او جایز است؛ اما با توجه به فتنه‌انگیزی‌های مخالفان برای القای اسلام بدون روحانیت، با وجود روحانی، غیر روحانی نمی‌تواند امام جماعت شود. به اعتقاد ایشان، امام جماعت علاوه بر شرایط یادشده، از نگاه اخلاقی باید متدین و عامل به گفتار خود باشد تا پند و موعظه او در مردم اثر کند و اگر امام جماعت منحرف باشد، می‌تواند جمعی بزرگ یا طایفه‌ای را منحرف کند؛ همچنین امام جماعت باید مورد اعتماد مردم و به دور از عُجب و ریا و باید وارسته باشد. او باید توجه خود را به دنیا کم کند و به خدا توجه کند. در این صورت است که مردم از او پیروی می‌کنند.

نقش نماز جماعت در پیشبرد انقلاب اسلامی

امام خمینی نماز جماعت را در پیشبرد انقلاب اسلامی بسیار مؤثر می‌دانست؛ از این‌رو از آغاز انقلاب اسلامی به مردم سفارش می‌کرد افزون بر مسجدسازی و تبلیغات مذهبی نمازها را به جماعت و آشکارا برپا کنند و وحدت مذهبی خود را حفظ کنند. توصیه ایشان در تقویت معنوی و همبستگی مردم و هراس دشمن بسیار مؤثر بود. سازماندهی مردم بر عهده نهادهای مذهبی بود و مسجدها نخستین خاستگاه و پایگاه انقلابیان به حساب می‌آمدند. مسجدها حلقه‌های ارتباط میان رهبری انقلاب و مردم بودند و توانستند با بسیج گسترده مردم در مخالفت با رژیم نقش‌آفرین باشند. روحانیان و ائمه جماعات از جلوداران انقلاب بودند. آنان با گردآوردن مردم در مسجدها، ورزشگاه‌ها و دیگر مکان‌های عمومی همراه با نماز جماعت آنان را با احکام شرعی آشنا ساخته و مسائل انقلاب را برای آنان بیان می‌کردند. رژیم پهلوی در برابر این جریان اعتقادی ـ سیاسی حساسیت به خرج می‌داد و با این‌گونه اجتماعات مخالفت می‌کرد. یکی از توطئه‌های آن رژیم، برای مقابله با انقلاب اسلامی کم‌رنگ‌کردن و ایجاد دودستگی و تفرقه در نمازهای جماعت بود. سازمان اطلاعات و امنیت کشور رژیم (ساواک) با مراقبت و ایجاد ترس در میان مردم و روحانیت، بر آن بود که مسجدها از روحانیان خالی شوند و نماز جماعت برگزار نشود یا نماز جماعتی برگزار شود که دو عنصر مهم اجتماع و سیاست را همراه نداشته باشد و ائمه جمعه و جماعت‌هایی میدان‌دار شوند که به کلی وارد امور سیاسی کشور نشوند با وجود مقابله رژیم پهلوی با نماز جماعت، برپایی این نماز از ابزارهای مهم اعتراض و مخالفت ائمه جماعت، روحانیان و مردم در برابر حکومت بود.

از سوی دیگر، تعطیلی نماز جماعت نیز از شیوه‌های مهم مبارزه منفی علیه رژیم پهلوی بود. این روش را برای نخستین بار امام خمینی در سال ۱۳۴۱ در اعتراض به جریان انقلاب سفید به‌کار گرفت. در این شیوه مبارزه، مسجدها به صورت همگانی به تعطیلی و سکوت دعوت شدند و خاموشی مسجدها و بازداشت علما احساسات مذهبی مردم را برانگیخت و کم‌کم زمینه انقلابی فراگیر را فراهم ساخت. روحانیان قم، تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، کاشان و بسیاری از شهرهای دیگر به منظور ابراز همدردی و پشتیبانی از حوزه علمیه قم دست به اعتصاب زدند و اقامه نماز جماعت تعطیل شد در جریان تبعید امام خمینی در آبان ۱۳۴۳ نیز نماز جماعت در شهرهای کشور به نشانه اعتراض به این عمل، تعطیل شد. این اعتصاب دو هفته به طول انجامید و تلاش رژیم پهلوی برای شکستن این اعتصاب پیش از موعد مقرر ناکام ماند. در آبادان، اصفهان، اهواز، جهرم، تهران، دزفول، شیراز، قم، کاشان، لار، مشهد، نجف‌آباد و تبریزاعتصاب همگانی شد و درِ مسجدها بسته شد و مؤذنان نیز از گفتن اذان خودداری کردند با اوج‌گیری انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و محاصره بیت امام خمینی به دست دولت عراق در نجف، ایشان در اعتراض به این رفتار، از رفتن به درس و مسجد برای ادای نماز جماعت و تشرف به حرم امیرالمؤمنین علی(ع) خودداری کرد. بازتاب این اقدامِ امام خمینی، در ایران و جهان بسیار گسترده بود. رژیم عراق مجبور شد با عذرخواهی از امام خمینی، به محاصره پایان دهد.

همچنین مسجدها و نماز جماعت‌ها نیز در ایران نقش مؤثر خود را کامل‌تر نشان دادند. مسجد ارگ تهران با سخنرانی‌های عباس علی اسلامی و مسجد جلیلی تهران با مدیریت محمد رضا مهدوی کنی، و محمد جواد باهنر و مسجد هدایت با مدیریت سید محمود طالقانی، درخور توجه بود. نماز جماعت عید فطر ۱۳۵۷ در قیطریه تهران با سازماندهی مسجد قبا و امامت محمد مفتح، مهم‌ترین نماز جماعتی بود که در پیشبرد و پیروزی انقلاب اسلامی نقش اساسی داشت مردم دیگر شهرها نیز از نماز جماعت در پیروزی انقلاب بهره گرفتند. اقامه نماز جماعتِ باشکوه مردم اصفهان و نجف‌آباد در ۲۹/۱۰/۱۳۵۷، قشم، یزد و دیگر شهرهای ایران در روز اربعین، به پیروزی انقلاب کمک کرد.

منابع

1. علی‌زاده لوشابی، طاهایی، مقاله «نماز جماعت»، دانشنامه امام خمینی ج۱۰