اعتدال در معارف و سیره نبوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اعتدال است. "اعتدال" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

جایگاه میانه‌روی در کلام نبوی

جایگاه میانه‌روی در سیره نبوی(ص)

میانه‌روی در عبادت

رعایت میانه روی در انفاق و بخشش

رعایت میانه‌روی در امور اقتصادی

میانه روی در پوشش‌

میانه‌روی در زندگی

پیامبر اعظم(ص) همگان را به میانه‌روی و اعتدال فرا می‌خواند: «بر شما باد میانه‌روی، بر شما باد میانه‌روی، بر شما باد میانه‌روی»[۴۹]. عایشه می‌گوید: پیامبر نزد من آمد و زنی از قبیله بنی اسد با من بود. حضرت پرسید: او کیست؟ گفتم: فلانی است که شب‌ها (به خاطر عبادت) نمی‌خوابد. حضرت فرمود: بس کن. به اندازه توانتان کار کنید. محبوب‌ترین (کارها) نزد خداوند آن است که کننده آن بر آن عمل مداومت داشته باشد. (نه اینکه بسیار انجام دهد و خود را خسته کند)[۵۰].

رسول الله(ص) حفظ توازن را در امور معاش و معاد و نیازهای روح و بدن لازم می‌دید و اجازه نمی‌داد کسی راه افراط و تفریط بپیماید. ایشان، رهبانیت و غوطه‌ور شدن در شهوت‌های حیوانی را به یک نسبت محکوم می‌ساخت و حد وسط این دو را با گفتار و رفتار خود نشان می‌داد. همچنین آنها را که همه وقت خود را در نماز و روزه صرف می‌کردند و به کارهای زندگی بی‌اعتنا بودند، از انحراف بازمی‌داشت. پس می‌فرمود: «بدن شما و زن و فرزند و یارانتان همگی حقوقی بر شما دارند و باید آنها را رعایت کنید»[۵۱]. در یکی از سفرها، بعضی از اصحاب به دلیل کج‌فهمی، روزه گرفته و از شدت گرما، هریک به گوشه‌ای افتاده و از حال رفته بودند. دیگران نیز در نصب چادرها و سیراب کردن چارپایان و خدمات دیگر می‌کوشیدند. ایشان فرمود: «همه ثواب متعلق به کسانی است که این کارها را انجام می‌دهند»[۵۲]. حضرت علی(ع) درباره سیره پیامبر اعظم(ص) می‌فرماید: «سِيرَتُهُ الْقَصْدُ»؛ «سیره آن حضرت، میانه‌روی بود»[۵۳].

میانه‌روی و اعتدال در امور اقتصادی نیز هم‌پای اعتدال در امور عبادی مورد عنایت رسول خدا(ص) بود. از رسول اکرم(ص) نقل است: «الْبَسُوا وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا فِي أَنْصَافِ الْبُطُونِ فَإِنَّهُ جُزْءٌ مِنَ النُّبُوَّةِ»[۵۴].

میانه‌روی و اعتدال در مسائل اقتصادی مورد تاکید اسلام است. پیامبر اکرم(ص) در این زمینه می‌فرماید: کسی که مقتصد و میانه‌رو باشد، هرگز فقیر و نیازمند نمی‌شود[۵۵]. یکی از اصول مسلّم زندگی، توجه به میانه‌روی در هزینه‌ها و درآمدها است، به گونه‌ای که اگر بین آن دو اعتدال برقرار نباشد، زندگی دچار اختلال خواهد شد. حضرت در جایی می‌فرماید: خوشا به حال آن مسلمانی که درآمدش به قدر کفاف باشد[۵۶]. ایشان میانه‌روی را ضامن بی‌نیازی می‌دانست و مصرف بیش از نیاز را سبب فقر و نیازمندی برمی‌شمرد. ایشان می‌فرماید: هرکس میانه‌رو باشد خدا او را بی‌نیاز می‌کند و هر کس که تبذیر کند و بیشتر از آنچه نیاز دارد، مصرف کند خدا او را فقیر می‌گرداند[۵۷].[۵۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۱، ص ۴۳۳ و خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج ۲، ص ۴۰.
  2. لسان العرب، ص ۴۳۳.
  3. لسان العرب، ص ۴۳۳.
  4. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۵.
  5. لسان العرب، ج ۳، ص ۳۵۴ و کتاب العین، ج ۵، ص ۵۴ - ۵۵.
  6. لسان العرب، ج ۳، ص ۳۵۴ و کتاب العین، ج ۵، ص ۵۴ - ۵۵.
  7. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۵.
  8. سید جلال الدین مجتبوی، علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات)، ج ۱، ص ۱۰۶.
  9. همان.
  10. شیخ صدوق ج ۱، ص ۱۷۸؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۸۰ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج۱، ص۱۶۷.
  11. جلال الیدن سیوطی، الجامع الصغیر، ج۲، ص۱۴ و المتقی الهندی، کنزالعمال، ج۳، ص۲۸.
  12. کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۳؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۶۱ و حسن بن ابی‌الحسن دیلمی، ارشادالقلوب، ج۱، ص۷۶.
  13. حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۳۶؛ حسین بن سعید اهوازی، الزهد، ص۶۸ و احمد بن محمد بن خالد برقی، المحاسن، ج۱، ص۳.
  14. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۵-۶۲۶.
  15. نهج الفصاحه، ص۱۸۱ و عبدالله بن سعید عبادی لحجمی، منتهی السؤل، ص۳۳۰.
  16. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۶.
  17. « سِيرَتُهُ‌ الْقَصْدُ»نهج البلاغه، ص۱۳۹.
  18. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۶.
  19. ابویعلی الموصلی، مسند، ج ۳، ص ۳۳۴؛ ابن حبان، صحیح، ج ۲، ص ۷۳ و کنزالعمال، ج ۳، ص ۲۸.
  20. ماوردی، اعلام النبوه، ص ۲۲۹.
  21. الرازی، المحصول، ج ۴، ص ۶۹ و عمادالدین یحیی عامری، بهجة المحافل و بغیة الأماثل، ج ۲، ص ۲۶۱.
  22. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۶-۶۲۷.
  23. « كَانَ‌ رَسُولُ‌ اللَّهِ‌(ص) مُعْتَدِلَ‌ الْأَمْرِ غَيْرَ مُخْتَلِفٍ‌»؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۳۱۸؛ همو، معانی الاخبار، ص ۸۲: الطبرانی، المعجم الکبیر، ج ۲۲، ص ۱۵۶؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة، ج ۱، ص ۲۸۹ و ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج ۳، س ۳۴۱.
  24. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۷.
  25. « إِنَ‌ هَذَا الدِّينَ‌ مَتِينٌ‌ فَأَوْغِلُوا فِيهِ بِرِفْقٍ وَ لَا تُكَرِّهُوا عِبَادَةَ اللَّهِ إِلَى عِبَادِ اللَّهِ فَتَكُونُوا كَالرَّاكِبِ الْمُنْبَتِّ الَّذِي لَا سَفَراً قَطَعَ وَ لَا ظَهْراً أَبْقَى»؛ الکافی، ج ۲، ص ۸۷؛ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۶۸، ص ۲۱۴ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱، ص ۱۱۰؛ الکافی، ج ۲، ص ۸۶: البیهقی، السنن الکبری، ج ۳، ص ۱۷؛ ابن سلامه، مسند الشهاب، ج ۲، ص ۱۸۴؛ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۳۸۴ و کنزالعمال، ج ۳، ص ۳۶.
  26. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۷.
  27. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۸.
  28. البخاری، صحیح، ج ۲، ص ۴۸؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۳، ص ۳۰ و العینی، عمدة القاری، ج ۷، ص ۲۰۸.
  29. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۸.
  30. عوالی اللآلی، ج ۳، ص ۴۴۸ - ۴۴۹؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۲۳۴؛ ابن الأشعث السجستانی، سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۱۰۱؛ صحیح ابن حبان، ج ۱۰، ص ۲۳۱ - ۲۳۲ و المعجم الکبیر، ج ۱۱، ص ۲۵۴.
  31. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۸.
  32. شافعی، کتاب الأم، ج ۱، ص ۱۸۷؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۲۷۱؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنّف، ص ۳۶۲ و صحیح ابن حبان، ج ۵، ص ۵۷.
  33. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۸.
  34. مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۳، ص ۱۱؛ ترمذی، سنن، ۱۹۸۳ م، ج ۲، ص ۹؛ بیهقی، السنن الکبری، ج ۳، ص ۲۰۷ و مسند احمد، ج ۵، ص ۹۳.
  35. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۸.
  36. زمخشری، الکشاف، ج ۲، ص ۶۶۲ و فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج ۶، ص ۶۳۴ - ۶۳۵.
  37. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۹.
  38. الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۶۷۱ و کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۹۱۶.
  39. « لَا أَفْتَقِرُ مَنِ اقْتَصَدَ»؛ نهج الفصاحه، ص ۶۷۸.
  40. نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۶۶ و نهج الفصاحه، ص ۵۰۰.
  41. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۹.
  42. حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۲۹۹.
  43. الکافی، ج ۴، ص ۵۴ و دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۲۵۵.
  44. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۲۹.
  45. مجموعه ورام، ج۱، ص۱۶۳ و ابن ابی الحدید معتزلی، شرح نهج ابلاغه، ج۱۹، ص۱۶۳.
  46. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۳۰.
  47. الهیثمی، مجمع الزوائد ج ۵، ص ۱۳۵؛ الجامع الصغیر ، ج ۲، ص ۷۰۳ و کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۱۲.
  48. نبی‌اللهی، علی و حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۳۰.
  49. خصال، ص۶۸.
  50. صحیح بخاری، ج۱، ص۱۶.
  51. صحیح مسلم، ج۳، ص۱۶۳.
  52. صحیح مسلم، ج۳، ص۱۴۴.
  53. نهج البلاغه، خطبه ۹۴.
  54. «بپوشید و بخورید و بیاشامید، ولی با میانه‌روی. میانه‌روی، از ویژگی‌های نبوت است». میزان الحکمه، ج۱، ص۱۱۶.
  55. تنبیه الخواطر، ج۱، ص۱۶۷.
  56. اصول کافی، ج۳، ص۲۱۰.
  57. تنبیه الخواطر، ج۱، ص۱۶۷.
  58. اسحاقی، سید حسین، کانون محبت ص ۶۵.