تفسیر ابوالعالیه ریاحی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث میثم تمار است.

مقدمه

حاج خلیفه از این کتاب خبر داده و گفته است: ربیع بن انس آن را از ابو العالیه روایت کرده است^[۱]. داوودی نیز در ذیل عنوان «رفیع بن مهران ابوالعالیة الریاحی» با عبارت "له تفسير رواه عنه الربيع بن انس البكري" به آن اشاره کرده و گفته است: "خرّج حديثه الجماعة"^[۲]؛ جماعت [[[محدّثان]] یا خصوص صاحبان صحاح ستّۀ اهل تسنن] حدیث آن تفسیر را در کتاب‌های خود آورده‌اند».

برخی این تفسیر را قدیمی‌ترین تفسیر معرفی کرده‌اند^[۳]. ولی نادرستی آن آشکار است زیرا اگر منظور قدیمی‌ترین تفسیر موجود و در دسترس است، که این تفسیر موجود نیست و اگر منظور اعم از موجود و مفقود است، که پیش از آن تفسیرهای فراوان دیگری بوده است که پیش از این تفسیر معرّفی شدند. شاید منظور وی قدیمی‌ترین تفسیر اهل تسنن باشد و تفسیرهایی را که پیش از این، معرفی شدند از تفاسیر اهل تسنن نمی‌دانسته و یا از آنها بی‌خبر بوده است.^[۴]

منابع

بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن

جستارهای وابسته

ابوالعالیه ریاحی

پانویس

↑ حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۱.
↑ داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۷۳، رقم ۱۷۰.
↑ امتیاز علی عرشی در مقدمه‌اش بر تفسیر سفیان الثّوری، ص۵.
↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۷۰-۳۷۱.

جستارهای وابسته

[1] حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۱.

[2] داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۷۳، رقم ۱۷۰.

[3] امتیاز علی عرشی در مقدمه‌اش بر تفسیر سفیان الثّوری، ص۵.

[4] بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۷۰-۳۷۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]