چه معجزات و کراماتی از امام مهدی صادر شده است؟ (پرسش)

چه معجزات و کراماتی از امام مهدی صادر شده است؟
چه معجزات و کراماتی از امام مهدی صادر شده است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / آشنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

چه معجزات و کراماتی از امام مهدی صادر شده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

‌آیا آن حضرت معجزه‌ای نیز داشته است؟

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین علی رضا رجالی تهرانی، در کتاب «یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:

«معجزات و کرامات بسیاری از آن امام عزیز صادر شده است که ذکر آنها نیاز به یک کتاب جداگانه دارد، ولی در اینجا به چند نمونه آنها اشاره می‏‌کنیم:

مردی از اهالی عراق، مالی را برای امام زمان (ع) فرستاد، حضرت مال را برگرداند و پیغام داد که حقّ پسر عموهایت را که چهارصد درهم است، از آن خارج کن. مزرعه‌‏ای در دست او بود که پسر عموهایش در آن مزرعه شریک بودند، ولی حقّ آنها را نمی‏‌‏پرداخت. چون حساب کرد، دید که طلب آنها همان چهارصد درهم می‏‌‏شود. پس از پرداختن آن، باقیمانده را نزد حضرت فرستاد و قبول شد^[۱]
ابن شاذان می‏‌گوید: چهارصد و هشتاد درهم سهم امام نزد من جمع شده بود، من نخواستم از پانصد درهم کمتر باشد، لذا بیست درهم از مال خودم برداشته، به آن اضافه نموده و برای اسدی (وکیل حضرت) فرستادم، اما ننوشتم که مقداری از اینها هم از من است. جواب آمد: پانصد درهمی که بیست درهم آن از خودت بود رسید.
یکی از معجزات آن حضرت که در سال‌های اخیر اتّفاق افتاده، معجزه‌‏ای است که برای همسر آقای متّقی همدانی رخ داده است، وی می‏‌‏گوید: روز دوشنبه هیجدهم ماه صفر سال ۱۳۹۷ همسر اینجانب محمّد متّقی همدانی بر اثر دو سال اندوه و گریه و زاری به خاطر داغ دو جوان خود که در یک لحظه در کوه‌های شمیران جان سپردند، مبتلا به سکته ناقص شد. طبق دستور پزشکان مشغول معالجه و مداوا شدیم، ولی نتیجه‌‏ای به‌دست نیامد. شب جمعه بیست و دوّم ماه صفر، یعنی چهار روز پس از این حادثه، حاج مهدی کاظمی که از تجّار و محترمین تهران به شمار می‏‌رود، به اتّفاق خواهرزاده‏‌اش از تهران آمده بودند که ایشان (خواهرش) را به وسیله ماشین سواری برای معالجه به تهران ببرند، ساعت یازده شب بود که با خاطری خسته و دلی شکسته به اتاقم رفتم که بخوابم، ناگهان متوجّه شدم که شب جمعه است، شب دعا و نیایش، شب توسل و توجّه. آن شب پس از قرائت چند آیه از قرآن مجید و نیز خواندن دعای مختصری از دعاهای شب جمعه، به حضرت بقیة اللّه (ع) متوسّل شدم و با دلی پر از اندوه به خواب رفتم. ساعت چهار بامداد طبق معمول بیدار شدم. ناگاه احساس کردم که از اتاق پایین که همسرم آنجا بود، سر و صدا و همهمه بلند است، سر و صدا قدری بیشتر شد و سپس ساکت شدند. من گمان کردم میهمان از همدان یا تهران آمده، اعتنایی نکردم، تا اینکه صدای اذان صبح بلند شد، برای وضو گرفتن پایین رفتم، دیدم چراغ‌های حیاط روشن است و دختر بزرگم که پس از مرگ برادرهایش خنده به لبش نیامده بود، خوشحال و متبسّم قدم می‏‌‏زد. از او پرسیدم: چرا نمی‏‌‏خوابی؟ گفت: پدر جان! خواب از سرم رفت. گفتم: چرا؟ گفت: به خاطر اینکه مادرم را ساعت چهار بعد از نیمه ‏شب شفا دادند. من منتظر بودم که بیایید و به شما مژده بدهم. گفتم: چه کسی شفا داد؟ گفت: مادرم ساعت چهار بعد از نیمه‏ شب با شدّت اضطراب ما را بیدار کرد که برخیزید، آقا را بدرقه کنید! همگی بیدار شدیم، ناگهان دیدیم مادرم با آنکه قدرت نداشت از جا حرکت کند، از اتاق بیرون آمد. من که همراه مادرم بودم، به دنبال ایشان رفتم. نزدیک درب حیاط به او رسیدم. گفتم: مادر جان! کجا می‏‌‏روی؟ آقا کجا بود؟ مادرم گفت: آقایی، سید جلیل‌القدری در لباس اهل علم به بالینم آمد و فرمود: برخیز: گفتم: نمی‏‌‏توانم. با لحن تندتری گفت: برخیز! دیگر گریه نکن و دوا هم نخور، همین‏که رو کرد به طرف در اتاق، من شما را بیدار کردم و گفتم: از آقا تجلیل کنید و ایشان را بدرقه نمایید، لکن شما دیر جنبیدید، خودم ایشان را بدرقه کردم. مادرم هنگامی که متوجّه شد، نزدیک درب حیاط ایستاده، گفت: زهرا! من خواب می‏‌بینم یا بیدارم؛ من خودم تا اینجا آمدم؟ گفتم: مادر جان: شما را شفا دادند، سپس مادرم را به اتاق آوردم. آری؛ با گفتن یک کلمه گریه نکن آن همه اندوه و غم از دل او بیرون رفت^[۲]
دانشمند فاضل، شمس الدّین محمّد بن قارون نقل می‏‌‏کند که مردی به نام نجم ملقّب به اسود در دهکده معروف به دقوسا واقع در کنار فرات زندگی می‏‌‏کرد. وی مردی خیرخواه و نیکوکار بود و زنی به نام فاطمه داشت، او نیز زن صالح و باتقوایی بود و دو فرزند داشت. از اتّفاق، زن و شوهر، هردو نابینا شده، سخت ناتوان گشتند، این حادثه در سال ۷۱۲ اتّفاق افتاد، زن و مرد مدّت زیادی را بدین‏گونه گذراندند، تا اینکه یکی از شب‌ها، زن حس کرد دستی روی صورتش کشیده شد و گوینده‏‌ای به او گفت: خداوند نابینایی تو را برطرف ساخت. برخیز و برو نزد شوهرت ابو علی و در خدمتگزاری او کوتاهی مکن. زن نیز چشم خویش را باز کرد و دید خانه پر از نور است، فهمید که ایشان، قائم آل محمد (ص) بوده است^[۳]»^[۴].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛

حجت الاسلام و المسلمین عباس رحیمی، در کتاب «امید فردا» در این‌باره گفته است:

«در دوران غیبت صغری کرامات و معجزات فراوانی از آن حضرت مشاهده گردیده که در اینجا نمونه‌ای از آن را بازگو می‌کنیم. محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی می‌گوید: چون امام حسن عسکری (ع) درگذشت، در وجود امام غائب شک نمودم. اموال بسیاری نیز نزد پدرم گرد آمده بود و بر اثر بیماری نتوانست که آنها را خود به امام برساند؛ از این رو مرا سفارش کرد که درباره آنها تقوای الهی پیشه کنم. من با خود گفتم: پدرم کسی نبود که به چیز نادرستی وصیت کند، این اموال را به عراق می‌برم و در کنار شط، خانه‌ای کرایه می‌کنم و به هیچ‌کس خبر نمی‌دهم، اگر مانند زمان امام حسن عسکری (ع) چیزی آشکار شد اموال را واگذار می‌کنم وگرنه همه را صدقه می‌دهم. به عراق آمدم و خانه‌ای در کنار شط کرایه کردم، چند روزی گذشت که فرستاده‌ای نامه آورد که در آن نوشته شده بود "ای محمد! همراه تو اموالی با این ویژگی‌هاست". خودم از همه جزئیات چیزهایی که با خود داشتم آگاهی نداشتم. اموال را بررسی کردم و به فرستاده تسلیم کردم. چند روزی ماندم و هیچ‌کس سراغ مرا نگرفت. دلگیر شدم و اندوهگین. نامه‌ای دیگر رسید که تو را جانشین پدرت قرار دادیم. خدای را سپاسگزار باش!^[۵]

البته معجزات پس از غیبت صغری نیز بسیار است که کتاب‌های فراوانی در این باره وجود دارد. شما می‌توانید به کتاب نجم الثاقب مرحوم محدث نوری مراجعه کنید و ده‌ها نمونه واقعی شگفت از کرامات آن حضرت را بخوانید»^[۶].

پرسش‌های وابسته

پانویس

↑ اصول کافی، مرحوم کلینی، ج ۱، ص ۵۱۷.
↑ شیفتگان امام مهدی، ص ۱۷۲.
↑ بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۷۴.
↑ یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۷۱ تا ۷۴.
↑ پیشوای دوازدهم، ص ۶۸، از منشورات در راه حق.
↑ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۷.

[1] اصول کافی، مرحوم کلینی، ج ۱، ص ۵۱۷.

[2] شیفتگان امام مهدی، ص ۱۷۲.

[3] بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۷۴.

[4] یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۷۱ تا ۷۴.

[5] پیشوای دوازدهم، ص ۶۸، از منشورات در راه حق.

[6] رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]