آیا اهل بیت با فرشتگان ارتباط دارند؟ (پرسش)
آیا اهل بیت با فرشتگان ارتباط دارند؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
مدخل اصلی | ؟ |
تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
آیا اهل بیت با فرشتگان ارتباط دارند؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث امامت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقای حسن علیپور وحید در کتاب «مکتب در فرآیند نواندیشی» در اینباره گفته است:
«شبهه انکار ارتباط ائمه (ع) با فرشتگان، بینیاز از توضیح و جواب به نظر میرسد؛ زیرا تکذیب یکی از روشنترین تواناییهای حجج الهی است. فرهنگ شیعی، ارتباط ائمه با ملائکه را از ابتداییترین فضایل و کمالات پیشوایان معصوم میانگارد؛ بلکه واقعیت، فراتر از صرف ارتباط و در مرتبهای بالاتر و پیچیدهتر جریان دارد. هر چند ممکن است نگاه ابتدایی، ارتباط ائمه با ملائکه را از گونه بهرهگیری و کسب فیض امام از ملائک بپندارد؛ ولی نظریههای ژرفتر معرفت شیعی، معادله را معکوس میداند و نزول فرشتگان نزد انسان کامل را از سنخ آمدوشد کارگزاران نزد مدیر ومتولی خویش میشمارد. انسان کامل همانگونه که در عرصه طبیعت بر عالم و آدم ولایت و مدیریت دارد، برماورای طبیعت واز جمله کارگزاران متافیزیک نیز احاطه و اشراف دارد. متون روایی و صفحات عرفان و حکمت آکنده است از این سنخ ارتباط. به چند نمونه از روایات در این زمینه بنگرید:
- ارتباط اهل بیت با فرشتگان از نظر صحابه و منابع کهن اسلامی چنان پذیرفته شده است که محدثان اهل سنت نیز پردههایی از آن را روایت کردهاند؛ مانند: «خوارزمی در "مناقب" از سماک بن حرب، از سعید بن جبیر روایت کرده: من از علت اختلاف عقیده مردم درباره علی بن ابی طالب از ابن عباس سؤال کردم. در پاسخ گفت: ای فرزند جبیر! از من پرسش میکنی درباره کسی که سه هزار منقبت فقط در یک شب داشت و آن شب، شب مشک بود در چاه بدر، بر او سه هزار فرشته از نزد خداوندشان سلام کردند»[۱].
- طبق گزارش شیخ صدوق، که به باور برخی شبهه افکنان از سرسختترین مخالفان غلو و تفویض بود و قاعدتاً باید آثارش منزّه از شئون فرابشری باشد، پیامبر اکرم (ص) به علی بن ابی طالب (ع) فرمود: «خداوند موجودی برتر از من نیافریده. ای علی! خداوند تبارک و تعالی، پیامبرانش را بر ملائکه مقرّبین برتری بخشید و مرا بر همه پیامبرانش سروری داد و پس از من، فضیلت و برتری از آن تو و ائمه پس از تو است. به درستی که ملائکه، خادمان ما و شیعیان ما هستند... چگونه ما برتر از ملائکه نباشیم در حالی که در شناخت و تسبیح و تهلیل و تقدیس پروردگار بر آنان پیشی جستیم و به آنان آموختیم؟!.»..[۲] بر پایه دادههای این روایت و روایات مشابه، اهل بیت (ع) احاطه و اشراف برملائکه دارند و رتبه وجودی آنان بسی بالاتر از ملائکه است؛ بلکه با بیان دقیقتر، بر آنان مدیریت و ولایت دارند و آنها را تدبیر میکنند و مقام معلمی و احاطه و ولایت بر آنان محرز و مسلّم است. در این فاز از معرفت، ارتباط با عالَم فرشتگان و ماورای طبیعت، پیش پا افتاده و بینیاز از گفتگو به نظر میرسد. مقام وساطت فیض و خلافت و امثال آن، که در کتاب و سنت و معرفت دینی برای انسان کامل ثابت است، فقط کره خاکی را پوشش میدهد؛ ملائکه و پهنه آفرینش را نیز فرا میگیرد. بیگمان این آموزههای عمیق و دقیق شیعی برای روشنفکران و دورافتادگان از آموزههای وحیانی گران خواهد آمد؛ چنان که اهل بیت بارها یاد آوردهاند: «همانا سخنان ما سنگین و پیچیده است و تحمل فهم و اعتقاد به آن جز بر ملائکه وانبیا و مؤمنان آزمون داده، دشوار میآید و نمیتوانند بر دوش بکشند»[۳].
- امام علی (ع) در نهجالبلاغه، متن مقبول شبهه افکنان، میفرماید: «رسول خدا (ص) در حالی که سرش روی سینه من بود قبض روح شد. من عهدهدار غسل آن حضرت (ص) بودم و فرشتگان مرا یاری میکردند. در و دیوارهای خانه فریاد میکشیدند، گروهی از ملائکه فرود میآمدند، و گروهی دیگر به آسمان میرفتند. سروصدای فرشتگان از گوشم جدا نمیشد، بر او درود میفرستادند تا او را در ضریحش پوشانیدیم»[۴].
- نزول جبرئیل و ملائکه بر فاطمه زهرا (س) پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) برای تسلی دادن به دختر پیامبر و املای رخدادهایی که تا پایان تاریخ رخ خواهد داد و نگارش آن با قلم علی بن ابی طالب، از اعتقادات شیعی است که کهنترین منابع باز گفتهاند[۵].
- در کافی ابوابی تنظیم یافته که ارتباط ائمه (ع) با ملائکه را تبیین و کمّوکیف آن را توضیح میدهد:
- «فرشتگان داخل خانه ائمه (ع) میشوند و بر فرششان قدم میگذارند و اخباری را برای آنان میآورند»[۶].
- «ائمه معدن علم و درخت نبوت و محل آمدوشد ملائکه هستند»[۷]»[۸]
پانویس
- ↑ ینابیع المودة، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۶۲؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۵۴؛ علل الشرائع، ج۱، ص۵.
- ↑ الأصول الستة عشر، ص۶۱؛ بصائرالدرجات، ج۱، ص۲۱؛ تفسیر فرات الکوفی، ص۶۵۸؛ الأمالی (للصدوق)، ص۴.
- ↑ نهجالبلاغة، خطبه ۱۹۷؛ نهجالبلاغه (ترجمه)، خطبه ۱۸۸، ص۴۳۹.
- ↑ بصائرالدرجات، ج۱، ص۱۵۴؛ الکافی، ج۱، ص۲۴۱.
- ↑ الکافی، ج۱، ص۳۹۳.
- ↑ الکافی، ج۱، ص۲۲۱.
- ↑ علیپور وحید، حسن، مکتب در فرآیند نواندیشی، ص ۸۹.