تفسیر میثم تمار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[میثم تمار]]''' است. </div>
| موضوع مرتبط = میثم تمار
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[آقا بزرگ تهرانی]] از این کتاب خبر داده و در معرفی آن گفته است: «[[تفسیر]] [[میثم تمار]] بعضی از مطالبی است که وی از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} آموخته است»<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۳۱۷، رقم ۱۳۳۹.</ref> برحسب نقل برخی [[روایات]]، [[پسران]] میثم «صالح» و «یعقوب» گاهی سخنی از [[امام علی]]{{ع}} را به‌عنوان مطلبی که در کتاب [[پدر]] خود یافته‌اند، نقل می‌کرده‌اند؛ برای مثال، در [[امالی شیخ صدوق]] از یعقوب - فرزند میثم - نقل شده که گفت: بر [[ابو جعفر امام باقر]]{{ع}} وارد شدم، به آن [[حضرت]] عرض کردم: فدایت شوم ای [[پسر رسول خدا]]! من در کتاب‌های پدرم یافتم که [[امام علی]]{{ع}} به پدرم میثم فرمود: {{متن حدیث|أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً زَانِياً، وَ أَبْغِضْ مُبْغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاماً، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} وَ هُوَ يَقُول {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>«بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.</ref>، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ: هُمْ وَ اللَّهِ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ يَا عَلِيُّ، وَ مِيعَادُكَ وَ مِيعَادُهُمُ الْحَوْضُ غَداً، غُرّاً مُحَجَّلِينَ، مُكْتَحِلِينَ مُتَوَّجِينَ}} [[ابو جعفر]]{{ع}} فرمود این مطلب، به همین صورت در «[[کتاب علی]]» دیده می‌شود<ref>حویزی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۴۴ ح۱۳؛ نمونه دیگر را در همان، ج۴، ص۲۳۴، ح۶ بنگرید.</ref>. به نظر می‌رسد منظور از کتاب میثم در این روایات همان تفسیر میثم است، به‌خصوص که برخی مطالب نقل شده در آن، [[روایات تفسیری]] و مربوط‍ به [[آیات]] است.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۷۰.</ref>
[[آقا بزرگ تهرانی]] از این کتاب خبر داده و در معرفی آن گفته است: «[[تفسیر]] [[میثم تمار]] بعضی از مطالبی است که وی از [[امیر مؤمنان]] {{ع}} آموخته است»<ref>ر. ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۳۱۷، رقم ۱۳۳۹.</ref> برحسب نقل برخی [[روایات]]، پسران میثم «صالح» و «یعقوب» گاهی سخنی از [[امام علی]] {{ع}} را به‌عنوان مطلبی که در کتاب پدر خود یافته‌اند، نقل می‌کرده‌اند؛ برای مثال، در [[امالی شیخ صدوق]] از یعقوب - فرزند میثم - نقل شده که گفت: بر [[ابو جعفر امام باقر]] {{ع}} وارد شدم، به آن حضرت عرض کردم: فدایت شوم ای [[پسر رسول خدا]]! من در کتاب‌های پدرم یافتم که [[امام علی]] {{ع}} به پدرم میثم فرمود: {{متن حدیث|أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً زَانِياً، وَ أَبْغِضْ مُبْغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاماً، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} وَ هُوَ يَقُول {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>«بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.</ref>، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ: هُمْ وَ اللَّهِ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ يَا عَلِيُّ، وَ مِيعَادُكَ وَ مِيعَادُهُمُ الْحَوْضُ غَداً، غُرّاً مُحَجَّلِينَ، مُكْتَحِلِينَ مُتَوَّجِينَ}} [[ابو جعفر]] {{ع}} فرمود این مطلب، به همین صورت در «کتاب علی» دیده می‌شود<ref>حویزی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۴۴ ح۱۳؛ نمونه دیگر را در همان، ج۴، ص۲۳۴، ح۶ بنگرید.</ref>. به نظر می‌رسد منظور از کتاب میثم در این روایات همان تفسیر میثم است، به‌خصوص که برخی مطالب نقل شده در آن، روایات تفسیری و مربوط‍ به [[آیات]] است.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۷۰.</ref>


{{تفسیر}}
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
خط ۱۰: خط ۱۵:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==
*[[میثم تمار]]
* [[میثم تمار]]


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{تفسیر}}
[[رده:مدخل]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر میثم تمار]]
[[رده:میثم تمار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۲

مقدمه

آقا بزرگ تهرانی از این کتاب خبر داده و در معرفی آن گفته است: «تفسیر میثم تمار بعضی از مطالبی است که وی از امیر مؤمنان (ع) آموخته است»[۱] برحسب نقل برخی روایات، پسران میثم «صالح» و «یعقوب» گاهی سخنی از امام علی (ع) را به‌عنوان مطلبی که در کتاب پدر خود یافته‌اند، نقل می‌کرده‌اند؛ برای مثال، در امالی شیخ صدوق از یعقوب - فرزند میثم - نقل شده که گفت: بر ابو جعفر امام باقر (ع) وارد شدم، به آن حضرت عرض کردم: فدایت شوم ای پسر رسول خدا! من در کتاب‌های پدرم یافتم که امام علی (ع) به پدرم میثم فرمود: «أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً زَانِياً، وَ أَبْغِضْ مُبْغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاماً، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) وَ هُوَ يَقُول ﴿الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ[۲]، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ: هُمْ وَ اللَّهِ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ يَا عَلِيُّ، وَ مِيعَادُكَ وَ مِيعَادُهُمُ الْحَوْضُ غَداً، غُرّاً مُحَجَّلِينَ، مُكْتَحِلِينَ مُتَوَّجِينَ» ابو جعفر (ع) فرمود این مطلب، به همین صورت در «کتاب علی» دیده می‌شود[۳]. به نظر می‌رسد منظور از کتاب میثم در این روایات همان تفسیر میثم است، به‌خصوص که برخی مطالب نقل شده در آن، روایات تفسیری و مربوط‍ به آیات است.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ر. ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۳۱۷، رقم ۱۳۳۹.
  2. «بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.
  3. حویزی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۴۴ ح۱۳؛ نمونه دیگر را در همان، ج۴، ص۲۳۴، ح۶ بنگرید.
  4. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۷۰.